EVET DOGRU BİLDİRİM ZIT KUTUPLAAAR!!!
ozlemis miyiz diye bi kontrole geldim
bugun bölüm atabilcegim tek yer burasıydı, taslagim yok ve buraya ufak bir ekleme yapmam gerekiyordu sadece o yuzden burda bulustuk aciklama bitmiştir iyi okumalar🩵
Boynumda hissettiğim dudaklarla gözlerimi aralamıştım. Daha güneş bile doğmamışken benim sevgilim uyanmış, üstüne beni de uyandırmıştı.
"Hande?" Kısık sesimle sorgularcasına ismini mırıldandığımda boynuma uzun kokulu bir öpücük bırakıp başını yastığına geri bıraktı.
"Gidiyoruz."
"Hm? Nereye? Bu saatte?" Hande gülümsedi.
"Uzaklaşalım demiştim."
"Tamam ama daha sabah bile olmadı." Huysuzlanmamla burnunu burnuma sürttü. "Oldu uykucu. Saat 6. Yani günümüz aydı."
"I-ıh. Aymamış. Saat 6'da gün mü ayar ya?"
Söylenmem üzerine başını salladı. "Hadi bakalım. Her şeyi hazırladım zaten sen gece uyurken. Tek yapman gereken ayağa kalkıp yürümek. Yapabilirsin değil mi?"
Kaşlarımı yukarı kaldırdım ve sırıttım. "Yapamam." Hande ayağa kalkıp yatağın etrafında dolandı ve önümde durup kollarını dizlerimin altından geçirdi. Elimle durdurdum hemen.
"Tamam kalkarım! Gerek yok."
Ayağa kalktığımda çenemi omzuna bastırıp ağırlığımı ona verdim. "Uyumak istiyorum..."
"Arabayı sana sürdürüp uyuyacaktım ama ben." Alay etmesi ile güldüm.
"Kesin sürerdim. Uykum var benim."
"Kaçar birazdan."
Dudağımı büzüp gözlerimi ovaladım ve aynanın karşısına geçip dağılmış saçlarımı taramaya başladım. "Nereye?" diye sorduğumda kaçamak bir cevap aldım.
"Benimle her yere gelmez misin?"
Gelirdim. Ucunda öleceğimi bilsem dahi gelirdim.
"Gelirim..."
Düşünmeden verdiğim cevabıma karşılık gamzelerini göstererek gülümsedi. Odadan birlikte bizim için hazırladığı valizle çıkmıştık. Kızlar uyuyor olmalı ki üçü de ortalıkta görünmüyordu. Evden çıkıp arabaya yerleştiğimizde başımı ona doğru çevirdim.
"İyi gelecek mi sence?"
Hande bana doğru eğilip önce çenemi sonra alnımı öptü. "Gelecek. Uzaklaşmak istiyorduk ve bunu yapacağız."
Kısa süreliğine de olsa, bu iğrenç ortamdan defolup gidiyorduk. Elmas yoktu, Mert yoktu... Bana iğrenerek bakacak olan yengem ve üvey annem yoktu.
"Belki bir gün tamamen uzaklaşırız buralardan..." Hayal ederek konuşmam üzerine mırıldandı.
"Kim bilir..."
.
.
.
Geldiğimiz yeri biliyordum. Daha önce de gelmiştik buraya. Birbirimize aşık olduğumuzu henüz yeni yeni anladığımız zamanlar... Hande'yi büyüten o evli çiftin evindeydik yine.
"Evde değiller, Gül Teyze'min ablası hasta olduğu için onun yanındalar. Ama buranın kapısı bana hep açıktır. Yani bize." Tebessüm edip onun gibi indim arabadan.
