Elindeki diğer beyaz güllerden oluşan buketi de Elçin teyzeye uzatmıştı.
" Sizin için efendim."
Elçin teyze şaşkınlıkla çiçekleri aldıktan sonra gülerek görevliye seslendi.
" Tatlım şunları birer vazoya koyup salona getirir misin?"
" Tabii efendim."
Beraber salona geçtiğimizde herkes yarım ağız hoşgeldin demişti, anlaşılan Elçin teyzeden azar yemişlerdi.
Oturduğumuzda salona gelen çiçeklerle Timuçin bey konuştu.
" Ne bu çiçekler hayatım, çok güzellermiş."
" Yağızcım Mavi ve benim için getirmiş."
Elçin teyzenin mutlulukla söylediği şeye karşı salona ölüm sessizliği çökmüştü. Bir süre kimse bir şey demediğinde ortamı yumuşatmak için konuyu değiştirdim.
" Tatile mi gitsek ailecek?"
Ailecek demem hoşlarına gitmiş gibi duruyordu.
" Tabii abim ve Yağız da gelmeli."
Beyazıt, " Güzelim, ailecek mi takılsak hm?"
Gidip yanına oturdum ve beline sarıldım.
" Lütfen ama..."
Bir süre bana baktıktan sonra sıkıntılı bir nefes verdi.
" Sana nasıl hayır denildiğini öğrenmem gerekiyor."
" Abi abartma istersen, buldun da buluyorsun. Seni en azından öptü, sarıldı, uyudu falan yani?!"
Herkes bu hallerine güldüğünde Yekta Yağız a döndü.
" Sen gülme."
Yaağız gözlerini devirdiğinde ortamın gerileceğini anlayan Elçin teyze ayağa kalktı.
" Hadi bahçeye çıkalım, kahve içeriz."
Bahçeye çıktığımızda Yağız yanıma oturup kolunu omzuma sarmıştı, ev ahalisinin öldürücü bakışlarını aldığında ise sırıtarak bana döndü.
" Akşama kalamayabilirim güzelim, pandemonium da kavga çıkmış, Kemal abiyi dövmüşler, hastanede ziyaret etmem gerekiyor."
Yüzüm düşmüştü.
" Yarın gitsen?"
Büzdüğüm dudaklarıma bakıp yutkunmuştu.
" Olmaz bebeği-"
Dudaklarını öperek lafını kesmiştim, geri çekilmemi sağlayan şey ise herkesin bağırışması olmuştu. Umursamadan Yağız a döndüm.
" Lütfen..."
Yavru kedi bakışlarımdan sonra sıkıntılı bir nefes verdi.
" Tamam Mavi, ona da tamam. Parmağında oynatıyorsun resmen beni."
Tek kaşımı kaldırıp geri çekildim.
" İtirazın mı var?"
Belimden tutup kendine çekti.
" Asla."
Bizim romantik anlarımızı bölen şey ise Beyazıt olmuştu.
" Sen bi yana kay birader, he oraya."
Yağızı bi yan sandalyeye kaydırıp benim yanıma yerleşmişti. Yağız a çatık kaşlarıyla baktı.
" Bidaha da kardeşimi öpme."
Yağız, " Ben onu öpmedim o beni öptü, yani kendi rızasıyla. Ayrıca 'öpme' mi? Yaptığımız diğer şeyleri duysan kalp krizi geçirirsin herhalde?"
Yağız ın son söylediği şeyle gözlerim açılırken kıpkırmızı olmuştum, bütün ateş saçan bakışlar ikimiz arasında dönüyordu.
Timuçin, " Mavi?!"
" Su!"
Kalkıp mutfağa gittiğimde dolaptan aldığım soğuk sudan biraz ellerime döküp yüzümü ve boynumu ıslattım, şuan utançtan ölebilirdim... Ya da yağız ı öldürebilirdim.
Mutfağa giren Umut ile tekrar kızarmaya başlayıp gözlerimi kaçırdım.
Umut, " Cidden seviştiniz mi?"
Ben cevap veremediğimde yanıma gelip bana sarıldı, sırtım acıdığında ise pişmanlıkla geri çekilmişti.
" Pişman mısın?"
" Asla."
Yüzünü sıvazlayıp konuştu.
" Daha çok küçüksün Mavi-"
" Sakın. Sakın bana hayat dersi vermeye kalkma. İnsanların nasıl yaratıklar olduğunu biliyorum, senin de bildiğin üzere bizzat tecrübe ettim.
Yağızı seviyorum ve ona güveniyorum, gerisi de sizi ilgilendirmez. Ki ailem bile değilsiniz. Farkındasındır umarım?"
Benim abim ve Yağız dan başka ailem yoktu, sadece Beyazıt vardı o da arkadaşımdı. Fazla büyütülecek bir durum yoktu.
