My Demon Groom /Completed/

38

C A M I L L E

Nagising na lang ako bigla nang may malakas na kumakatok sa pinto ko. Ganun na lang ba lagi? Nagsisimula lagi araw ko dahil sa pangigising.

Pabalibag kong binuksan ang pinto ng kwarto, nagising na rin naman ang mga bata.

"Ano bang kailangan niyo?" nagulat ako nang makita sila Alexander, kuya Calvin, kuya Van, kuya Oliver at kuya Matthew.

"What are you doing here?" mataray na tanong ko sa kanila,

"I'm here to pick you and my children up." naibalibag ko bigla ang kwarto pasara.

Ano nanaman ito? Kukunin niya na ang mga anak ko. Ang mga anak ko kukunin niya na. Shit.

"No! Never. Bakit sino ka ba para kunin ang mga anak ko?" umiiyak na sigaw ko, maski ang mga bata ay umiiyak na.

"I am the father." malamlam niyang saad habang nasa labas ng kwarto. Binuksan ko ang pinto saka siya sinampal.

"Fuck you! Ang kapal ng mukha mo. After all what you've done you still have the guts to show your face and get my children." naguumapaw sa galit na saad ko sa kanya, nababakas ang mga pinipigilang luha sa mga mata niya ngunit hindi ko ito binigyang pansin.

"I'm very sorry." tuluyan ng bumagsak ang mga pinipigilang luha sa mata niya, padausdos siyang lumuhod at niyakag ang mga hita ko.

"I'm sorry for everything that I've done Camille, I'm sorry for being a demon but demons can also love. Please, give me a chance to be a father to my children, to our children." umiiyak na sabi niya.

Sa mga patak ng luha niya ay pakiramdam ko ay unti unting nawawala at natutunaw ang galit ko. Hahayaan ko ba ulit na makapasok siya sa buhay ko kung alam kong may chance ulit na masaktan niya kami?

"Mom, forgive him, forgive our father." tila nagmamakaawa na sabi ni Alexeir habang nakahawak sa kamay ko, ang dalawang bata naman ay hindi na makapagsalita sa sobrang iyak.

"Stand up, Alexander. We'll come with you." pinaleng sabi ko,

Tumayo siya at humahagulgol na yumakap sa akin na tila ba wala ng bukas pa. Para siyang bakla.

"Salamat Camille. Thank you for giving me another chance to prove myself." umiiyak pa rin na sabi niya at yumakap ulit sa akin.

"Tigil na nga. Ang bakla mo Mr. Takashima." mataray na sabi ko kaya naman tumigil siya

Habang inaayos ko ang mga bata at sarili ko, walang umiimik sa amin, kaya hindi ko napigilan na maluha. Nangangamba ako, baka mangyari ang mga nangyari sa akin sa mga anak ko, at hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko. At magawa lang kantiin ni Alexander ang ni dulo ng buhok ng isa sa kanila, ako mismo ang tatapos sa buhay niya.

"Mom, are we going to leave with dad now?" parang tupa na tanong sa akin ni Alexis

"Yes baby." halatang pinipigilan nila ni Alexa ang pagngiti habang si Alexeir naman ay walang reaksyon at tahimik lang na inaayos ang gamit niya.

Buong oras ay wala ako sa sarili ko, pakiramdam ko ay naka-drugs ako dahil wala na akong maramdaman at nagje-jelly ang mga tuhod ko.

Mabilis kaming nakarating sa bahay ni Alexander. Namangha ang mga bata sa mansyon, maski ako. Walang pinagbago at maganda pa rin siya, intimidating ang awra ng bahay ngunit halata na nagkakasayahan ang mga tao or nilalang sa loob ng mansyon because delighted voices are filling the air, it's somehow soothing and making me at ease.

"Baba na tayo?" tanong sa amin ni Alexander, iniutos niya sa mga butler ang mga gamit ng mga bata.

Pagpasok namin sa loob ay sinalubong kami ng isang napakalaking banner saying "Welcome home!". I'm happy na welcome pa rin ako sa mga buhay ng Takashima after all the humiliation that I had done on this family, but it's Alexander's fault after all so I dont have to feel so guilty.

Beso, kamayan, yakapan, ngitian well may umiyak rin, ganyan ang mainit na salubong sa akin sa mga anak ko ng mga Takashima, parang part 2 ito ng grand reunion nila.

Definition of SOLID FAMILY talaga ang mga Takashima, pagdating sa business hanggang family gatherings, nakakainggit lang because I had never been on a reunion before, family reunion to be exact. Di ba nga hindi kami tunay na anak and wala namang naipakilala sa amin si mommy and daddy na relative and honestly, they are avoiding that topic.

Sino kaya ang tunay naming mga magulang ni Calvin? For sure they are vampires since bampira ako. Did they loved us? I think not since they left us alone with knowledge of what we really are. I grew up fearing my own kind, loathing them when I'm actually one of them. Haayss, so much for drama.

"Good day, Camille." I drifted to reality when Hayden greeted me

"Hello, hindi tayo masyado nakapagusap nung sudden reunion aah? Kamusta na? You have beautiful daughters." bati ko sa kanya,

"Thank you, buti nga sa akin nagmana, not with their jerk father." her teeth clenched when she mentioned Clouie and Skie's father.

"Calm down." I told her, mukha na kas siyang magwawala isang pitik mo lang.

"How can I? Remember that jerk makes my blood boil, I really hate Yosh!" Yosh siguro ang pangalan ng nakabuntis sa kanya

"Ano bang nangyari?" tanong ko

"The cliché. Nagkakilala, binuntis, nangako, nangiwan. Ako naman si Tanga naniwala. How can I be so stupid? I'm one of the most intelligent in our clan but nagpaloko ako sa isang Yosh Madrigal? That gay." whooaa, bakla ang nakabuntis sa kanya

"He promised right? He'll do it, just believe on him." makangiting sabi ko

The day went on. Like the 1st reunion, it is still loud and happy. I'm glad they accept us.

But I know this is not the ending, I can feel it, I can feel the burning sensation of the upcoming war that I know that involves me and my children.

:::::::::

12252015;11:22

P U T O L P A L A I T O? E D I T E D .