Araba Faciası (BxBxbxb)

11 (Dağ Evi)

Herkes tekrardan hoş geldi.

İlhamımı yeniden kazandım. Mutluyum...

___________________☁️_________________

Hastanede tam 1 hafta yatmıştım. Sağolsunlar Çınar'lar yanımdan 1 dakika olsun ayrılmadılar. Hala sevgi gösterilerine alışamamıştım ama Ateş ve Yağız arasında geçen ufak sürtüşmelerini izlemek idealim olmuştu.

Hastaneden çıktıktan sonra arabayla eve gelmiştik. Ateş 1 milisaniye içinde valizleri çıkarmış ve tek anlamayan ben olduğum için bir şey yapamadan öylece ayakta dikilmiştim. Ateşlerse valizleri hazırlamış arabanın bagajına yerleştiriyorlardı. Onlara merakla bakarken Çınar koluma girdi ve beni koltuğa yavaşça oturttu. Kalkmak için hamle yaptığında elimle kolunu tuttum.
"Nereye gidiyoruz?"

"Süpriz olsun."

Söylediğine bozulsamda, iyi hissediyordum. 1 saatlik bayır çıkan yolculuk hızlı geçmişti. Hızlı olmasının da sebebi yolculuk boyunca Ateş, Yağız ve Çınar'ın birbirine ettikleri esprilerle geçmişti. Arada Ateş bana da bulaşıyor onu geri püskürtüyordum.

Yolculuk sonunda arka koltukta oturan Çınar hoplaya zıplaya arabadan indi. Ateşler de inerken sırtımdaki ağrıyla bende arabadan indim. Arkamdan da 4 valizle Yağız  ve Ateş geldiler. Karşıdaki eve doğru yürürken nutkum tutulmuştu. Ev iki katlıydı, her yeri baştan sona ahşapla çevrilmişti. Yanında kocaman ağaçlar ve taşlık yol vardı. Biraz daha arka tarafta başka evler görünüyordu. Hatta ileride akan nehir bile vardı.

Eve doğru giderken arkadan Ateş'in söylemelerini duydum.
"Bu Çınar aynı çocuk gibi. Evden çıkarken söyleniyordu. Arabada söyleniyordu, buraya gelince dağdaki keçiler gibi hop hop zıplıyor."

Arkamı döndüm Ateş'e delici bir bakış attım. Şeytani bir şekilde gülümserken konuşmaya başladım.
"Bu söylediklerinin aynısını şimdi gidip Çınar'a diyeceğim."

"Aynısı mı bir farklısı mı?"
Dedi Yağız.

Onalara göz kırpıp sırtıma dikkat ederek yürümeye başladım. Arkadan Ateş'in yine söylenmesini duydum.
"Git de, zaten bir de mahallemizde gıybetçi nineler eksikti. O da sen ol."

Arkamı dönüp Ateş'e dil çıkarttım. Bana iğreniyormuş gibi baktı. Bende arkamı döndüm ve Çınar'ın gittiği yoldan yürümeye başladım. Evin içine açık kapıdan girdiğimde Çınar'ın açık kahverengi koltukta yattığı ve ne ara açtığını anlamadığım televizyonu izliyordu.

Yandaki beyaz pufa oturdum. Etrafa şöyle bir göz gezdirdiğimde evin Ateş'lerin şehir merkezindeki evle alakası olmadığını anladım. Aşağıda kalan ev daha büyük ve moderndi buradaki ise daha otantik ve küçüktü.

Televizyonun hemen solunda küçük bir duvar ve yanında hemen salonla birleşik mutfak duruyordu. Arka tarafta ahşap merdivenler yukarı çıkıyordu.

Evi güzelce izledikten sonra koltukta baygın yatan Çınar'a döndüm.
"Ev gerçekten güzelmiş."

Çınar bağırarak koltuktan aşağıya düştü. Yardım etmek için yerimden kalktığımda o çoktan yerde sürünerek yanıma ulaşmıştı. Ben pufa yeniden otururken Çınar önümde duruyordu.