Karanlık odanın köşesinde tek başına ağlayan kız çocuğu büyümüş ve artık genç bir kadın olmuştu. Diğer çocuklar gibi bez bebek tutamayan o elleri şimdi ise silah kavrıyordu. Kimse ondan kaçmıyor, hatta yardım dilenmek için ayağına kapanıyordu. Çünkü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Via: Hale Ateş
🔱
Her saniye biraz daha hızlanan ve bana yaklaşan melodiyle gözümü araladığımda elimi komodine uzatıp alarmı durdurdum. Yeni bir güne merhaba diyemeyecek kadar uykusuzdum bugün.
Oldukça üşenerek kalktığım yataktan banyoya girdiğimde hızlıca bütün işlerimi bitirip ayılmış bir şekilde geri çıktım. Ayaklarımı sürüye sürüye odadan çıkıp mutfağa indiğimde yaptığım kahve bugünkü tek kahvaltımdı. Hastaneye gidip belki bir şeyler atıştırırdım ama şu an midem gerçekten bir şey alacak gibi değildi.
Üst kattan gelen melodi sesiyle mutfaktan neredeyse koşarak geri çıktığımda merdivenleri de hızlıca bitirip odaya girdim. Yatağın üzerinde duran telefon ekranındaki operatör numarası görmeyi beklediğim arama değilken bıkkınca nefes verip usulca bedenimi yatağın üzerine bıraktım. Belli ki bugün de merak ettiğimle kalacaktım.
O malum gecenin ardından iki gün geçmişti..
Ben kapıyı çarpıp çıktıktan sonra ne Kadir beni, ne de ben onu aramıştım. Ki o hala daha arayacak gibi durmuyordu. Hatayı her zamanki gibi bende arıyordu işte, ve ben de bunu kabul etmiyordum. Haklı olup olmadığını da hiç ama hiç sorgulamıyordum. Çünkü benim için önemli olan yalnızca bana davranış şekliydi..
Arkadaş olduğumuzu sanıyordum, ama belli ki değildik. Ortak olduğumuzu sanıyordum, belli ki o da değildik..
Belli ki onun için yalnızca mahalleyi onlar için yöneten Regina'ydım ben. Belli ki onun için ne arkadaş, ne de ortak bile değildim. Emir kuluydum yalnızca.
Ama o benim kim olduğumu unutuyordu. Patronun ve onun emirlerine sorgulamadan itaat edecek bir köpek değildim ben. Ensemden tutup gölgede oynatacakları bir kukla değildim. Haklı olsam da susacak değildim.
Kendimi tehlikeye atıyorsam, bu can yalnızca benim olduğu içindi. Oradaki hiç kimseye zarar gelmemesi için neler yapabileceğimi biliyordum, biliyordu. Ama yine de hastalık yüzünden bu plandan vazgeçip eve gitmediğim için bana kızıyordu. Belki de hasta olup olmamam da umurunda değildi. Sırf Patronuna karşı geldiğim için de olabilirdi bu inadı, öfkesi..
İçimdeki merak olmasa çok da umurumda değildi artık ne düşündükleri. Ama neler olup bittiğini de merak ediyordum..
Emre'yi aramayı ve Ali Kıraç'ın durumu hakkında bilgi almayı düşünsem de Kadir yanındadır düşüncesi ile bir türlü bunu da yapamamıştım. Bir yandan içim içimi yese de gururuma yenik düşüyordu işte merakım.
Yine de her şeye rağmen bu iki günün bana iyi gelmediğini de söyleyemezdim. Bahsettiğim kısımlara şimdiki gibi uzun uzun kafayı takmadığım sürece gayet huzurluydu günlerim...
