son taslagim💔
Elmas'ı yerleştirmiştik sonunda, kimsenin onu bulamayacağını düşündüğümüz bir eve. Elif, Mert'i bulmuştu. Her şey kontrolümüzün altında sayılırdı. Her şey yolundaydı. Ve ben şimdi, her şey tepetaklak olmadan önce ki hayatımda yaptığım gibi kitabımı okuyabiliyordum elimdeki kahveyle.
Belki de düşünmekten kaçınıyordum. Son zamanlarda olanları düşünmemek için önce mesleğimi yapmaya başlamıştım. Şimdiyse aktivitelerle uğraşıp duruyordum. Hastaneden çıkalı iki gün oluyordu, ben mutfakta etkinlikler yapıyordum iki gündür. Kitap okuyordum. Değişiklikler yapmaya çalışıyordum.
"Gözlerin ağrımadı mı birtanem?"
Hande'nin başını sol omzumda hissetmiştim. Yanağını yanağıma sürtmüştü. Dudaklarını bastırmıştı sonra yanağıma.
"Bırakıyordum bende tam." Başımı kaldırıp yorgun gözlerle ona baktığımda gülümseyip boynumu öptü bu kez.
"Elmas'la konuştum sabah," Elmas adını geçirmemle hemen gerilmişti. Onu anlıyordum. Elmas yüzünden çok acı çekmişti. Ama elimden başka bir şey gelmiyordu. Elmas'a sahip çıkacak başka kimse yoktu ben hariç.
"Uğramam lazım. Sen de istersen bir Elif'in yanına git. İlkin endişeleniyor ister istemez..."
"Gideceğim de... Seni yalnız göndermem oraya."
"Beni yerler çünkü yolda." Dalga geçtiğimde göz devirdi.
"Ben hala Elmas'a güvenmiyorum."
Derin bir nefes alıp kitabımı kapattım ve ellerimi yanaklarına yerleştirdim. "Bana güven Hande. Onda bir anormallik sezmiyorum..." Hande huzursuz hissediyordu, görebiliyordum.
"Tamam. Yine de beraber gidiyoruz." Gülümsetti beni. Elini tutup kalktıktan sonra telefonumu aldım masanın üstünden.
"Hadi gidelim o zaman."
.
Elmas'ın yanına geldiğimizde mutfağa geçmiştik Hande ile. Ben ona yemek hazırlıyordum, o da söylenip duruyordu.
"Kendini yoruyorsun."
"Düzgün bir şey yemesi lazım Hande, yaralı o."
"Mert'e güvenip arkamızdan iş çevirmeseydi o zaman."
"Haklısın biliyorum ama yine de susar mısın?"
Tartışmamız son bulmuştu, neyse ki eninde sonunda sözümü dinlemeyi biliyordu. Mutfakta işimiz bitmişti. Salona geri dönmüştük. Elmas pek iyi görünmüyordu. Bırakıp gitmek gelmiyordu içimden.
"Bugün yeni bir hastam geldi, çok tuhaf bir hikayesi vardı... İlgimi baya çekti." Ortamdaki gerginliği almak adına açmıştım bu konuyu ama gerçekten de ilgimi çekmişti.
"Neymiş?" Elmas'ın merak ettiğini görebiliyordum.
"En yakın arkadaşı, onun sevgilisine yakın olabilmek için aslında onunla arkadaş olmuş. En başından beri bunu planlamış. Amacına da ulaşmış aslında. Kadın hem arkadaşından hem sevgilisinden darbe almış." Anlatırken bile öfkeleniyordum. İnsanın en yakınlarından ihanete uğraması çok zor olmalıydı.
"Meğerse eski sevgililermiş zaten. Kadın bilmiyormuş. Adam da saklamış bundan. Hep hissetmiş bir terslik olduğunu kadın. Ateş olmayan yerden duman çıkmaz derler zaten." Hande'nin hiç yorum yapmayışı hala Elmas ile aynı ortamda bulunmak istemediğine işaretti. Bir an önce gitmek istiyor gibi görünüyordu.
Elmas'ın ise beti benzi atmıştı. Bembeyaz olmuştu yüzü.
"Ateşine mi baksak senin? İyi görünmüyorsun. Ağrın sızın falan mı var?" Ayağa kalktığımda başını iki yana salladı.
