Ne de harikayım ama her kitaba bölüm yetiştiriyorum
YORUM YAPIN ARTIK YOKSA ISIRCAM TOTİŞLERİNİZİ
sizi seviyorummm 🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Mavi)
İyi okumalar canlar...
💐
Mavi den
Gördüğüm çok fazla kişi ile bir an donduğumda aralarından iki kişi gülmüştü.
" Anne dondu bu, dürtükle bakalım düzelcek mi?"
Elçin hanım elini nazikçe omzuma koyduğunda ona döndüm.
" Kardeşlerinle tanışmak ister misin mavi cim?"
İçlerinden biri kollarını göğsünde bağlamış öylece otururken bana döndü.
" O nasıl isim amına koyim, ben de yeşil."
" Uğur!"
Elçin hanımın bağırmasıyla uğur zırtosu yerine sinmişti.
" Hadi gel sizi tanıştıralım."
En baştaki sarışın iri yarı adamdan başlamıştı.
" En büyük abin Beyazıt."
Karşıdaki tekli koltukta bağdaş kurmuş diğer sarışını işaret etti, oldukça neşeli duruyordu, yanında da az önce konuşan Uğur vardı.
" Onlar da iki numara, Umut ve Uğur."
Somurtkan, siyah saçlı, grimsi göz rengi olan birisini işaret etti.
" Üç numara Sedat."
Bana benzeyen birisini işaret ettiğinde gözlerim sonuna kadar açılmıştı, o da şaşkınlıkla beni inceliyordu.
" İkizin Yekta"
Son olarak bizden bir tık küçük olduğunu tahmin ettiğim kişiyi gösterdi.
" En küçüğünüz Orkun."
" Memnun oldum.."
Ben ne diyeceğimi bilemezken karşı taraftan sadece Umut cevap vermişti.
" Ben de memnun oldum!"
Diğerleri kös kös oturduğunda ben de sıkıntılı bir nefes verdim, Elçin hanım sıkıldığımı anlamış olacak ki konuştu.
" Gel mavi, sana odanı göstereyim."
Başımla onayladığımda yukarı çıkmıştık, bir sürü kapı arasından mavi renkte bir kapı açıp mahçup bir şekilde gülüp konuştu.
" Umut tutturdu adı gibi mavi olsun diye.."
" Sorun yok, sevdiğim bir renk zaten."
Gülümsediğimde o da rahatlayıp içeri girmişti.
Koyu mavi tonlarında döşenmiş oda bir terasa çıkıyordu, teras ise yan odayla ortaktı. Manzaraya bakarken konuştum.
" Burası çok güzel Elçin hanım... Teşekkür ederim."
Elçin hanım dediğimde bozulmuştu.
" Teşekküre gerek yok mavi, bu senin hakkkın olan hayat. Ayrıca bana Elçin hanım demene gerek yok, anne demek istemesen bile Elçin teyze de en azından. Olur mu?"
Yalvarırcasına çıkan sesiyle içim acımıştı, onun yaşadıkları da kolay şeyler değildi.
" Peki elçin teyze."
Gülümseyerek kapıya yöneldi.
" Ben seni rahat bırakayım, dinlen biraz."
Başımla onayladığımda gitmişti, ben de duşa girmek için banyoya gittim. Soyunduktan sonra aynada sırtıma bakarak yaralarımın bandajlarını değiştirdim, neyse ki esnek bir vücudum vardı da sırtıma erişebiliyordum.
Su geçirmez bantları taktıktan sonra bir süre vücudumu inceledim. O adam yüzünden çok çirkin olmuştum...
Gözümden bir damla yaş akarken burnumu çektiğimde tetiklenip daha çok ağlamaya başlamıştım, sesim duyulur korkusuyla ise suyu açıp altına girdim.
Ilık su vücudumdan akıp giderken yerdeki soğuk fayanslara oturmuştum. Ruhum yanıyordu...
Ağlamam dinince duşumu alıp giyindim. Öylece yatağımda yatıp hayatı sorgularken tekrar aynı düşünceler gelmişti aklıma. Neden yaşıyordum ki?
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes verdim ve psikiyatristimin dediklerini hatırladım.
" Bunlar gelip geçici düşünceler mavi, hepsi geçici."
Tabii ki ona şiddet gördüğümü anlatmamıştım, babam beni öldürürdü. Sonuçta bu ülkede şiddetin önemsendiği nerede görülmüştü?
Telefonumun çalmasıyla ise gerçek dünyaya dönmüştüm.
" Efendim abi?"
" İyi misin mavi, ilacını içtin mi?""
Endişeli sesi beni gülümsetmişti. Yaşamak için önemli bir sebepti...
" Daha yemek yemedim abi, yiyince içerim."
" Ne demek içmedim?! Hemen gidip bir şeyler yiyorsun, yarım saate tekrar arıycam."
Telefonu suratıma kapattığında mecburen ayağa kalkıp odadan çıkmışttım. Merdivenlerden inerken ise bir şeyler duymuştum ve bu duyduklarım hiç ama hiç hoşuma gitmemişti.
Uğur, " Neden getirdiniz ki bu ibneyi evimize?!"
Timuçin, " Doğru konuş uğur!"
Sedat, " Haklı baba, onu bu evde sadece sen ve annem istiyorsunuz."
