twin wolfs.

-6-

We renden naar buiten en bleven op de veranda staan. Er stonden allemaal wolven rond één witte wolf. 'Mam' riepen we verbaasd.

Ze keek naar ons. We voelden hoe ze contact opnam: wat dachten jullie wel niet?!

'Sorry mam' zeiden we hardop. Ze snoof. Opeens sprongen er twee wolven naar haar toe. Ze begon een gevecht. 'Mam' riepen we. We transformeerden en sprongen naast onze moeder. We begonnen te grommen. Niemand kwam aan onze moeder. De alfa keek ons aan, 'transformeer terug!'

Jamie gromde. Hij begreep de boodschap en riep, 'haal kleding nu!'

Er liepen twee wolven weg. Even later kwamen ze terug met drie broeken en T-shirts. Die legde het voor ons neer. Ik gromde. De alfa knikte en riep: 'mannen omdraaien.'

De wolven draaiden zich om. We transformeerden terug en deden kleding aan. Onze moeder had eigen kleding mee. Ze trok ons in een omhelzing. De wolven transformeerden terug en deden snel een broek aan. Toen onze moeder ons weer losliet pakte ze ons ieder bij een arm. 'Zijn jullie gek geworden' riep ze 'we waren hartstikke bezorgt!'

'Sorry mam' zeiden we tegelijk met onze ogen neergeslagen.

'Doe dat nooit meer a.u.b' zei ze boos.

'Ja mam.'

Ze richtte zich op de alfa. 'James' zei ze 'laat ons gaan!'

Hij grinnikte, 'weet je Lune, Peter smacht ernaar om je te zien.'

'Dat is niet wederzijds.'

Hij zuchtte, 'dat verwachtte ik dus al.' 'Mannen!'

De mannen kwamen op ons af rennen. Ze grepen ons beet en duwden ons naar binnen. We werden weer terug geduwd naar de kamer. Daar lag de man nog steeds in bed. Hij begon te grijnzen toen onze moeder naar binnen werd geduwd. 'Hallo Lune' zei hij grijnzend.

'Hallo Peter' zei onze moeder boos.

Hij grinnikte, 'waar is je mark.'

Mijn moeder legde een band op haar mark, 'jij komt niet in de buurt ervan, duidelijk?!'

De alfa en Peter grinnikte, 'maar je bent van mij Lune.'

'Ik ben nog steeds geen object!'

Hij grinnikte, 'je bent ook niks veranderd hé Lune.'

'Ik ben iets veranderd ik was bang voor je toen nu ben ik razend op je.'

Hij grinnikte, 'waarom?'

'Ten eerste was je op ons grondgebied.' 'Ten tweede ontvoerde je mijn kinderen!'

'ik had jou laten ontvoeren als zij niet daar waren.' 'Trouwens waarom waren ze daar?'

'Dat gaat u niks aan' zeiden we alle drie tegelijk.

Rick

'Luns' riep ik 'waar zit je?'

Geen antwoord. Ik had Lune niet gezien sinds ze naar boven was gerend. Ik liep dus ook maar naar boven. Boven kwam ik Nina tegen. 'Papa' zei ze 'waar is mama?' 'Ze is niet in haar kamer.'

Ik rende langs haar heen naar onze kamer. En inderdaad er was niemand. Het raam stond open. O nee! ze was naar de moonlife roedel. Ik rende terug. Nina stond bij de trap, 'pap wat is er?'

'Je moeder en de tweeling zijn weg.' Ik rende verder naar beneden. Daar liep ik snel door naar mijn vader en schoonvader. 'Wat is er' vroegen ze tegelijk.

'Lune is weg' zei ik 'en het raam is open.'

Ze sprongen op, 'dan moeten we ze snel gaan zoeken en halen.'

Ik knikte kort en riep via de link alle strijders. Ik zei dat ze allemaal extra kleding moesten meenemen omdat we gingen transformeren. Ik kreeg veel vragen maar sloot snel af zodat ik geen hoofdpijn zou krijgen. Dat kon ik nu even niet gebruiken. 'We gaan' zei ik tegen mijn vader en schoonvader. Ze knikten en stonden op, 'en Nina en Benjamin dan?'

Kira kwam de kamer inlopen, 'ik hoorde het bericht.' 'Zal ik voor die vier donderstenen zorgen?'

'Correctie twee' zei ik 'de tweeling is eerst weggelopen en toen ontvoerd.' 'En Lune wou ze gaan halen.'

Ze knikte, 'ik let wel op die andere twee.'

Ik glimlachte, 'dank je.' 'tot later.'

Ze knikte kort. We liepen langs haar heen naar buiten. Daar wachten alle strijders op ons. 'Luister' riep ik 'Lune en de tweeling zijn gekidnapt door de moonlife roedel.' 'We gaan ze redden.' 'ik, mijn vader en schoonvader gaan eerst proberen om te onderhandelen als ik een huil laat horen of jullie mindlink dan mogen jullie pas aanvallen.' 'Daarvoor verblijven jullie in de rand van het bos.' 'Zorg dat je iedereen uit de weg ruimt die tussen jullie en jullie Luna staat.'

De mannen knikten en lieten een laag gegrom horen, 'niemand komt aan onze Luna!'

Ik grijnsde, 'dan gaan we!'