Asil Ağa | BxB

14-Fotoğraftaki Gerçek

Medya-Can

Boy aynasından kendime bakarken bir yandan karşımdaki deli gibi koşan tatlılığa bakıyordum. Bugün Çipil'le dışarı çıkacaktık. Evde oturmaktan çok sıkılmıştım ve biraz gezmek istiyordum. Konakta pek konuşabileceğim birileri yoktu,yani daha doğrusu onlar pek insandan sayılmazdı.

Aynaya bakarak üstümü iyice düzelltim. Siyah kargo pantolon, üstünede beyaz gömlek giydim. Geçen gün dışarı çıktığımda Çipil için taşıma çantası almıştım, onu bugün kullancaktık.

Odanın içince bir sağa bir sola doğru koşan sarının yanına ilerledim. Tek hamleyle yakalayıp tüylerine öpücükler kondurdum. Çantaya uzanmak için kolumu kaldırdığım sırada Çipil, kucağımdan yere atlayıp kapıya koştu. Daha ne olduğunu bile anlamadan elimden kaçıp giden kedinin arkasında kalakaldım.

Bir hışımla odadan çıkıp sarının peşine düştüm. Uzun koridorda ikimizde koşarken bütün odaları turlamıştık. En son 3.kattaki koridorun sonundaki odanın önünde durdu. Hızlı bir şekilde ensesinden tutum kucağıma aldım.
Yaramaz kedi, ayağı iyileştiği için artık hızına yetişemiyordum.

Kucağımdaki bebeğe kızarken önünde durduğum kapalı kapıya baktım. Bu odaya daha önce girmemiştim. Siyah ve üstü işlemeli kapıda gözlerimi gezdirdim. Nedense bu odaya girmem gerekiyormuş dürtüsü oluştu içimde. Eğer şimdi bu kapıdan içeri girmezsem merakımdan yerimde duramıycağımı biliyordum.

Girip girmeme arasında kalırken,gir diyen tarafım kazandı. Elimi kola götürdüm ve bastırdim ama kilitli olduğunu fark ettim. Madem kilitliydin niye bu kadar drama yaptım ayak üstü?

Kapıyı nasıl açarım diye düşünürken aklıma yedek anahtarı olabileceği geldi. Kucağımdaki sarıyla beraber aşağıya inmek için merdivenlere ilerledim. Belkide mutfaktaki ablalardan birinde vardır diye düşünüyordum.

Son basamağı indikten sonra mutfağa girdim. Fatma abla domates,biber doğruyordu. Galiba akşam yemeğini yetiştirmek için telaşa tutulmuştu. Tezgahtan yüzünü kaldırıp beni görünce gülümsedi.

"Buyurun Can Ağam, bir şey mi isteyecektiniz?"

'Ağa' hitabi artık pek garibime gitmiyordu. Evin içindeki erkeklere böyle diyorlardı,bende sorgulamıyordum artık.

"Abla şu 3.kattaki koridorun sonundaki oda, orayı açar mısın?"

Fatma gözlerini kararsızlıkla yüzümde gezdirdi. Sanırım orası özel bir yerdi, öyle olmasaydı zaten kilitli olmazdı heralde?

"Şeyy Ağam, orası Boran Ağam'ın çalışma odası. Onun dışında kimse girmez oraya, bu yüzden kitlidir hep." Fatma ablanın kapıyı açmaya niyeti yoktu belli ki. Ne yapsam diye düşünürken aklıma geleni hemen söyledim.

"Abla, içeride geçen aldığım kitaplarm kalmış,almam gerek." Dedim suratına önemli bir şeymiş gibi.

Biraz durdu ve düşündükten sonra kafasını sallayıp mutfaktan çıktı. Bir kaç dakika sonra elinde anahtar, içeri girdi. Anahtarı görünce sevinçle içimden zafer çığlıkları atıyordum.

Afferin lan sana...

Fatma abla yanıma gelerek gergin bir şekilde anahtarı elime tutuşturdu. Sanırım cidden o odaya kimse girmiyordu? Bu kadar kasıldığına göre...

Anahtarı aldıktan sonra teşekkür edip merdivenlere yöneldim. Hızlı hızlı çıktığım merdivenlerden sonra, koridordan devam ettim. Kapının önüne gelince biraz düşündüm. Girsem ne olacaktı ki? Öldürmezdi heralde beni dağ ayısı?

Anahtarı kilide götürüp hemen açtım. Içeri yavas adımlarla girdim. Camların kapalı olduğu için odanın içi karanlık gibiydi. Odanın ilerisinde ortada bir ahşap masa vardı. Sağ duvarın olduğu yerden başlıca uzun bir kitaplık vardı. Yavaş yavaş kitaplığa ilerledim. Burda ki kitapların çoğu eski gibiydi, gözlerimi alamadım. Neden buraya daha önce gelmemiştim ki? Kitaplara elimi dokundurarak ilerledim. Gerçekten kocaman bir kütüphanesi vardı. Bunları hepsini okumuş mudur acaba?