twin wolfs.

-18-

We stapten uit. Mijn moeder liet ons als eerste naar binnen lopen. Binnen zei ze: 'Janette we moeten even praten.'

Ik knikte en liep achter haar aan naar de keuken. Dat was een soort van kantoor van mijn moeder. We gingen aan de keukentafel zitten. 'Luister Janette' zei ze 'ik snap wel dat je hem niet als mate wil.' 'Maar geef hem een kans.'

'Waarom zou ik?!' 'Hij gromde tegen pap!'

'Ja dat weet ik.' 'Je vader was ook zo in het begin, dacht ik.' 'Totdat ik hem een kans gaf en zag dat hij zich heel bezorgd om me kon maken.' 'Je vader neemt hem mee hierheen.' 'Praat met hem.' 'Als je ons nodig hebt mindlink ons dan.'

Ik sloeg mijn ogen neer en knikte, 'mam.' 'Wat heb ik misdaan dat de Maangodin me zo straft?'

'Ze straft je niet, liefje.' 'Ze laat je zien dat je geen overhaaste conclusies moet trekken.'

Ik knikte, 'mag ik naar mijn kamer?'

Ze knikte, 'ik roep als je vader er is.'

Ik knikte, stond op en liep naar mijn kamer. Daar viel ik op mijn bed. Ik beet in het kussen en gilde gesmoord. Waarom moet mij dit nu weer overkomen?! Een tijdje later werd er geroepen, Janette je vader is er weer!

Ik liep naar beneden. Daar stond mijn moeder. Ze liep samen met me naar buiten. Mijn vader stapte uit de auto. Net als Luuk en Hank. Luuk begon te grommen toen hij mij zag. Hij liep op me af. Ik deinsde achteruit totdat ik tegen de muur aanstond. Hij leunde er tegenaan en ging naar mijn nek. 'Mijn' gromde hij de hele tijd. Na een paar "mijns" was ik het zat. Ik duwde hem van me af. 'Ik been geen object' riep ik kwaad.

Hij keek me verbaasd aan, 'wat zei je?'

'Ik ben geen object' zei ik.

Hij knikte langzaam. Blijkbaar was hij even uit het veld geslagen. Ik keek mijn ouders aan. Mijn moeder knikte als teken dat ik goed had gehandeld. Ik keek weer naar Luuk. Die keek een beetje afwezig naar me. Ik knipte in mijn vingers. Hij schrok op. 'Janette' zei mijn moeder 'ga even met hem praten in je kamer.'

Ik knikte, keek hem aan en wenkte
hem met mijn hoofd. Hij liep als een mak lammetje achter me aan. Maar toen ik de deur achter hem dichtdeed en me omdraaide stonden zijn ogen donker. Zijn wolf had het dus overgenomen. Dat kon niet veel goeds betekenen. Hij leunde tegen de deur zodat ik tussen zijn armen in gevangen stond. Hij ging naar mijn hals. 'Mijn' gromde hij 'helemaal van mij.'

Ik duwde hem weg. Hij keek me verbaasd en boos aan. 'Zitten' siste ik.

'Wat?'

'Zitten!'

Hij keek me verbaasd aan, 'waarom?'

'Ik wil eerst praten voordat ik je toestemming geef dat je iets mag doen.'

Hij fronste, 'jij moet mij toestemming geven?'

'Ja.' 'Dus ga zitten.'

Hij ging verbaasd zitten. Ik ging op mijn bureaustoel zitten en draaide me om naar hem.