Asil Ağa | BxB

18-"Seni Bırakmayacağım"

Ben geldiiim. Kaldığın yerden devam, iyi okumalarrr bal💛

Gördüğüm şey ile yerimde dondum. Ilk başta anlamadım ama elime alıp kağıda baktığımda anladım. Bu bir göz resmiydi. Dikkatlice baktım ve Parmaklarımı resimde gezdirdim şokla. Bunlar kesinlikle benim gözlerimdi! Evet eminim bunlar benim gözlerimdi.

Gözlerimi mi çizmişti?

Elimdeki kağıt parçasıyla,masanın başında kalakalmıştım. Boran'ın resim yeteneğinin olduğunu biliyordum, odadaki tablolardan da belliydi zaten, ama neden benim gözlerimi çizmişti? Ne zaman çizmişti bunu? Beni mi düşünüyordu? Aklımdaki karmaşık soruları bir tarafa bırakıp masanın başından ayrıldım. Birazdan Boran gelirdi ve bu resmi gördüğümü görmemesi gerekti. Resmi diğer evrakların arasına koydum ve hemen yerime oturdum. Kapının ardından ayak sesleri gelince az önceki olay yaşanmamıs gibi rolüme büründüm.

Kapı açıldı ve Boran elinde tepsiyle içeri girdi.
"Çok beklettim mi?" Tepsiyi önümdeki masaya koydu ve tekrardan yerine geçti. "Yok,önemli değil." Boran az önceki sinirini bir tarafa bırakıp tepsideki çayı eline aldı ve bana uzattı.
"Teşekkür ederim." Dedim ve gülümsedim.
Başını olumlu sallayıp çayından bir yudum aldı.

Ikimizde sessiz kalınca sessizliği bozdum. " Ee"
Dedim gözümle dolmaları göstererek. "Yemiycek misin?" Ilk bana baktı sonra dolmalars bakıp gülümsedi. "Emek vermişsin,uğraşmışsın o kadar,yerim tabiki." Dedi ve çatalı eline aldı. Ben onu heyecanla izlerken biberden biraz alıp yedi. Değişen yüzüne baktım. Beğendi mi beğenmedi mi diye merakla inceledim yüzünü.
"Ee nasıl olmuş? Tuzu nasıl? Çok acı yapmadım ama iyi mi? Diye peş peşe sordum. Boran yüzüme baktı ve "Çok güzel olmuş, ellerine sağlık." Diyerek bir çatal daha aldı.

Gerçekten beğenmiş miydi ? Bilmiyorum ama bir yandan bana bakıp bir yandan çatallıyordu.
Demekki güzel yapmıştım. E zaten ben güzel yapmiycam da kim yapcaktı? Kırk yılın başı bir yemek yaptım diye kendimi övmekten mahrum da bırakmadım tabi.

Çayımı elime aldım ve bir yudum aldım. Boran yemeğini yerken bende sessizce onu izliyordum. Birden gelen acıyla inledim ve bardağı masaya koydum hızla. Boran kahvelerini bana çevirdi telaşla "Can?" Elimi anlık acıyla salladım. Boran elimi birden tuttu. Sabah cam yüzünden kesilen elim sızlıyordu. Bardak çok sıcak olduğu için elimde uzun süre tutunca yanmıştı.

"Can nasıl oldu bu?" Boran'ın sorusuyla elimdeki yaraya bakarak konuştum. "Sabah bardak düşürdüm, cam kırıklarını topla-" ben daha lafımı bitirmeden Boran telaşla ayağa kalktı.
"Dur pansuman yapalım." Masanın ilerisindeki dolaba ilerledi ve bir şeyler kurcalamaya başladı. Aradığı malzemeleri bulmuş olmalı ki 'heh' diyerek eline aldı ve hızla yanıma geldi.

"Ben yaptım aslında,gerek yoktu." Dedim o elimi kavrarken. Kavradığı elimi daha nazik tuttu ve yavaşça pamukla sürdü. "Bu mu pansuman yapmış halin?" Diyerek söylenince elime birdaha baktım. Yani pek doğru umursamadan yapmıştım. Zaten pek malzemele bulamamıştım.

Boran ne kadar nazik olmaya çalışsada arada küçük inlemelerim oluyordu. Bana doğru biraz yaklaştı ve yere diz çöktü. Ne yaptığını anlamaya çalışırken birden canımın yanmasıyla irkildim. "A-Ah" yüzüm acıdan buruştu. Inlemem yüzünden Boran işini bırakıp bana baktı. Utançtan yüzün kesin kızarmıştır. Gözlerimi utançla ondan kaçırdim ve odanın başka köşesinde gezdirdim bakışlarımı. Aniden gelen sıcak hisle başımı tekrar elime çevirdim. Boran, nazikce yarayı üflüyordu. O kadar çok yakındıki dudakları tenime temas edebilirdi her an.

Onu ilk defa böyle ilgili görüyordum. Aslında ilk tanıştığımızdan beri ona 'dağ ayısi' diyordum ama hiçte öyle bir insan değildi. Bu evlilik ikimiz için yalan olsada, rahat etmem için her şeyi yapmıştı, ve şimdi de yaramla ilgileniyordu. Kötü hissettirmemişti beni ama tuhaf geliyordu şuan bulunduğumuz konum. Masadaki resmide düşününce aklıma gelenle kasıldım. Gerçekten gözlerimi çizmişti ve bunu neden yaptığını hic anlamıyordum. Benden hoşlansa belki hissederdim diyorum ama biz daha düne kadar birbirimizden nefret ediyorduk.