အပိုင္း - ၂၂
သစ္အတြက္ ဆန္ျပဳတ္ျပင္ေပးေနသည့္ ခခ။ မာမီကေတာ့ ထိုကေလး ဝင္လာကတည္းက အၾကည့္မလႊဲေတာ့ပါ။ ေသြးသားမဟုတ္ပါလား။ ငိုခ်င္ေနတာကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားပုံရသည့္ မာမီ။ ခခကေတာ့ ဝင္လာကတည္းက မာမီ့ကို တစ္ခ်က္သာ ၿပဳံးျပၿပီး သူလုပ္စရာရွိတာကိုသာ လုပ္ေနေလသည္။
မာမီက သစ္ေျပာထားတာကို နားလည္လက္ခံထားသည္။ သို႔ေသာ္ ခခကို ျမင္ေတာ့ ဝမ္းနည္းတာ ျဖစ္သင့္ပါ၏။
ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ေလးအား ယူလာေပးၿပီး သစ္ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္သည့္ ခခ။
"ကိုသစ္ အခုစားေတာ့မွာလား.. ခဏေနအုံးမွာလား"
"အရမ္းပူရင္ ကိုယ္ မစားႏိုင္ေလာက္ဘူး"
"ဒါဆို ခဏေလာက္ ေစာင့္ေလ"
"အင္း"
ခခက ဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကို အုပ္ေဆာင္းေလးနဲ႔ အုပ္သည္။ ၿပီးမွ မာမီ့ဘက္လွည့္ေလသည္။
"အန္တီက ကိုသစ္ရဲ႕ ေမေမေပါ့"
မာမီက ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
"ဟုတ္ပါတယ္ကြယ္.. သားက အလင္းခလား"
"ဟုတ္ကဲ့ .. ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္"
"ခ်စ္စရာေလးကြယ္.. သစ္အတြက္ သားတို႔အိမ္ကပဲ အစစအရာရာ စီစဥ္ေပးတယ္ဆို.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ဟီး.. ရပါတယ္ အန္တီရယ္.. ကိုသစ္က ဒီ႐ြာရဲ႕ ေဆး႐ုံအုပ္ဆိုေတာ့ ေလးအိမ္တန္းက ဧည့္ဝတ္ေက်ရမွာေပါ့"
"ဧည့္ဝတ္က ေက်တာထက္ ပိုေနပါၿပီကြယ္.. သစ္က သားတို႔ရဲ႕အိမ္ခ်က္ ထမင္းဟင္းေတြ အရမ္းေကာင္းတယ္လို႔ အၿမဲေျပာတာ"
"ဟုတ္တယ္ အန္တီ.. အမိုးက ဟင္းခ်က္ေကာင္းတယ္.. သားဆို အမိုးလက္ရာ အရမ္းႀကိဳက္ပဲ"
"သားက အမိုးကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာလား"
"ခ်စ္တာေပါ့ဗ်.. အမိုးက သားရဲ႕ ေမေမပဲဟာကို"
မာမီက ၿပဳံးေနသည့္တိုင္ ဝမ္းနည္းေနတာကို သစ္ သိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ခုကေတာ့ အခ်ိန္မတန္ေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ သည္းခံၾကရပါဦးမည္ေလ။
"သစ္ ကံေကာင္းတာေပါ့.. ေလးအိမ္တန္းက ဧည့္ဝတ္ေက်တဲ့အျပင္ ထမင္းဟင္းလက္ရာေကာင္းေတြလည္း စားေနရတယ္"
YOU ARE READING
နှလုံးသားတံခါးကို သက်တန့်ရောင်လေးခြယ်ပါရစေ (Completed)
Ficción Generalအချစ်ဆိုတာ ကျွန်တော်မဝယ်နိုင်တဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုဆိုရင် ခင်ဗျားဘယ်သူ့ကိုမှ မရောင်းလိုက်ပါနဲ့ဗျာ အခ်စ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မဝယ္ႏိုင္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခုဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္သူ႔ကိုမွ မေရာင္းလိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ
