Mavi Kod Bxb

17

Yeni bölüüüüüüüüm!

İyi okumalar canlar...

💐

Mavi den

Kimse hareket etmezken Sedat ın Yağız a atılmasıyla hepimiz şaşırmıştık, bir yumruk atıp geri çekildi.

" İçimde kalırdı..."

Ben Yağız ın yanına koşarken Sedat dışarı çıkmıştı, Beyazıt ise başımda dikiliyordu.

" Hadi mavi, giyin gidiyoruz."

Utancımdan itiraz edememiştim ama Yağız ı da bırakmak istemiyordum. Yağız kanayan burnunu tutarak konuştu.

" Git bebeğim, sonra konuşuruz."

Beklemeden yukarı çıkıp üstümü değiştirdim ve hızla aşağı inip karşılıklı bakışan ikiliden Beyazıt ın koluna girdim. Onu dışarı çekelediğimde bütün ailenin burada olduğunu gördüm.

Orkun,
" Bir de yağız ı mı bekliycez, hadi ya!"

Anlaşılan Sedat anlatmamıştı, ta ki şimdiye kadar...

"  Gelmiyor o. Bu ikisini yarı çıplak yakaladık, bundan sonra nah görür Mavi yi."

Neden bu kadar dahil olduğunu anlamamıştım ama şuan buna odaklanamazdım. Herkes şokla bana baktığında Timuçin bey otoriter sesiyle konuşmuştu.

" Arabaya bin mavi."

" Beni bi dinl-"

" Hemen!"

Tıpış tıpış arabaya bindiğimde onlar da peşimden gelmişti, hiç kimse konuşmazken sessizliği bozan Umut oldu.

" Konuşmadığına göre bizim yanlış anladığımız bir şey yok değil mi mavi?"

Ben cevap veremediğimde sıkıntılı bir nefes verip devam etti. Beyazıt ise öylece dışarıyı izliyordu.

" Bak Mavi, yetiştirilişine göre bu yaptıklarında herhangi bir sorun görmeyebilirsin ama yaşın henüz buna müsait değil."

" On sekiz olsam ne fark eder? Şunun şurasında bir ay kaldı, on altı ya da on beş yaşımdan bahsetsen anlayacağım ama şuan fazla abartıyorsunuz."

Beyazıt çatık kaşlarıyla bana döndü.

" Pişman olacağın şeyler yapmanı istemiyoruz Mavi."

Sert sesi içime otururken isteksizce cevap verdim.

" Pişman olursam ben olacağım, şu ana kadar abim dışında bana aile olan tek kişi Yağız oldu. Alınma Beyazıt, sen de artık benim abimsin ama Yağız da benim ailem."

Elçin teyze nazik sesiyle konuşmuştu.

" Endişelenmeyin çocuklar, yağız oğlumu üzerse karşısında sizden önce beni bulur."

Ellerimi tutup sıkıca sarıldığında anne şefkati hissetmiştim, döndüğümüzde onunla da bir konuşma yapmalıydım.

Yekta,
" Karışmıyorum mavi ama bil ki bu durum hiç içime sinmiyor."

Orkun,
" Katılıyorum."

Sedat,
" Ben karışıyorum ve Yağız ı hiç gözüm tutmadı, altından bir iş çıkacak demedi demeyin."

Timuçin bey sakince araya girmişti.

" Ne haliniz varsa görün."

Bu karşı çıkmıyorum demekse sorun yoktu, gram alınmamıştım hatta içimden gülüyordum. Eve vardığımızda herkes odalara dağılmıştı ki su almak için mutfağa gittim, Elçin teyzeyi görmemle bunu fırsat bilip yanına oturdum. Gülümseyerek bana döndü.

" Bir şey mi oldu mavi cim?"

" Seninle biraz konuşabilir miyiz?"

" Tabii ki."

Derin bir nefes verip gözlerine baktım.

" Bunca yıldır anne dediğim kadın bana eziyet etti, bunları hakettiğimi düşünüyorum ama konu bu değil. Annem- daha doğrusu o kadın artık benim için bir canavardan ibaret, bunu senin sevgini hissettikçe anladım. Bu anne sevgisi denen şey ve senin bana olan davranışların bir şeyi anlamama neden oldu... Sana en başta teyze demem büyük bir hataydı... Anne."

Dolan gözleriyle bana sıkıca sarıldığında ben de yanağımdan süzülen bir damla yaşla ona sıkıca sarılmıştım.

" Teşekkür ederim oğlum, sayende bir kez daha anne oldum..."

Ayrıldığımızda gözlerini silip gülümsedi.

" Hadi, yemek hazırdır."

Başımla onayladığımda yemek odasına girmiştik ki daha sandalyelere oturmadan annem konuştu.

" Mavi bana anne dedi!"

Ben şaşkınlıkla ona bakıyordum, bu kadar çabuk söylemesini beklemiyordum açıkçası. Her kafadan bir ses çıkmaya başlamıştı, bıkkınlıkla yerime oturdum ve yemeğimi yemeye başladım.

Umut,
" Ben ne zaman abi olucam güzel kardeşim?"

Uğur,
" Senn de amma meraklıymışsın umut."

Uğur a göz devirdikten sonra Sedat ın sesiyle ona baktım.

" Sırayı bozma umut."

Şaşkınlıktan ağzım açılırken herkes benim gibi bir tepki vermişti. Sedat gözlerimin içine bakarak konuştu.

" Yaptığım her şey için senden herkesin içinde özür diliyorum mavi. Sana çok haksızlık ettim, bunların hiçbirini haketmiyordun."