My Demon Groom /Completed/

25

C A M I L L E

Anim....lima....apat....

Apat na araw na lang at ika-labing walong taong kaarawan na namin ng kakambal ko at unfortunately ay araw na rin ng kasal ko sa demonyong bampira na pangalanan na lang natin na Alexander Takashima. Dalawang araw na ang nakalilipas, mula ng pag-usapan namin ang tungkol sa pagpapa-sakal este kasal at magtalo dahil dito ay hindi na siya umuwi pa. Na-bulldozer kaya siya sa kotse niya? No, mabilis ang mga bampira eh. Nasunog sa araw? No, edi sana wala na siya ngayon pa lang. Whatever, wala naman akong pakielam sa kanya at mabuti na lang na hindi siya umuuwi para makapagpahinga naman ako sa pagiging battered 'punching bag' fiancé niya, nakakasawa rin kaya. Ako lang ang naiwan dito sa mansyon dahil hindi pa rin bumabalik ang iba, minsan minsan naman ay sumusulpot sila bubwit at Reiko para maki-buraot sa mga cake. Pero habang mag-isa ako sa mansyon ay pakiramdam ko ay may nakamasid sa akin lalo na sa balkonahe ng aking kwarto at kagabi ay natyempohan ko ito, lalaking pula ang mata sa likod ng kurtina.

Camille, Camille, Camille....malapit na.... ang mga bulong sa hangin, hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin nun pero may nase-sense akong masamang mayayari, mas worse pa sa naririnig ko.

Sa loob ng dalawang araw na iyon ay hindi na nagpakita yung babae sa painting na hindi ko maintindihan kung bakit kamukha ko at kung bakit binigyan ako ng kwintas. But the weird thing is, unconsciously akong napapahawak sa kwintas every time I feel like....in danger? And luckily, kumakalma ako at parang nasa happy place ako.

Napakabilis ng oras ngayong araw para sa akin. It's just 2:47 in the afternoon but I already finished my household chores at nakapanood na rin ako ng movie. Napaka-boring at napaka-gloomy ng awra sa bahay ngayon, even ang chandelier ay hindi na ako mapahanga, partida made from pure diamonds iyan. Imba, rich kid eh.

Tick...tock...tick...tock

Bakit ang tagal ng oras? Why does it seems so weird for me? Why do I feel na may kumo-kontra dito? May mangyayari bang masama? Babalik na ba si Alexander, well immunized ko na ang pagiging punching bag. Or something worse than I expected will happen? Why am I so paranoid? Why am I asking so many questions? Gosh, baliw na nga yata ako. Pero my heart can't stop pumping hard every time na nagbabago ang oras. Yung orasan ko, ang slow mo, pero a part of me wants this, want this moment to stay and not to fade away dahil every time that the time change ay parang lumalapit na sa akin ang ikapapahamak ko.

/Ringggggg! Ringggggg!/

The hell with that telephone! Alam ba nitong nasa state of being paranoid ako inside this big boring mansion where vampires live and one of them is a royal and unfortunately my fiancé?! Gosh! Akala ko aatakihin na ako sa puso. Padabog akong lumapit sa telepono.

"Yeoboseyo?" tanong ko sa kabilang linya, bakit korean? Dapat lang na duguin siya dahil pinakaba niya ako to the highest level.

" " nothing. No one answer back.

"Hello. If this is a prank call, utang na loob ay huwag ako because I'm in the state where every time another minutes come, my heart can't stop pumping to the point na halos kumawala na siya sa ribcage ko!" galit at nagmamakaawang sabi ko sa prank caller na ito

" " still, wala. Wala pa ring sumasagot.

"You who ever you are, I don't care kung sino ka man. But please, get a life dahil If you didn't ay ako na talaga ang pupunta sa iyo dala ang abrilatang pangbalat ko sa iyo! Kfinebyedot!" sigaw ko saka siya binabaan ng tawag, punyemas na ito!