အပိုင္း - ၂၁
သစ္ ခခတို႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ ည (၂) နာရီခြဲေနၿပီ။ တကယ္ဆို သစ္ မအိပ္ေတာ့လည္း ရပါသည္။ သစ္အတြက္ ဒီလို ညမအိပ္တဲ့ ရက္ေတြဆိုတာ ထူးဆန္းတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။ UK မွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့စဥ္ကလည္း သစ္ ညမအိပ္ရသည္အထိ စာတမ္းေတြ ျပင္ခဲ့ရဖူးပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ညမအိပ္လည္း သစ္အတြက္ ထူးေထြၿပီး ဘာမွျဖစ္မသြား။ ပထမတစ္ေခါက္ ခခ'အခန္းမွာ အိပ္ခဲ့စဥ္ကလည္း သစ္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ ခခကိုသာ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့တာပင္။
ခဏၾကာေတာ့ ခခက ေျခလက္ေဆးၿပီး အခန္းထဲ ဝင္လာသည္။
"ကိုသစ္ အိပ္ခ်င္ေနၿပီလား"
သစ္ ေခါင္းခါျပလိုက္ပါသည္။
"မအိပ္ခ်င္ပါဘူး.. ဘာလို႔လဲ ခခ"
"အင္း မအိပ္ခ်င္ရင္ ဒါေလး ခဏယူထားေပး.. သား အဝတ္လဲဦးမယ္"
ခခက ေျပာေျပာဆိုဆို သစ္ဆီ တစ္စုံတစ္ခုကို လာေပးပါ၏။ သစ္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔ လက္ျဖန႔္ေပးလိုက္ရသည္။
"အင္း.. ဘာ..ယူထားေပရ.. ဟမ္.. ဒါက ဘာႀကီးလဲ.."
သစ္ လက္ထဲ ေရာက္လာတာကေတာ့ ပုတ္သင္ညိဳတစ္ေကာင္။
"သားရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလ"
"ဟင္ !!.. ဒီ ပုတ္သင္ညိဳက ခခရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း.. ဟုတ္လား.."
ထိုအခါ ခခက ေခါင္းညိတ္ျပပါသည္။
"အြန္းေလ.. ကိုသစ္ လာအိပ္သြားတဲ့ ေနာက္ရက္ေတြ တစ္ေယာက္တည္း မအိပ္တတ္ေတာ့လို႔ ဒီေကာင္ကို ေခၚေခၚ သိပ္ရတာ"
"ဘာ !"
"ဟင့္.. ကိုသစ္.. သားကို ေအာ္လိုက္တာလား.. ဟုတ္လား"
ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္သြားရွာသည့္ ခခ။
"မဟုတ္ပါဘူး.. မေအာ္ပါဘူးကြာ.. မေအာ္ရပါဘူး"
"ေအာ္ပါတယ္.. ကိုသစ္ သားကို ေအာ္လိုက္တာပါ.. သား ေအာ္ခံရၿပီ.. သား မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး အီးဟီး"
"ဟမ္.. မဟုတ္ဘူးေလ.. မငိုနဲ႔ ခခရယ္"
႐ုတ္တရက္ ထငိုသည့္ ခခေၾကာင့္ သစ္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ လက္ထဲမွာလည္း ပုတ္သင္ညိဳတစ္ေကာင္။
YOU ARE READING
နှလုံးသားတံခါးကို သက်တန့်ရောင်လေးခြယ်ပါရစေ (Completed)
Ficción Generalအချစ်ဆိုတာ ကျွန်တော်မဝယ်နိုင်တဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုဆိုရင် ခင်ဗျားဘယ်သူ့ကိုမှ မရောင်းလိုက်ပါနဲ့ဗျာ အခ်စ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မဝယ္ႏိုင္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခုဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္သူ႔ကိုမွ မေရာင္းလိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ
