အပိုင္း - ၂
ေလးအိမ္တန္း႐ြာေလးမွာ အထက္တန္းေက်ာင္းလည္း ရွိသည္။ ရဲစခန္းနဲ႔ သက္ဆိုင္ရာ ေက်းလက္ဌာနေတြလည္း ရွိပါသည္။ ၿမိဳ႕ေပၚနဲ႔ အလွမ္းေဝးသည့္တိုင္ ႐ြာေလးက သူ႔အေနထားႏွင့္သူေတာ့ ျပည့္စုံပါ၏။ ႐ြာသူ၊ ႐ြာသားေတြက စိတ္ထားျဖဴစင္ၾကသလို အခ်င္းခ်င္းလည္း ေဖးမကူညီၾကသည္။
သစ္ ဒီ႐ြာေလးအေၾကာင္းကို (၂) ပတ္ေလာက္နဲ႔တင္ အေတာ္ေလး သိလာခဲ့ပါၿပီ။ ႐ြာ၏ အဓိက လမ္းမႀကီးမွာ အိမ္ႀကီး၊အိမ္ေကာင္းေတြမ်ားသလို ႐ြာ၏ သူေဌးႀကီးေတြ ေနထိုင္ၾကသည္။ ၿခံဝိုင္းေတြကလည္း က်ယ္က်ယ္ဝန္းဝန္းရွိသည္။ ေနာက္လမ္းမွာေတာ့ လူလတ္တန္းစားေတြ ေနထိုင္ၾကပါ၏။ သို႔ေသာ္ အခ်င္းခ်င္း ခြဲျခားၾကတာမ်ိဳးမရွိ။ တစ္႐ြာတည္းသားခ်င္း ႐ိုင္းပင္းကူညီတတ္ၾကပါသည္။
သစ္က ေဆး႐ုံရွိ ေဆး႐ုံအုပ္ေနထိုင္ရန္ ေဆာက္ထားသည့္ တစ္ထပ္တိုက္ေလးမွာ ေနရသည္။ UK ကေန ေက်ာင္းဆင္းလာသည့္ သစ္က ဒီ႐ြာမွာ ေဆး႐ုံအုပ္ရာထူးကို တန္းရခဲ့တာ ျဖစ္ပါ၏။ သစ္ ေဆးေက်ာင္းဆင္းၿပီး ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးမွာ တာဝန္က်သည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ UK မွာ ဘြဲ႕လြန္ တက္ခဲ့ၿပီး အခုမွ ျပန္လာကာ ဒီ႐ြာေလးမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ့တာပင္။ သစ္က အခုဆို (၃၅) ႏွစ္ ေက်ာ္ၿပီ။ သက္လတ္ပိုင္းထဲ ေရာက္ေနသည့္တိုင္ သစ္ကို အေတာ္ေလး ႏုသည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။
႐ြာေလးမွာ အစိုးရ လွ်ပ္စစ္မီးေတာ့ မရေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ ညဆိုလွ်င္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကေန မီးစက္ေမာင္းေပးသည္။ ည (၇) နာရီကေန ည (၁၁) နာရီထိ မီးရပါသည္။
တိုက္နယ္ေဆး႐ုံက အထက္ေက်ာင္းနဲ႔ နီးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သစ္၏ မီးလိုင္းက အထက္ေက်ာင္း မီးစက္မွ ျဖစ္သည္။
ေအာက္ေက်ာင္းနဲ႔ နီးသည့္ အိမ္ေတြကေတာ့ ေအာက္ေက်ာင္းမွ မီးလိုင္းနဲ႔ သြယ္ရသည္။
တတ္ႏိုင္သည့္ အိမ္ေတြကေတာ့ ဆရာေတာ္ေတြဆီကေန မီးသြယ္ဖို႔ မလိုအပ္။ ကိုယ္ပိုင္မီးစက္ေတြ ထားရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ႐ြာမွာ သာေရး၊ နာေရးကလြဲလို႔ တစ္ညလုံးေတာ့ မီးစက္ေမာင္းခြင့္မရွိပါ။ ည (၁၂) ဆိုလွ်င္ မီးစက္ေတြ အကုန္ပိတ္ရသည္။ ထိုစည္းကမ္းကိုလည္း ႐ြာသူႀကီးနဲ႔ အဖြဲ႕ေတြက စနစ္တက် စည္းက်ပ္ထားၾကသည္။
YOU ARE READING
နှလုံးသားတံခါးကို သက်တန့်ရောင်လေးခြယ်ပါရစေ (Completed)
Ficción Generalအချစ်ဆိုတာ ကျွန်တော်မဝယ်နိုင်တဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုဆိုရင် ခင်ဗျားဘယ်သူ့ကိုမှ မရောင်းလိုက်ပါနဲ့ဗျာ အခ်စ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မဝယ္ႏိုင္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခုဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္သူ႔ကိုမွ မေရာင္းလိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ
