tam 8 gün geçmiş, eskiye göre biraz daha yavaş geliyor buraya bölümler ama unuttum sanmayın asla unutmam burayı
yorumlarınızı bekliyorum🩵 iyi okumalarr
"Peki hiç-"
Hastamla konuşurken kapı açıldığında öfkeli bakışlarımı kapıya doğru yönelttim.
"Sizi bekleyen birisi varda. Fazlası ile ısrarcı olduğu için..." Pekala galiba gelen kişiyi tahmin etmek zor değil. Başımı sallayıp ayağa kalktım.
"Çok kısa sürecek, hemen dönüyorum." Kadın beni başıyla onayladığında gülümseyip odamdan çıktım. Duvara yaslanmış kollarını göğsünde bağlamış olan Hande, beni görür görmez etrafa attığı ölümcül bakışlardan sıyrılmış, suratsızlığını güler yüzlülüğe bırakmıştı.
"Hande işim var gördüğün üzere."
"Seni görmek istedim."
"Durduk yere mi?" Hande derin bir nefes aldı.
"Evet Zehra durduk yere."
"Hastam içeride bekliyor. Görüşmemiz bittiğinde seni alırım. Bekleyebilir misin?"
"Tabi."
Bakışları danışman kızda dolanıyordu. Onu içeri almak istemediği için mi sinirliydi yoksa başka bir şeye mi takılmıştı kafası bilemiyordum.
"Bakmasana kıza öyle."
"Hoşlanmadım."
Göz devirip içeri girdim. Kaldığım yerden devam ettim ve seans bittiğinde Hande içeri girdi. Karşıma oturduğunda gülümsedim.
"Evet sayın ruh hastası psikopat sevgilim, şikayetiniz nedir?"
"Aşık olduğum kadını ziyarete geldim ama o beni hala öpmedi."
Beni bana şikayetlemesiyle gülerek ayağa kalktım ve üst dudağını dudaklarım arasına aldım. Elini yanağıma yerleştirip öpüşüme karşılık verdi. Ondan ayrıldığımda gülümsüyordu.
"Cidden niye geldin Hande?"
"Seni görmeye dedim ya birtanem, özledim işte."
"Beş saat önce yanındaydım."
"Beş saat çok ama."
Başımı iki yana sallarken yerime oturdum. Masanın üstündeki çantama çarpmıştı gözlerim. Hande'nin de gözleri çantama yöneldiğinde yüzümdeki gülümseme silindi.
"Yemek yedin değil mi?" Hande'den gelen soru ile bakışlarını çantadan çekip ona yöneltti. "Yedim yedim. Merak etme."
"Tamam. Bir öpücük daha, gitmem lazım. Saliha'yı evinden alacağım."
Gülümseyip ayağa kalktım ve ona sarıldım. Kokusuyla huzur dolduktan sonra dudaklarına bir öpücük bıraktım. Alnımı öptükten sonra odadan çıkmıştı. Derin bir nefes alıp kapıyı kapattım ve çantamın içinde kalan son hapı kullanıp paketi çöpe attım. İşin en zor yanına gelmiştim. Kullanacağım başka bir şey kalmamıştı. Elmas ve Mert'ten asla isteyemezdim, onlarla muhatap olmak istemiyordum. Şimdi ne yapacaktım...
.
.
.
Eve geldiğim andan itibaren oldukça sessizdim. Genelde çok görülen bir şey olmadığı için kızlar da haliyle garipsemişlerdi. Başım ağrıyordu, elimdeki tek madde kaynağı da bitmişti ve ben yenisini istiyordum. Yanımda oturan Hande parmaklarını parmaklarımın arasından geçirip kulağıma fısıldadı,
