YİNE BEN YİNE BEN YİNE BEEEEN (serenay sarikaya sesiyle)
iki bölümle geldim. bir gece iki bölüm hadi yine iyisiniz.
taslaklarımı yavaşça sizinle buluşturma kararı aldım ve ilk kurgu bu oldu. bakalım sevecek misiniz sevmezseniz dürüst olun bunu postalarız çok ciddiyim gşröcğemğcke zaten bir sürü kurgum var uğraşmayalım hiç
biraz psikolojik noktalar açısından zor bir kitap olacak. delidolu musmutlu bir kitap değil bu :(( değişiklik yapalım biraz
hadi size iyi okumalar <333
.
Zehra emin misin?
İçimdeki ses beni yine huzursuz ederken tırnaklarımı avuçlarıma geçirip ayna karşısındaki halime baktım. Ben böyle hayal etmemiştim. Ben Üniversitemde bölümümü birinci tamamlarken, mezun olduğumda ailem çiçeklerle beni karşılar sanmıştım. Hiçbiri gelmemişti. Çok saygın, ünlü bir aileydik ama ailemizin hizmetlisi hariç kimse yoktu ve ben kendimi ağlamamak için zor tutarak onunla birlikte mutlu olmaya çalışmıştım. Ben onları sadece evlenerek memnun edecek kadar mı beceriksiz görünüyordum? Hiçbir fikrim yok. Şu an ne yapmak istiyorum? Kollarımı kendime sarıp ağlamak belki. Ama mutlu olmak istiyorum her şeyden önce. Aileme kendimi sevdirmek istiyorum. Bu evlilik gerçekleşirse onların 'kızı' olabileceğimi biliyorum. İş ortaklarının oğlu Hakan'la evlenirsem ve emek emek, babamın parasından bağımsız olarak kazandığım Boğaziçi Psikoloji okumama rağmen mesleğimi yapmayıp şirkette onlarla çalışırsam onların kızı olacağımı biliyorum.
Ben her şeyden önce sevilmek istiyorum.
Onlar seni sevmeyecek.
Onlar beni sevecek, sende göreceksin diyip gülücük koyuyorum ardından iç sesime. Biz severiz birbirimizi sadece sinirlenirim bazen ona. Yalnızım diye kıyamaz arkadaş olur bana. Bazen çok kızar, bazen çok sever. Gerçekleri söyler bazen de yalan söyler.
Ben yalan söylemem, iç sesler dost acı söyler kafasındadır Zehra.
Dediğim gibi, yalan söyler.
Sonuç olarak gelin odasında, büyük boy aynasında kendime bakıyorum. Makyajım yüzüme tam oturmuş, saçlarım dalgalı ve üstümde sade ama şık beyaz bir nikah elbisesi var. Aşağıda konuklar bekliyor. Bense tek başıma bu odadayım.
"Zehra hadi ama çıkmamız lazım. Kız evi naz evidir anlarım canım ama konuklar bekliyor." Hakan'ın ablası Gamze'nin sesiyle kilidi açıp odadan çıktım. Suratsız ablasına sahte bir gülümseme sunup onunla birlikte aşağı indim. Annemlerin yanına uğrayıp onların konuklarına selam verdikten sonra Hakan'ın yanına oturdum.
"Bu sıcakta kesinlikle bu elbise çekilmiyor."
"Gelinlik giyseydin mahvolurdun, iyi yönünden bak." Gülümseyip başımı salladım. Herkes çok ısrar etse de ben istemediğim için kesip aralamıştı. İyi biriydi bunu biliyordum, ona çok değer veriyordum çünkü son üç yılım ondan ibaretti. Benim için iyi bir arkadaştı ve bunu mahvettikleri için de aileme çok kızgındım. Ben onlara hep kızgın ve kırgındım zaten.
"Haklısın canım."
Ellerimi masaya koyup etrafı inceledim kısık yeşillerimle. Deniz kenarına yakındık, manzarası oldukça hoştu. Etraf çok güzel görünüyordu. Çiçeklerin kokusu sarmıştı ortamı. Her şey kusursuzdu. Ve böyle kusursuz akşamların çok kusurlu olayları olurdu.
