Karanlık odanın köşesinde tek başına ağlayan kız çocuğu büyümüş ve artık genç bir kadın olmuştu. Diğer çocuklar gibi bez bebek tutamayan o elleri şimdi ise silah kavrıyordu. Kimse ondan kaçmıyor, hatta yardım dilenmek için ayağına kapanıyordu. Çünkü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Via: Hale Ateş
🔱
"Şu tez işini de halledeyim, sonra hemen dönüyorum."
Yaklaşık kırk dakikadır beni telefonda kilitleyen Şule'yi sanki görebilecekmiş gibi başımla onayladığımda elimdeki nude tonlarında olan ruju da dikkatli bir şekilde dudaklarıma yedirmeye başladım.
"Hazırlandın mı sen, bitti mi işin?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aynadan son bir kez daha kombinimi kontrol ettiğimde bu kıyafetin bugünki toplantı için de gayet yeterli olduğunu düşünüyordum.
"Evet, ama biraz daha oyalanırsam kovulacağım Şule."
Son olarak küpelerimi de kulağıma taktığımda telefonun diğer ucundan bir kahkaha sesi duydum. "Seni kovabilecek tek kişi babam, o da ne yaparsan yap kovmaz zaten. Evden çıkmadan önce de boydan bir fotoğrafını alırım maviş. Hadi öptüm."
Karşılığında öptüm bile diyemeden arama suratıma kapandığında fazla umursamadan telefonu çantamın içine yolladım ve neredeyse koşarak evden çıkıp arabama bindim.
Bugün olmam gerekenden de daha gergin ve heyecan doluydum. Aynı zamanda da deli gibi mutlu tabi...
Mutluydum, çünkü hastanemizde uzun bir süredir istediğim bir bölümün açılışı için bugün toplantı yapacak ve bu durumu hissedarlar arasında da oylamaya sunacaktık.
Yalnızca yetim ve hasta çocuklar için hizmet veren bir Onkoloji bölümünü yani... Hayallerimi.
Bir ailesi, sırtlarını yaslayabilecekleri birileri veya para ile satın alamayacakları kadar pahalı olan bu tedavi hizmetini biz sunacaktık onlara. Yaşama heveslerini geri verecek, onlara yeniden umut vaat edecektik. Sırf bunu düşünmek bile benim tüylerimi diken diken etmeye yetiyordu zaten.
Aslına bakılırsa bunu yapmayı yıllardır istiyordum ben. Tıp fakültesine başladığım o günlerden beri yani... Tabi buna başlarda imkanım, sonra da cesaretim olmamıştı. Ta ki iki hafta kadar önce amcam beni odasına çağırana kadar.
