အပိုင္း - ၁၈
သစ္ ေဆး႐ုံမွာ စာရင္းေတြနဲ႔ လိုတာေတြ ျဖည့္ေနရသည္။ ေဆး႐ုံမွာ လိုအပ္သည့္ ေဆးဝါးေတြ၊ ပစၥည္းေတြကို သက္ဆိုင္ရာဆီ စာရင္းပို႔ရသည္ေလ။ ထိုတာဝန္အား သစ္နဲ႔ ျဖဴကသာ တာဝန္ယူၾကရပါ၏။ ခုတေလာ ျဖဴက ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြ လိုက္ၾကည့္ရတာမ်ားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီလေတာ့ ထိုတာဝန္ကို သစ္တစ္ေယာက္တည္းသာ လုပ္ရေတာ့မည္။ လုပ္ေနက်အလုပ္ျဖစ္သည့္အတြက္ သစ္ တစ္ေယာက္တည္းလည္း အဆင္ေျပေနၿပီ။ သစ္က အခု ေဆးထိုးခန္းထဲမွာ စာရင္းစာ႐ြက္ေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတာပင္။
-ေဒါက္ ေဒါက္-
တံခါး ေခါက္သံေၾကာင့္ သစ္ အသံျပဳလိုက္ရပါ၏။
"ဟုတ္ကဲ့... ဘယ္သူလဲခင္ဗ်"
"ကြၽန္ေတာ္ပါ ကိုသစ္.. ဦးပါဗ်"
သစ္ ၿပဳံးလိုက္မိပါ၏။ သူႀကီး၏ သားေလး ျပည့္စုံဦး။ သူ႔ကိုယ္သူ ဦး'ဟုသာ သုံးစြဲပါသည္။ ဘယ္လိုမွ ျပင္ေပးလို႔မရ။ သစ္အေနနဲ႔လည္း ထိုကေလးအား ဦးလို႔ မေခၚႏိုင္ပါ။
"ဝင္ခဲ့ပါ ညီ"
-ကြၽီ-
ျပည့္စုံဦးက ဝင္လာတာနဲ႔ သစ္ကို သြားေလး ၿဖီးျပပါသည္။ ဒီေကာင္ေလးကလည္း အေတာ့္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းပါသည္။
"ကိုသစ္ ေနေကာင္းလား.. ဦးက ကိုသစ္ကို သတိရေနတာ"
ျပည့္စုံဦးက သစ္ကို တကယ္ႀကီး ေႂကြေနေလသည္လား။ အစကေတာ့ ကေလးမို႔ စိတ္ကစားတာဟု သစ္ ထင္ခဲ့မိပါ၏။ အခုေတာ့ ထိုသိုမဟုတ္ေလာက္။ ျပည့္စုံဦးက တကယ္ပင္ သစ္ကို သေဘာက်ေနပုံရပါသည္။ သို႔ေသာ္ သစ္၏ ႏွလုံးသားကို သက္တန႔္ေရာင္ျခယ္ႏိုင္သည့္ ေကာင္ေလးက ခခပင္။ သစ္၏ ရင္ခုန္သံေတြက ခခနဲ႔မွ သက္ဝင္လႈပ္ရွားခဲ့တာျဖစ္သည္။ ထိုကေလး၏ ေနရာမွာ အျခားေနာက္တစ္ေယာက္ဆိုတာ ဘယ္ေသာအခါမွ ရွိလာေတာ့မည္မဟုတ္။
"ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္.. ကိုသစ္ေရာ... ဦးကို သတိမရဘူးလားဟင္"
"အမ္.. ကိုယ္က ဘာလို႔ ညီကို သတိရရမွာလဲ"
"ကိုသစ္က စိမ္းကားလိုက္တာဗ်ာ.. ဦးက ကိုသစ္ကို သတိရတယ္ေလ.. ကိုသစ္လည္း သတိရမွေပါ့.. ဦးက ကိုသစ္နဲ႔ အၾကာႀကီး အတူတူေနခဲ့တာ.. ကိုသစ္ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္ရာနယ္ေျမထဲမွာေလေနာ္"
YOU ARE READING
နှလုံးသားတံခါးကို သက်တန့်ရောင်လေးခြယ်ပါရစေ (Completed)
Genel Kurguအချစ်ဆိုတာ ကျွန်တော်မဝယ်နိုင်တဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုဆိုရင် ခင်ဗျားဘယ်သူ့ကိုမှ မရောင်းလိုက်ပါနဲ့ဗျာ အခ်စ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္မဝယ္ႏိုင္တဲ့ပစၥည္းတစ္ခုဆိုရင္ ခင္ဗ်ားဘယ္သူ႔ကိုမွ မေရာင္းလိုက္ပါနဲ႔ဗ်ာ
