Turuncu - Bxb

ZUKOD NO

10. 1 K OLDUKKKKKKK 🔥✨❣️🔥✨❣️🔥✨❣️

------------------

Kaybetme korkusu.

Şu an hissettiği tek şey kaybetme korkusuydu.

Sevdiği insanı kaybetmeyi hiç istemiyordu.

Ona olan sevgisinin ne kadar büyük olduğunu bilmezdi şimdiye kadar.

Bu girdikleri son hastaneydi. Özel bir hastaneydi. Zaten bir şehirde ne kadar hastane olacaktı ki. Levent hiç sesini çıkarmadan sessizce ağlıyordu. Yanağı hiç kurumuyordu.

Hastanenin acil kapısından girerken Levent sendeledi. Ömer hemen arkadaşının kolundan tuttu.

Arkadaşının haline çok üzülmüştü. Bu kadar sevdiğini bilmiyordu.

Danışmaya yaklaştı. Ömer, Çakır'ı tarif etmeye başladı. Danışmadaki kadın kendilerine bir oda numarası söyleyince oraya doğru ilerlemeye başladılar.

Endişelenecek kadar büyük bir şey yoktu. Normal odadaydı Çakır.

Kapının önünde bekleyen adamla Ömer şaşırmıştı. Koray'ın ne işi vardı burada. Koray da onları daha doğrusu Ömer'i görünce şaşırmıştı.

Levent geldikleirni fark edince direkt içeriye girdi. Beyaz yatakta yatan, bazı yerleri sargılı olan sevdiğini görünce eli ayağı boşaldı.

Hemen yatağın kenarına geçti. Sevdiğinin elini tuttu.

"Güzelim" sessizce fısıldamıştı.

Küçük eli iki eli arasına alıp öptü. Sonra eli anlına koydu, biraz da öyle gözyaşı döktü.

Omzunda bir el hissedince elin sahibine baktı. Tanımıyordu bu adamı.

"O iyi merak etme bacağı ezilmiş biraz, kafasını yere çarpmış bu yüzden bilincini kaybetmiş"

"Daha ne olsun lan bir de iyi diyor"

Omzunaki eli çekti ve sevdiğine geri döndü. Koray doktorun söylediklerini demişti. Ama Levent'i de anlıyordu.

Şirketten eve gelirken yol kenarında görmüştü çocuğu. Tamamen tesadüfi bir şekilde fark etmişti.

Levent bir süre daha dursuktan sonra doktor gelmişti. İçeride insanları görünce önce onları uyarmıştı. Odaya izinsiz girilmemeliydi.

Doktor da Koray'ın dediklerinin benzerini demişti. Hatta bir süre sonra kendine geleceğini söylemişti. Levent duyduklarıyla biraz daha kendine gelmişti.

Ne kadar az şey olmuş olsada sevdiğinin elinin çizilmesi bile canını yakardı onun.

Levent ne kadar süre geçerse geçsin Çakır'ın elini bırakmamıştı.

Duyduğu kısık sesle başını hemen kaldırdı. Çakır gözlerini aralıyordu.

"su"

Kısık sesiyle hemen kenarda duran su şişesini alıp açtı. Ağzına yaklaştırdı ve içmesine yardım etti.

"Bebeğim benim iyi misin? Bir yerin ağrıyor mu?"

Çakır karşısında sevdiği adamı görünce gözleir dolmuştu. Çok korkmuştu.

Levent kendine dolu yeşil gözlerle bakan çocuğa dayanamadı ve küçüğüne sarıldı.

"Çok korktum ben Levent"

Sessizce mırıldanışı Levent'in içinde bir şeylerin parçalanmasına sebep olmuştu. O adamları bulursa kafasını koparacaktı ama önce bebeği ile ilgilenmesi gerekiyordu.