twin wolfs.

-5-

Janette

Ik werd wakker in een cel. Jamie lag naast me. Ik ging rechtop zitten en keek om me heen. Er was niemand. Ik liep naar de tralies en keek in het rond. Niemand. Ik keek om naar Jamie. Die lag te slapen. Ik zuchtte en liep naar hem toe. Ik schudde hem door mekaar, 'Jam wakker worden!'

Hij schoot rechtop, 'hé wat... wat is er?'

'Je moet opstaan sukkel' zei ik 'waar zijn we?'

Hij keek me aan, 'hoe moet ik dat weten?!'

Ik schudde mijn hoofd en liep naar de tralies. 'Hey' riep ik 'is daar iemand?!'

Geen antwoord.

'Verdomme' mompelde ik 'helemaal alleen dus.'

De deur naast de cel ging open en er kwam een man binnen. Hij keek me aan met een grijns op zijn gezicht. Het was de alfa, 'goedemiddag Janette.'

Jamie sprong op en rende naar de tralies. Hij ging half voor me staan. De alfa grinnikte, 'zozo net zo beschermend als Rick was.'

'Hoe bedoelt u' vroeg ik.

'Dus jullie weten het echt niet' zei hij nog steeds grijnzend.

'Wat niet' riepen we beide.

Hij lachte vals, 'ik zal jullie naar de vorige alfa brengen als jullie niet proberen om te ontsnappen.'

We keken elkaar aan, 'goed.'

Hij deed de celdeur open en zei: 'kom.'

Ik liep er als eerste uit gevolgd door Jamie. De alfa zei ons waar we heen moesten. Ik probeerde om contact te maken met mijn ouders. Maar het lukte niet. We waren dus te ver. Damn that. De man stuurde ons naar het grootste huis. Daar moesten we naar een kamer. Hij klopte aan. Binnen hoorde we. Hij deed de deur open en liet ons als eerste naar binnen lopen. er lag een man in het bed. Het was een donkere kamer die me nu al de kriebels bezorgde. De alfa sloot de deur en liep naar de man in het bed. Hij fluisterde iets in zijn oor. de man in het bed kreeg een steeds grotere grijns op zijn gezicht. De man keek weer naar ons. 'Dus jullie zijn de kinderen van Lune' zei de man in het bed.

We keken elkaar aan en keken daarna weer terug. 'Luna Lune' zeiden we boos 'voor u.'

Hij grijnsde en schudde zijn hoofd, 'nee... Lune voor mij.' 'Want ze is van mij.'

We keken elkaar aan, 'hoe bedoelt u?'

'ik markte haar als eerste' zei de man grijnzend 'dus ze behoort aan mij.'

We keken elkaar weer aan, 'waar heeft u het over?'

'Weten jullie dat dan niet?'

We schudden ons hoofd.

'Wat denk je' zei de man tegen de afa 'zou Lune boos worden als we het vertellen?'

'Ik denk dat ze allebei woedend zijn' zei de alfa 'maar ja.' 'Dat zullen ze sowieso al zijn.'

De ander knikte, 'maar laten we dan alleen vertellen wat wij hebben gedaan.' 'Lune wou de rest van het verhaal niet vertellen.'

'Wat hebben jullie gedaan' vroegen Jamie en ik tegelijk.

Ze keken ons aan, 'dat zullen we vertellen.' 'Ik liet Koran en Kira ontvoeren' zei de man in het bed 'en Lune en Rick hoorden het.' 'We ontvoerden hen ook.' 'Toen Lune hier drie dagen was nam ik haar mee naar een schuur.' 'Rick en Koran liet ik ontsnappen aangezien ik ze niet meer nodig had.' 'rick en Koran kwamen die dag nog zoeken naar haar.' 'Toen markte ik haar.' 'Rick brak mijn nek en nu ben ik verlamd.' 'Rick nam Lune weer mee naar haar roedel en ik heb mijn broer hier benoemd tot alfa.'

'En waarom wilde u onze moeder ontvoeren?'

'Ik wil jullie gebied ook.'

'Dat krijgt u nooit' zei Jamie boos 'dat staan mijn vader en ik niet toe.'

De twee grinnikten.

'Wat is er zo grappig' vroeg ik kwaad.

'Zo reageerde je moeder ook' zei de man in het bed.

'Wanneer?'

'Ik stond te lachen omdat ik niet had verwacht dat zij de mate van Rick was.' 'Maar dat was ze helaas wel.' 'Ik had gehoopt dat ze haar mate nog niet gevonden had omdat ik jullie grootmoeder leuk vond.' 'Helaas dus wel.'

De alfa spitse zijn oren. We hoorden gegrom en gehuil. De alfa liep langs ons heen naar buiten. We keken elkaar aan. 'O nee' zei de man 'jullie blijven hier!'

We draaiden ons op onze hiel om en rende weg. 'Kom terug' riep hij kwaad.