The Badass Princess turn to Nerdy Girl (COMPLETE)

Eprologue

After 4 years

Grabe. Ang bilis ng panahon at parang kailan lang ay akala mo hindi na maayos ang magulo kong mundo.

Akala ko hindi na ako makakawala sa madilim kong nakaraan. Dalawang taon ko ba naman sinisi ang sarili ko sa pagkamatay ni Lola Lita.

In the past four years a lot has happened in my life. I thought that pain and suffering from the past would stay with me forever, but I was wrong because there were people who helped me to get rid of that dark past.

I also realized that you can't really erase the past because it will remain in your mind for the rest of your life, but that doesn't mean that you will just stay there. The best thing to do is to use your painful past to make happy memories in the present

Ayun ang naging mali ko dati. 'Yung nanatili ako sa masakit kong nakaraan kaya pinilit kong baguhin ang sarili ko at umiwas sa mga taong mahal ko.

Kaya nagpapasalamat ako sa mga magulang, kaibigan, team meats ko sa baseball team, at pati na ang asawa ko.

Yes. Asawa ko. Misis Smith na po ako sa para saka alaman niyo. And I'm soon to be a Mom na rin.

Mabuti nga at na kayanan kong maka graduate sa kanila na 7month na ‘yung tyan ko. Nagtapos ako sa kursong Bachelor of Science in Business Administration, at kung saan ako nag tapos noong senior high at doon ako nag tapos ng collage dahil may pang collage doon. Kaya kasama ko nag graduate ang mga team meats ko sa baseball.

Na una akong grumaduate kay Javier dahil 5 years ang course nila dahil Civil Engineering ang course niya.

Hindi lang 'yun dahil may sarili na akong coffee shop since 1st year collage ako at patuloy itong lumalago at nagkaroon na nga ito nang limang branches e.

At 'yung mga kaibigan namin ay naka graduate na rin katulad ko at may mga love life na rin. Pero sa aming magkakaibigan ay kami pa lang ni Javier ang magkaka baby.

BACK TO REALITY

Hindi ko namalayan na tumulo na pala ang mga luha ko sa mata habang inaalala ang mga nangyaring masasayang mga ala-ala sa utak ko sa nag daang tatlong taon.

The life I have is not perfect because there are also failures with each passing year. But I'm still continuing and all my mistakes in life I make way for me to learn more in my life.

Nandito kami ngayon sa puntod ni lola Lita dahil dinadalaw namin siya ni Javier.

I just felt a warm hug behind me and someone suddenly kissed my shoulder. Ganito talaga maglambing ang asawa ko sa tuwing nalulungkot ako.

He's my comport, my peace, my everything.

“Sige ka. Mahahawa si baby sa pag-iyak mo!” parang baka na naka ngusong sambit ni Javier sa akin.

Agad nitong hinilot-hilot ang malaki kong t'yan para patahanin ako, kasabay nang paghalik sa pisngi ko.

“Sorry, Hon. Hindi ko kasi mapigilang maging emotional nang alalahanin ko lahat ng nangyari sa akin apat taon na ang nakalipas!” sambit ko sa aking asawa habang nagpupunas ng luha.

“That you realize that you are really strong despite what you went in the past four years.” Javier said to me.

“Yes. I'm so proud of my self.” I said happy to him.

Kaya agad kong hinawakan ang puntod ni Lola Lita at ngumiti.

“Sorry, Lola Lita. Kung hanggang ngayon ay madrama parin itong apo niyo!” pagpapasensya kong sambit habang hinihipo ang puntod ni Lola.

“Minsan po talaga ay makulit itong apo niyo e!” pagsusumbong ni Javier puntod ni Lola, dahilan para matawa ako.

“Sorry po. Kung ngayon lang kami naka dalaw, pero may surprise po kami ni Javier sa inyo!” masayang sambit ko.

“Magkaka apo na po kayo sa tuhod dahil magkaka baby na kami.” paglalakad ni Javier.

“Dahil baby boy po itong pinagbubuntis ko ay balak po namin siyang pangalanang Zalvier Lier.” sabi ko naman.

“Kaka wattpad niya po kaya po siya na naka buo ng magandang name!” pilyong sambit naman ni Javier.

“Kanina kapa!” inis na natatawang usal ko sa asawa ko.

Dito na pala nagtatapos ang kwento nang buhay ko, na dating magulo at akala kong wala ng katapusang kalungkutan. Pero ngayon masaya nang namumuhay kasama ang mga mahal niya sa buhay.

    
~THE END~