කාලෙකට පස්සේ නිසා ද මන්දා චනුක්ටයි දේශාල්ටයි හොදටම වැඩියි.....
මම බොහොම අමාරුවෙන් වැඩේ බලෙන් නතර කරලා කන්න එක්කන් ගියේ..... නැත්නම් එලිවෙනකම් බොන සයිස් එකක් තිබුනේ.....
"මොකෝ බන් අත ගගා ඉන්නේ...... කන්නේ නැද්ද....."
චනුක් බලෙම්ම වගේ මගේ පිගානට බත් හැන්දක් දැම්මා.....
"කන්න බැරි එකට ඇත්තටම මගේ වෛද්‍ය නිර්දේශය නම් ෂොට් එකක් දාන්නම ඕනේ කියන එකයි...... හරිද....."
වෙරිමරගාතේ දේශාල් මගේ බෙල්ලෙන් අල්ලලා කම්බුලට කිස් එකක් දුන්නා...... චනුක් උඩ පැන පැන හිනා වෙනවා...... ඇත්තටම මේක පිස්සුවක්...... බීම කියන්නෙ මිනිස්සු අමිනිස්සු කරන්න පුලුවන් දෙයක්......
එක පාරම සද්දයක් ඇහිලා මම පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවා..... අනිත් දෙන්නට ගානක් නෑ...... ඒත් මම බලද්දි චෙරෝන් බෙඩ්ෂීට් එකත් පොරවගෙන කාමරයේ දොරලග බලාගෙන ඉදලා ඇතුලට ගියා.....
"ආ...... මේ මොකද මේ..... ටේබල් මැනස් කියලා දෙයක් නැද්ද......"
"සොරි බන්...... මට දැන් කන්න බෑ...... බයිට් කාලම බඩ පිරිලා....... චෙරෝන්ට කොහොමද දන්නෙ නෑ මම පොඩ්ඩක් බලලා එන්නම්....."
මම අත හෝදගෙන කාමරයට එන්න නැගිට්ටා..... ජීවිතේ සමහර කාලවල මේ බඩ ගොඩක් වෙලාවට හිස්ව තමයි තිබුනේ...... ඒ නැති බැරි කමටකට නෙවෙයි හිත ඉල්ලන ආදරේ නැතිකමට...... අදත් එදා වගේමයි...... මම මෝඩ විදිහට මටම දුක් දෙනවා..... කාමරය ඇතුලට යන්න හදනකොටම මම ඉස්සෙල්ලා ගත්ත කෝල් එකෙන් කෝල් එකක් එනවා......
"හලෝ...... මැඩම්....."
මම හිත ගලක් කරගෙන කතා කලා...... අයිතිකරයෝ ඉන්න වාහන හොරෙන් පදින්න මම කවදාවත් කැමති නෑ......
"අනේ තැන්කියු භවාන් මට කතා කරලා කිව්වට..... බලන්න මේ චෙරෝන් ෆෝන් එකත් ඕෆ් කරගෙන පුදුම වැඩ තමයි කරන්නේ....."
"බය වෙන්න එපා මැඩම්..... අපි සර්ව හොදින් බලාගන්නවා......"
"අනේ ඒකමයි මට ටිකක් හරි හිතට සහනයක් තියෙන්නේ..... මම තව ටිකකින් පිටත් වෙනවා භවාන්...... පාන්දර වෙනකොට ඔහාට එන්න පුලුවන් වෙයි....."
YOU ARE READING
කන්නීර්...(கண்ணீர்) || BL
Não Ficção"මොකෝ මේ...." "මම......." "එපා......." "නෑ මට...." "එපා.... මුකුත් කියන්නේ නැතිව මෙහෙම ඉන්න දෙන්න....." -------------------------
