Asil Ağa | BxB

11-Garip Hissler

Boran'dan;

Uykunun huzurlu kollarından, saçlarımın okşanılmasıyla yavaş yavaş uyanmaya başladım. Sanırım yanımdaki bebek saçlarımla oynuyordu. Uyanmadığımı sanıyordu ama gözlerim kapalı, saçlarımın okşanılmasıyla gözlerimi açmak istemiyordum. Yanımdaki küçük bendenin varlığı beni hiç olmadığım kadar huzurlu hissetiriyordu. Neden böyle hissediyorum? Bilmiyorum. Ama gözlerimi açmak istemiyordum. Günler sonra ilk defa böyle huzurlu uyumuşken, bu yataktan kalkmak haksızlık olurdu.

Can'ın, saçıma nazik,yavaş dokunuşlarıyla artık gözlerimi araladım. Göz göze geldiğimizde bir süre yüzüme baktı ve ellerini telaşla çekti. Bu telaşlı haline sırıtıp yerimden kıpırdandım.

"Günaydın."

"Günaydın. Ben şey.. ım ateşin var mı diye bakayım dedim. Dün akşam çok titreyip terledin."

Yalanını ortaya çıkartıp utandırmak istemiyordun. Ama onunla her fırsattı içimdeki uğraşma dürtüsüyle dolup taşıyordum.

Üstümdeki örtüyü kaldırıp yerimden doğruldum. Can bana hâlâ endişeli gözlerle bakıyordu. Sanırım dün akşam onu çok korkutmuştum. Olanları tam hatırlamıyordum gerçi ama sabaha kadar huzurlu uyumuştum.

"Daha iyi misin. Dün akşam sen kâbus görünce yanında yatmamı istedin."

"Başım ağrıyor."

"Boran istersen bugün şirkete gitme. Bütün gece titredin. Doktora gidelim beraber."

"Gitmek istemiyorum Can."

"Boran lütfen. Gitmen lazım,bu kâbusların geçeceği yok."

Yüzüme yalvarır şekilde bakan elalarına baktım. Benim için endişeleniyordu. Neden bu kadar üstüme düşüyordu? Üstüme düşmesini,beni düşünmesini hatta bana acımasını bile istemiyordum. Ama o yanımdayken huzurlu hissediyordum. Bu hisler tam olarak neydi bilmiyorum. Aşk olamazdı,cünkü ben yıllar önce aşk kavramını kalbimin toprağına gömmüştüm.

Kafamı karıştıran bu hisler,başımı daha çok ağrıtıyordu. En iyisi bugün işe gitmemekti. Biraz dinlensem belkide kendime gelirdim.

Yataktan kalkıp banyoya ilerledim. Suyu açıp, suyun bütün yorgunluğumun alıp götürmesine izin verdim.

---

Kahvaltı masasında sohbetleri bile dinlemiyordum. Aklım sadece Can'ın neden bana böyle davranmasındaydı. Yanımdakı bedene göz ucuyla baktım. Endişeli gözlerle beni izliyordu. Yakalanmanın verdiği hisle hemen gözlerini çekti. Onun bu halleri kafamı karıştırıyordu.

Önümdeki salatalık,zeytini çatımla uğraşırken annemin sesini duydum.

"Oğlum senin betin benzin atmış. Hasta mısın yoksa?"

"Yok anne iyiyim. Biraz halsizlik var üstümde."

Annem sorgulayıcı gözlerle bakıp durdu. Sonra gözlerini benim üzerimden çekip Can'a baktı. Can rahatsız olur gibi yerinden kıpırdandı.

"Eşin sana düzgünce bakmıyor herhal? Ondan böyle oldun sen."

"Kezban Hanım be-