NEFES

♡♥Bebek♥♡

Multimedia; Nefes

Gözlerimi açtığımda gözüm yana kaydı. Yankı benden önce mi kalmıştı. Komidinin üzerinde ki telefonumu alıp saate baktım. Saat 9.30'du. Üzerimde ki şortlu pijamayla aşağı indim.
Mutfaktan gelen nefis kokularla gözlerimi irice açıp hızla mutfağa girdim.
"Yankı..."
"Efendim güzelim"
"Sen ve erken kalkmak üstüne bide kahvaltı hazırlamak. Hayatım sen iyi misin?"
"Kızım ben kahvaltı hazırlayıp erken kalkamaz mıyım? "
"Bilmem hiç öyle bişeyle karşılaşmadım"
"Ya kocacım ellerine sağlık demek yerinde gelmişsin sen erken kalkmasın falan diyosun"
Hızla odama çıkıp telefonumu alıp aşağı indim ve Yankının haberi yokken fotoğrafını çektim. Telefondan çıkırt sesi gelince Yankı gözlerini doğradığı domateslerden ayırıp bana döndü.
" Nefes, ne yapacaksın o fotoğrafla"
"Hiç anı ölümsüzleştirmek istedim haa bide ilerde sana kızarsam tüm sosyal medyada yayınlarım"
"Ne! Kızım benim bi havam bi itibarım var sil şu fotoğrafı"
"Yok canım kırık yılın başında bana bi kahvalti hazırlamışsın asla silmem fotoğrafı" derken evde ikinci turu atıyorduk. " Yaa Yankı bi dur öldüm"
"Sil o fotoğrafı"
"Bi şartla rehberinde ki tüm kızları sil"
"Ya ruh hastası mısın güzelim"
"Düzgün konuş beninle sensin ruh hastası"
" Tamam tamam dur" deyince aniden durdum. Tabi Yankı öküzü hızını alamayıp bana çapınca ikimizde yeri boyladık. "Yankı rehberinde ki tüm kızları sil..." sözümü kesen Yankının dudaklarıydı.
"Tamam karıcım sen yeter ki iste"
"Bunu tüm evi 3 kez koşturmadan önce niye söylemedin"
" Kötü mu spor yaptık işte"
Yerden kalkıp "hadi sil...bi dakika Yankı yanık kokusu geliyo" diye bağırıp mutfağa koştum. Ileri zekalı kocam yumurtayı ateşte bırakmıştı.
" Yankı hangi kafayla yumurtayı ateşte bıraktın"
"Unutmuşum"
"Neyse yumurtasız da kahvaltı yapabiliriz hadi geçelim" deyip sandalye'ye oturdum.

Kahvaltıdan sonra Yankı şirkete geçti. Bende mutfağı toplamaya başladım. Haftaya işe başlayacağım için evi temizlemeye karar verdim.
Kapı çalınca elimde ki tabağı bulaşık makinesine yerleştirip mutfaktan çıktım.
Kapıyı açtığımda gelen kişiyi görünce şaşırtmıştım.
" Emre..."
"Merhaba"
"Merhaba, geçsene"
"Ben şey için gelmiştim. Seninle daha yakından tanışmak için çünkü öz kardeşimi merak ediyorum"
"Tabi haklısın, iyi yapmışsın. Sen salona geç, içecek olarak ne alırsın? "
"Ice tea varsa çok iyi olur"
"Tamam" deyip mutfağa girdim. Tuhaf hissediyordum, ben her zaman tek çocuktum Doruk ve Yankı hep yanımda olduğu için kardeşe ihtiyaç duymamıştım.
Ama şimdi bi abim vardı. Başım sıkışınca yanına gidebileceğim her şeyimi paylaşabileceğim bi abim vardı. Üstelik ultra yakışıklı ve kaslıydı.
Ice tea'leri alıp salona geçtim.
"Evin güzelmiş...Aa evli misin?"
"Evet... haberin yok muydu?"
" Hayır yüzüğünü görünce anladım ve şimdi gördüğüm düğün fotoğraflarınız...Bakabilir miyim?"
"Tabi ki"
Emre televizyon ünitesinin üzerinde ki fotoğrafların birini eline alıp demin ki yerine oturdu.
" Vayy be uçurumda düğün"
"Uçurumda nikah oldu. Düğünümüz kumsaldaydı" deyip diğer taraftaki kumsalda olan resmimizi gösterdim.
"Eniştenin ismi ne?"
"Yankı"
"Benim gelmemden rahatsız mısın? "
" Hayır tabi ki hatta tam tersi mutluyum. Sevgilin falan var mı? "
"Hayır yok işlerden o konulara zaman ayıramıyorum."
"Ne iş yapıyorsun"
"Güven oteli biliyor musun?"
"Evet, bikaç kez gitmiştim"
"Işte o oteller bizim yani beni evlatlık edinen ailemin bende yöneticiliğini yapıyorum"
"Sana iyi davranıyorlar mı? "
"Tabi ki öz evlatları gibiyim"
" Bu arada dövmen çok güzel" deyip kolunda ki dövmeyi gösterdim.
" Bu akşam annemleri yemeğe davet etmeyi düşünüyorum. Sende gelsene"
"Olur. Ben artık gidiyim hersey için teşekkürler"
"Önemli değil...Akşam görüşürüz" deyip onunla birlikte bahçenin kapısına gittim.

Emre gittiğinde Berfini arayıp yemekler için yardım etmesi için eve çağırdım. Sonra da Yankıyı arayıp annemlerin gelmesi sorun olur mu diye sordum. Yankı da gelsinler deyince evli temizlemeye başladım.