Laws in Love II: Spencer Ace

Chapter 13

“I’ll call every night, but if you are busy then informed me so I won't disturbed you.” Marahan nitong payo sa akin.

Umiling ako. “Aabangan ko ang tawag mo maghapon.”

He chuckled and I remained serious looking at him.

“At dalawang araw ka lang naman mawawala, I won’t miss you that much if that’s what you’re thinking.” Dagdag ko pa. 

He raises his eyebrows at me and shakes his head lightly. 

“Nakuha mo ba lahat ng dokumento mo, Iho? Ang mga gamit mo?” Tanong naman ng Lolo nito sa tabi ko.

He brought a small suitcase and his backpack. Kasya naman ang gamit niya sa mas liit pa na suitcase pero nagpadala ang Lolo at Lola niya ng mga gulay na ani nila para sa mga kamag anak nila sa Maynila.

Nasa terminal kami ngayon ng bus hinihintay ang masasakyan niya at meron na rin siyang ticket na nabili. 

Magkatabi kami at sa likod naman namin ay ang Lolo at Lola niya na maagang nagsara ng grocery store para mahatid siya dito. Habang ang driver ko naman ay nasa gilid naghihintay sa akin. 

If only he would permit me to travel with him, then we could just use our car and travel together. But I get his point, though hindi naman talaga siya nakakaabala aa akin.

“Andyan na, Apo!” Her Lola exclaimed and pointed out the coming bus. 

Tumayo kaming lahat at agad naman niyang binuhat ang gamit niya. Nang huminto ang bus ay agad kaming lumapit at kinuha naman ng konduktor and maleta nito.

“Be careful, Spencer.” Muling paalala ko ng humarap siya sa akin.

He pulled me closer to him and kissed the side of my head, pagkatapos ay niyakap ako ng tuluyan. Sumiksik ako sa dibdib niya at ninamnam ag mainit niyang yakap sa akin. 

“Don’t worry, it will only be for two days. I promise.” Marahan nitong bulong sa akin. 

Tumango ako at mas hinigpitan ko pa ang yakap sa kanya.

After which, sumunod naman ang Lolo at Lola niya pagkatapos ay tuluyan na siyang sumakay. 

He sat in the spot where he could see us. Nanatili naman akong nakatitig sa kanya hanggang sa nilabas ko ang cellphone ko at kinuhanan siya ng litrato.

His brows were furrowed as he looked at me while I just smiled at him playfully. Every moment is important so…

Hinintay namin na makaalis ang bus at ng tuluyan nga itong bumiyahe ay nagpasya na rin kami na umuwi. Lolo can still drive their owner jeep kaya ito na ang ginamit nila pauwi, habang niyaya ko naman na ang driver ko.

Since I don’t have anything to do, and Kale is already in her vacation with her family, habang si Eros naman ay hindi pa bumabalik dito. 

I spent my day on the farm with Mom. 

“Tubig po, Senorita.” 

Kinuha ko ang bottled water ko at uminom rito sabay punas ng pawis ko. Tumulong ako sa harvesting ng ilang gulay kasama ang mga tauhan namin habang si Mama naman ay nakikipag usap sa mga dealer. 

Bata pa ako ay nasanay na ako sa ganito kaya sanay na rin ang mga tauhan sa akin, sa gulayan man o sa pag aalaga ng baka at kabayo.

There is just something satisfying seeing the baskets of harvest. Malaki rin ang pasasalamat ko at maganda ang ani nitong naglipas na taon. Mainit pero sulit naman kapag natapos na.