stay with stars, yeongyu ✓

sana hiçbir şey vermek istemiyorum

Sana hiçbir şey vermek istemiyorum çünkü bana geri hiçbir şey vermiyorsun.

Dealer

17

Beni tanımasın diye dua ettim.

Keşke onu tanımasaydım. Hiç karşılaşmasaydık keşke. Keşke yaşanmasaydı hiçbir şey.

Gözlerim dolarken kokusunu ne kadar özlediğimi fark ettim.

Durdum öylece. Arkadaşlarıyla konuşuyordu. Omzu omzuma değdi. "Tamam amına koyayım." dediğini duydum.

Sesini duyduğumda ellerimin titrediğini hissettim. Bacaklarım titremeye başlamıştı. Hiç değişmemişti sesi, kokusu. Hala aynıydı. Beni geçmişe götürüyordu. Yumruğumu sıktım.

Nefesim ağırlaşırken her şey normalmiş gibi sınıfa çıktım ama kafam dopdoluydu. Kendimi sırama attım direkt. Birkaç dakika nefes almaya çalıştım.

Bunca zamandır nefret ettiğimi sandığım kişiye bilinçaltımın en derinliklerinde hala sevgi besliyordum.

Her şey daha da kötüleşebilirdi. Mesela buraya da yayılabilirdi eşcinsel olduğum. Üçüncü kez olurdu bu. Ve tekrar zorbalık görebilirdim. Her şey berbat olurdu.

Bir lanet gibiydi ve peşimi bırakmıyordu zorbalık. Nereye veya nereye kadar gitsem de zorbalık görüyordum. Diğerlerinin eğlence için yaptığı şey intihar etmeme sebep olacaktı neredeyse.

Nakil aldıramazdım. Yapsam da birkaç ay beklemem gerekirdi. Diğer okullar 'çok fazla okul değiştiriyor' diye bende bir sorun olduğunu düşünebilirlerdi. Sorun bende değildi, sorun zorbalardaydı. Hatta direkt zorbalar direkt sorundu.

Anneme söyleyemezdim. Yine endişelenirdi.

İntihar bile edemezdim.

.

İç çekerek doğruluğu kantin masasında telefona bakıyormuş gibi gözükse de düşüncelerine yön vermeye çalışıyordu Yeonjun.

Beomgyu üç haftadır okula gelmiyordu. Okula nakil aldırdığı söylentisi yayılmış, Beomgyu'nun arkadaşları Minji, Niki, Belle ve Taehyun tarafından da doğrulanmıştı. Yeonjun bunu duyduğunda sinirleri tepesine çıkmış, onlarca kez aramıştı onu telefonla. Tabii ki açan yoktu. O günden sonra Beomgyu hastaneye yatmış tekrar. Vücudundaki yaralar için. Vücudunda hem kendi yaptığı hem de Yeonjun'un yaptığı yaralar vardı.

Yeonjun o kadar gurursuz değildi. Olay burada kalmıştı ama aklında hala o vardı. Evini biliyordu ama gidemezdi. Gururu izin vermezdi.

Galeriye girdi aklına gelen şeyle. Fotoğrafları ve videoları tek tek kaydırdı. Beomgyu'yu aradı umutsuzca. Sesini unutacak diye korkuyordu. Bir zamanlar nefret ettiği gülüşünü unutacak diye korkuyordu. Hiç çekmemişti ama onu, hiç çekmemişti.

Mesajları yüzlerce kez okumuştu. Her sözünde kalbi daha da acımıştı. Öylesine söylediği şeyler kendisinin bile kalbini acıtıyordu.