Karanlık odanın köşesinde tek başına ağlayan kız çocuğu büyümüş ve artık genç bir kadın olmuştu. Diğer çocuklar gibi bez bebek tutamayan o elleri şimdi ise silah kavrıyordu. Kimse ondan kaçmıyor, hatta yardım dilenmek için ayağına kapanıyordu. Çünkü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Via: Hale & Kader
🔱
Odamdaki banyonun kapısı son kez açıldığında bu defa podyumda yürüme sırası da Bengi'deydi.
"Üff, taş mübarek!"
Kader catwalk yaparak yürüyeren arkadaşımıza bakarak ıslık çaldığında bende onların bir anda girdikleri bu mankenlik triplerine gülüyordum.
"Yorulmadınız mı ya? Oturun şuraya, hadi!"
"Valla yorgunluktan ölüyorum desem yeridir."
Bengi sanki az önce catwalk yapan o değilmiş gibi bedenini yatağa devirdiğinde elimi saçlarına uzatıp birbirine karıştırmaya başladım. "Ya Hale dursana!"
Saçlarını ellerimden zar zor kurtarıp doğruluğunda ben de sırtımı yatak başlığına yaslamış ve derin bir nefes almıştım. Saatler süren partimizi kazasız belasız atlatabilmen yorgunluğu ve minneti vardı üzerimde.
"Kızlar gelebilir miyim?"
"Tabi Nimet Abla."
Şule'nin onaylamasıyla kapı açıldığında içeri elinde koca bir tepsiyle birlikte Nimet Abla girmişti. "Size cips falan getirdim, gece uzun olacak belli ki acıkırsınız."
"Nimet Abla sen niye gidip uyumuyorsun ya? Çok yoruldun zaten bugün, acıkınca biz alırdık mutfaktan bir şeyler." Bunları söylerken bir yandan da yanımdaki telefondan baktığım saatte 04.58 yazıyorken, "Bu gece daha ne kadar uzun olabilir ki?" diye de düşünmeden edememiştim.
"Ay yok ben o kadar çok yorulmadım bugün. Sağolsun Şule'min çağırdığı o katink şirketi midir nedir, onlar yaptı her şeyi."
"Catering canım benim, catering!"
"Aman neyse ne!"
Biz Nimet Abla'nın Şule'yi hiç takmayışına gülüyorken o da herkese iyi geceler dileyip geldiği gibi geri gitti. Tam bu sırada da Bengi'nin neşeli sesini duymuştum.
"Ayy, iyi ki getirmiş bir şeyler ya. Siz banyodayken ineyim bir su alayım dedim, kayboldum evin içinde koşa koşa yukarı geri çıktım. Kızım burası ne böyle kale gibi."
Ben onun koşa koşa yukarı kaçması detayına gülüyorken elindeki suyu kana kana içmesi de gülüşümün kahkahaya dönüşmesine yol açmıştı. Gerçekten mutfağı bulamadığı için bu gece susuzluktan ölmeyi düşünüyordu herhalde.
"Bu arada..." Elindeki cipsi ağzına atıp çiğnerken, "Parti çok güzeldi ama ben Ateş yüzünden hiç eğlenemedim ya. Yarın gece kulübüne falan mı gitsek ?" diye saçma bir fikir sundu ortaya.
"İşte bu ya! Aradığım ruh bu!"
İtiraz etmek için ağzımı açtığım sırada Şule'nin de Bengi'ye destek vermesiyle bu bitmek bilmeyen enerjilerine şok içinde baktım. "Siz ciddi misiniz ya?"
