twin wolfs.

-3-

'Het is niet verraden maar het is beter voor hem.' 'Als hij even weg is bij jou en jij bij hem dan veranderd jullie gedrag misschien.'

'Maar ik wil bij mijn broer zijn.' 'We kunnen niet zonder elkaar!'

'Dat kunnen jullie wel, geloof me.' 'Ik dacht ook dat ik niet zonder je moeder kon maar ik heb haar toch een maandje alleen kunnen laten.'

Ik fronste, 'waarom liet je mam alleen?'

'Omdat... dat vertel ik later wel.' 'als je broer weer terug is, goed?'

Ik knikte, 'goed.' 'Maar mag ik dan nu weer terug naar mijn kamer?'

Hij knikte, 'maar ga alsjeblieft niet op zoek naar hem.'

Ik knikte, 'mag ik gaan?'

Hij knikte, 'tot bij het eten.'

'Tot zo.' Ik stond op en liep weg. Naar mijn kamer. Daar viel ik op mijn bed. Ik ging Jamie echt niet verraden! Hij was mijn broer en beste vriend. Ik ging rechtop zitten en maakte contact met Noah. De zoon van ome Koran. Hij was de beste vriend van mij en Jamie. Hey Noah

Hey. wat ist?

Weet jij waar Jamie is?

Nee. Waarom wil je dat weten?

Hij is weggelopen en ik mag het huis niet uit.

Waarom niet?

Ze willen hem naar een kostschool sturen.

Wat?!

Vertel dit trouwens aub niet aan je vader.

maar waarom is hij dan weggelopen?

Hij is kwaad.

Er werd op de deur geklopt. Ik sloot af en zei: 'binnen.' De deur ging open en Benjamin kwam binnen. 'Janette, weet jij waar Jamie is?'

'Waarom?'

'We willen buiten gaan voetballen met hem.'

'Wie zijn we?'

'ik, Jake en Louis.'

'Nou hij is niet hier.' 'En we mogen hem niet gaan zoeken van papa en mama.'

'Waarom niet?'

'Dat moet je aan hen vragen.'

Hij knikte en liep weg. 'Deur dicht' riep ik achter hem aan.

Geen reactie. Ik stond op en deed de deur dicht. toen ik de deur dicht had gedaan voelde ik hoe er een hand op mijn mond werd geduwd. Ik probeerde weg te komen. Er werd een arm om me heen geslagen. 'Sssst' siste iemand in mijn oor, 'Net.'

Ik fronste, zo noemde maar één iemand me namelijk Jamie.

'Net' fluister hij in mijn oor 'niet gaan gillen please.'

Ik knikte. Diegene liet me los. Ik draaide me om. Jamie stond achter me. Ik duwde hem achteruit, 'ben je gek geworden' siste ik 'pa en ma zijn woedend.'

'Dat weet ik' zei hij 'maar ik moet hier weg.' 'Ga met me mee please.'

Ik beet op mijn lip, 'moeten we niet gewoon afwachten.'

Hij snoof, draaide zich om en zei: 'dan ga ik alleen.'

Ik pakte zijn arm, 'goed ik ga mee.' 'Maar waarheen?'

Hij haalde zijn schouders op, 'effe weg van hier.'

Ik knikte en liep achter hem aan naar het raam. Hij sprong eruit. Ik sprong achter hem aan. We renden weg. Naar de schuur. Daar lag natuurlijk extra kleding, eten en drinken. Daar pakten we twee tassen met kleding en eten. We renden daarna naar de oude hut van tanta Kira. Ome Koran en mam hadden die gebouwd. We wisten precies waar die was. We klommen in de boom. We zouden hier slapen.