Unicode Ver....
"ပါပါးငယ် ကြားရတဲ့ သတင်းအရ ဒီမှာ မိုးခေါင်တယ်ဆို~~~"
"ဟုတ်တယ် သားသားရဲ့ သားသားဘယ်ကနေ ကြားလာတာလဲ"
"ဒီလိုပါပဲ ပါပါးငယ် ရာသီဥတုမကောင်းတော့ စီးပွားရေးတွေလည်း ကောင်းပုံမရဘူး ဟုတ်တယ်မလား"
"အင်း~~~"
"မဟုတ်ရင် သားတို့ အင် သားတို့ ~~~"
လက်ညိုးလေးနှစ်ဖက် အချင်းချင်းတို့ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးစူထော် စူထော်နဲ့ အင်တင်တင်လုပ်နေတဲ့သားသားကို ဝမ်က အူယားသလို ကြည့်ပြီး သားသားကို ဆက်ပြောဖို့ မျက်ခုံးလေး ပင့်ပြလိုက်လေသည်။
"ဟီး သားတို့အလှူလေးလုပ်ကြမလား"
သားသားစကားကြောင့် ဝမ်မှာ အသည်းတယားယားနဲ့ အားဖေးကို ကိုက်ချင်စိတ်တွေတောင် ပေါက်လာလေသည်။
"ဒီအဆိုးလေးက ဘယ်လိုတောင် ချစ်ဖို့ကောင်းနေတာလဲ"
"ခိခိ~~~"
ခုဏကမှ အားဖေးကို မြေပြင်ပေါ်ချပေးတဲ့ ဝမ်က အခုတော့ အသည်းယားလို့ဆိုပြီး တစ်ဖန်ကောက်ပွေ့လိုက်ပြန်ပြီ ဖြစ်သည်။
ထိုအရာကို သဘောကျနေတဲ့ အားဖေးကတော့ တခိခိကို ရယ်မောနေပါတော့သည်။
"ကိုယ့်ကိုတော့ မချစ်တော့ဘူးပေါ့လေ ကိုယ်ရောက်လာတာတောင် တစ်စုံတစ်ယောက်က ပစ်ထားရတယ်လို့လေ"
သူတို့နားလျှောက်လာရင်း ကောက်နေသလို ဝမ်းနည်းနေသလို မျက်နှာပေါက်လေးနဲ့ လုပ်ပြလာတဲ့ ရှောင်းကို ဝမ်က မျက်စောင်းလေးထိုးလေသည်။
"ဘယ်နားပစ်ထားနေလို့လဲ"
"အခုပဲ ပြစ်ထားတာပါ။ ပေး ကိုယ်ချီမယ်"
ဝမ်မျက်စောင်းထိုးနေတာကို သူက ပြန်စူပုတ်ပြပြီး ဝမ်လက်ထဲက အားဖေးကို ပွေ့ယူလိုက်လေသည်။ အားဖေးကတော့ သူ့ပါပါးကို ကြည့်ပြီး သူ့လက်လေးနဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို အုပ်ထားပြီး ခိုးရယ်နေသည်မှာ သူ့ရှေ့က မြင်ကွင်းကို အလွန်တရာမှ သဘောကျနေဟန်ရသည်။
"ဟီးဟီး ချစ်ဖို့ကောင်းတာလည်း ဟုတ်ပဲနဲ့ စူပုတ်ပြနေတယ် ခိခိ"
YOU ARE READING
My Precious (ကိုယ့်ရဲ့ အဖိုးတန်လေး)
Fanfictionဒီ fictionလေးကို ဒီ accကနေ ဆက်တင်ပေးသွားမယ်နော်။
