Asil Ağa | BxB

17-Resim

Iyi okumalarrr💞

Pirinçleri yıkadıktan sonra suyunun süzülmesi için kenara koydum. Soldaki rafı açıp içinden baharatlarıda cikardım ve tezgaha koydum.
Canım aniden biber dolması çektiği için üşenmeden yerimden kalkmıştım. Normalde makarna  dışında hiç bir yemek yapamadığım için ilk başta yapmakta tereddüt etsem de "çok iyi yaparım,hatta benden iyisini yapamazlar be." Diye kendimi avutup işe koyulmuştum.

Konaktakiler kahvaltıyı yapıp işlerine dönmüşlerdi. Boran'da şirkete gitmişti. Şirkete gitmemin üzerinden 1 hafta geçmişti ve bizde artık iyi anlaşıyorduk,yani en azindan ben öyle düşünüyordum. Bu evliliği istemesekte düşman olacak halimiz yoktu sonuçta. İç harcı hazırladıktan sonra yıkadığım biberleri doldurmaya başladım. Tezgahın üstünde beni dikkatle izleyen miniğime baktım. Sanki ne yaptığımı anlıyormuş gibi hareketlerimi izliyordu.

Şapik kedi ya!

Doldurduğum biberler için salçalı sos yapmaya koyuldum. Birden aklıma annem geldi. Çok özlüyordum bizimkileri ama zorlanmıyordum artık. Alışmıştım buraya,zaten annemlere arada gidip geliyordum. Evlerimiz yakın sayılırdı. Telefonumu almak için masaya doğru ilerledim. Abimin numarasını tıklayıp aradım. Çok geçmeden telefonu açtı.  "Abicim?" Sesini duymamla yüzüme mutluluk geldi. "Abii, nasılsın?" Bir yandan Çipil'e bakıyor bir yandan da abimle konuşuyordum. "İyıyim abicim. Sen nasılsın bakalım?" Abilerime çok düşkündüm. Onlar benim her zaman yanımda olmuşlardı.
"Iyiyim abi, yemek yapıyorum." Dedim.
Abim, bunu söylememi beklemiyor olacakki şaşkınlıktan bir kaç saniye konuşamadı. "Doğru mu duyuyorum? Sen ve yemek?" Abimin bu söylediği benide düşündürtmedi değil gerçi.
"Kocana mı yapıyorsun yoksa?" Dedi. Bu soruyu beklemiyordum. Kekeleyerek cevap verince telaş yaptım. "N- ne alaka canım istedi,yaptım öyle işte." Telefondan gelen gülme sesiyle elim ayağım birbirine dolaşınca masaya belim çarptı ve daha ne olduğunu anlamadan masadaki bardak yere düşüp kırıldı.

"Ayy bir bu eksikti zaten of." Söylenerek yerimden biraz uzaklaştım. Abim endişeli bir sesle "iyi misin,noldu?" Diye sordu. "Iyiyim. Bardak düştü,bir şey yok." Abim mutlu bir şekilde konuşmaya başlamasıyla yerimden kıpırdandım. "Annemlere söyleme ama sana bir şey söyliycem." Diyen abimle bedenimi merak baştan aşağı sarmaya başladı. "Benden sır çıkmaz." Dedim ve heyecanla demesini bekledim. Abim heyecanla nefes aldı ve bugünün ilk mutluluk haberini verdi. "Ahu yengen hamilee." Demesiyle ağzımdan "Hiii" diye şokla bir ses çıktı.

***

Abimle sohbeti sonunda bitirebildik. Ahu yengem hamileydi ve bu müjdeli haberi abim vermişti. Içim içime sığmıyordu çünkü amca oluyordum. Bu mutluluk tarif edilemezdi. Koray abimle yengemin çocukları olmamıştı. Çok denediler ama onlara nasip olmamıştı. Yakup abim adına çok seviniyordum. Bu güzel haberi Boran'la da paylaşmak geldi içimden. Belkide bugün şirkete gitmeliydim.

Kendi kendime düşünürken yerdeki cam kırıklarını toplamaya başladım. Son parçayı elime alacakken,elime batmasıyla acıyla irkildim. Elim kanamaya başladı. Sanırım çok derin kesmemiştim,sadece dikkatsizliğime gelmişti. Elime pansuman yapmak için yerimden kalktım. Pansumanıda yaptıktan sonra doldurduğum biberleri ocağa koydum.

***

2.tabağımı yiyordum ve gerçekten iyi yapmıştım. Bu kadar güzel olacağını tahmin edemezdim. "Masterchef'e mi katılsam?" acaba diye söylendim. Yok o kadar da değildi. Ama bence gayet güzel yapmıştım. Doyduğumu anlayınca tabakları toplamak için hemen kalktım. Daha şirkete gidecektim. Tabakları bulaşık makinesine yerleştirdikten sonra aklıma gelen şeyle düşünmeye başladım. Acaba Boran'a da mı götürseydim yaptığım biberleri? Belkide yemek yememiştir,götürsem yerdi heralde?