Yıldızların Savaşı

24. Kraliçenin Kaderi

Oylamayı ve yorum yapmayı
unutmayın🫶🏻
Keyifli okumalar🤍

⚔️Kraliçenin kaderi⚔️

“Leydim” diye cığlık atan ince bir sesle gözlerimi ovuşturmuştum. Bu sesi nerede olsa tanırdım. Bu hobbit kızında anlaşılan bıraktığımdan beri hiçbir şey değişmemiş. Doğrulmaya çalışırken, boynuma dolanan küçük ellerle yeniden yatağa yığılmıştım.

“Sizi o kadar özledim ki varisim. Bir bilseniz neler oldu. Siz gittikten sonra tüm şehir cehenneme döndü. Sizin Prens Derek’le gittiğiniz kasabada da isyan başladığı haberi aldık. Yüce ruhlara şükürler olsun iyisiniz.” Bir nefeste konuştuklarıyla uyku sersemi bir halde onu dinliyordum. Yatağımın ucunda oturmuş hala konuşuyordu.

“Luna.” Sesim kısık çıkmıştı.
“Leydim, kraliçeyi bir görseniz. O kadar sinirli ki, kimse gözüne görünmeye bile cesaret edemiyor.”
“Luna” sonunda beni duymuştu.
“Efendim leydim.”

“Acım.” Dedim garip sesler çıkaran midemi göstererek. Sanki yeni fark eder gibi hızla yataktan kalkıp bu defa da özürler dilemeye başladı.
“Özür dilerim efendim, unutmuşum. Şimdi getiriyorum.” Hızla odadan çıkarken bu hallerine gülümsemiştim.

Temizlenip kıyafetlerimi değiştirerek, yine bu süslü elbiseleri giymek zorunda kalmıştım. Bir haftadır binicilik kıyafetleri giyiyordum ve halimden gayet memnundum. Luna kahvaltıyı getirmişti. Yeniden sarayda ben yokken olanlar hakkında konuşuyordu.

“Derek geldi mi?”
“Evet leydim. Hatta o da sizi sordu. Ben de odanızda dinlendiğinizi söyledim.” Olumlu anlamda başımı salladıktan sonra Luna da çıkmıştı. Ben de kahvaltımı ettikten sonra onunla konuşmak için odasına gitmiştim. Meriç’le ikisini sohbet ederken görünce geri dönme kararı alsam da sonra vazgeçmiştim.

Kapı açık olsa da tıklatmıştım. İkisi de beni görünce şaşırsalar da genişçe gülümsemişlerdi. İzin isteyerek içeri girdikten sonra ikisi de nezaketle küçük reverans yapmışlardı.

“Dün gece dönmüşsün. Geç olduğu için yanına gelemedim. Derek’le biz de sizin keşif gezinizi konuşuyorduk.” Meriç’in parlayan gözlerle anlattıklarıyla Derek’in rahatsız olduğunu anlamıştım. Anlaşılan sabahtan beri Meriç’e yalanlar uydurmak zorunda kalıyordu.

“Evet, güzel bir geziydi.” Meriç hafifçe şaşırırken Derek hızla müdahale etmişti. Anlaşılan yanlış bir şey söylemiştim.
“Tabii son olaylar dışında halkla iyi zaman geçirmiştik.” Derek’in hızlı müdahalesiyle kasabada isyan çıktığını hatırlamıştım. Doğru ya.
“İsyana kadar her şey yolundaydı yani.”

Meriç dostça elini omzuma koyarak konuşmaya devam etmişti.
“İkinizin de iyi olmasına çok sevindim. İsyanda zarar göreceksiniz diye herkes çok korktu. Akşam büyük meydana geliyorsunuz değil mi?” İkimiz de evet demiştik. Daha sonra Meriç kraliçenin onu çağırdığını söyleyerek odadan çıkmıştı. “Bu nezaketinizi neye borçluyum?” Derek kendine içki dökerken bana doğru dönmüştü.

İlk başta ne dediğini anlayamamıştım.
“Neyi?”
“İlk defa odama gizlice değil de izinle girdin. Büyük gelişim gösteriyorsun. Doğrusu ben gizlice girmelerini tercih ederim, daha heyecanlı oluyor.” Çapkınca sırıtırken ben de başımı sallamıştım. Gerçekten Derek asla değişmezdi. İstemsizce ben de söylediklerine gülmüştüm.

“Her şeyin bir ilki olmalı değil mi?” Söylerken bana uzattığı içkiyi alsam da içmemiştim.
“Seni görmek istedim. Kasabadan daha erken ayrılmalıydın. İsyancı halkın içinde bu kadar uzun kalman doğru değil.” Silahları yerleştirmek için uzun kalması gerektiğini biliyordum. Yine de orada kalmamalıydı.