*Mature on
*Warning Alert
Unicode
"မောင်"
"အင်း"
"ဘာလို့ အဲ့လောက်ကြည့်နေတာလဲ"
"ငြိမ်း...မောင့် သမာဓိ အားကိုစမ်းနေတာလား"
"ဟင်း မဟုတ်ပါဘူး...ဝတ်စရာက ဒါပဲရှိတာလေ"
ဇိုင်း ငြိမ်းအပြောကိုနား မထောင်တော့ဘဲ Macbook နဲ့ မျက်မှန်ကို ဘေးက ခုံပေါ်တင်လိုက်ပြီး ငြိမ်း အနား သွားကာ ငြိမ်းကိုယ်လုံးလေးကို ပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည်။
"မောင့်..."
"အင်း"
"ဘာဖြစ်နေတာလဲ..."
"မသိသလို မေးမနေနဲ့ ငြိမ်း"
ဇိုင်း ပြောပြီး ငြိမ်းရဲ့ လည်တိုင်နဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေဆီကို အနမ်းမိုးတွေဖြန့်ကျဲလိုက်သည်။
ငြိမ်း ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေ နမ်းရှိုက်ပြီး လက်က လည်း ငြိမ်းဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီး ကို တစ်လုံးချင်းစီ ဖြုတ်လိုက်သည်။
အင်္ကျီကြယ်သီး အကုန်ဖြုတ်ပြီး ဟ လိုက်တော့ ငြိမ်းက မိမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်လေးနဲ့ ဖြစ်နေသည်။
ဇိုင်း အထင်းသား ပေါ်လာတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကို နူးနူးညံံ့ညံ့လေးကိုင်ပြီး ဆော့ ကစားပေးလိုက်သည်။
ရင်သားတွေဆီ လက်ကစားပြီးတာ နဲ့ ငြိမ်းရဲ့ အောက်ပိုင်းလေးဆီကို လက်လေးနဲ့ အသာလေး အထက်အောက်ပွတ် ဆွဲလိုက်သည်။
"အွန့်..."
ငြိမ်းက မောလာလို့ထင်သည် ။အသံထွက်လာသည်။
ဇိုင်း လည်း အနမ်းတွေကိုရပ်တန့်ပေးလိုက်သည်။
"အာ့...မောင် နာတယ် ဖြေးဖြေး"
"ကောင်းတာ မဟုတ်ဘူးလား"
"မောင့်"
"စတာ.."
ဇိုင်း လက်ခလယ်နဲ့ အသွင်းအထုတ်သေချာ လုပ်ပေးတော့ ငြိမ်းက ဇိုင်း လက်ပေါ်မှာ တစ်ချီ ပြီးသွားခဲ့သည်။
"ငြိမ်း...မောင့် အလှည့်ပဲ...မောင့်ကို ခွင့်ပြုမယ်မလား"
"ဟို...အကာအကွယ် မရှိဘူးလေ မောင်ရဲ့...လက်နဲ့ပဲ လုပ်ပေးမယ်လေ"
YOU ARE READING
𝘏𝘦𝘢𝘳𝘵𝘣𝘦𝘢𝘵 𝘜𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘛𝘩𝘦 𝘞𝘩𝘪𝘵𝘦 𝘊𝘰𝘢𝘵
Fanfiction"ရင်ခုန်သံကို ဒေါက်တာ့ နားကြပ်လေးနဲ့နားထောင်ကြည့်လေ"
