Intern |B.A.Y|

6

Yazmak çok iyi geliyor 😌

Maç golsüz bir şekilde bitmişti. Barış Alper'e müdahalem sonrasında bir kaç kişinin olumlu tepkisiyle karşılaşmıştım. Özellikle Bülent abi ve Ömer abi insanlık görevini yaptın aferin diyorlardı. Ama Ali Koç öyle düşünmüyorduki iki gün sonra odasına çağırıp her şeyi bitirmişti.

Kapıyı tıklattım ve gel sesiyle yutkunarak odaya girdim. Aşırı abartılı ve büyük bir odaydı. Detaylı incelemeye fırsat bulamadan o korktuğum sesi duydum. "Nasılsın Ayda? Gayet iyi görünüyorsun. Barış Alper'i merak ediyorsundur sen şimdi. Duyduğuma göre gayet iyiymiş. Mr çekilmiş bir kaç farklı doktor kontrolüne girmiş ve sonuçları temiz çıkmış. Biraz dinlenip antrenmanlara dönecekmiş. Kendini öne attın, dikkat çektin ama unutuldun." Şaşkınlıktan dilimi yutmuş şekilde Ali Koç'u dinliyordum. Dikkat çekmek için yaptığımı düşünüyordu ve bu inanılmaz kalpsizceydi!

"Ne sanıyordun? Maillerime dönmediler bu şekilde elime fırsat geçti dikkatlerini çeker stajyer olarak alınırım felan mı?" Küçümseyici bir ifadeyle baştan aşağıya beni süzdü. Gözlerim dolmuştu ve akmamaları için çaba sarfediyordum. "Seni bir yerlerine takmadılar bile Ayda. 2 gün konuşuldun sosyal medyada ve unutuldun anında. Galatasaray kulübü sana bir teşekkür bile etmedi. Sen ise orada çalışma hayalleri kuruyordun. Şimdi iyi mi oldu? Hem karşılıksız kaldı yaptığın şey, hem de sana altın tepsiyle sunulan koskoca Fenerbahçe Spor Kulübünde staj yapma hakkını kaybettin." Kafamı hızla kaldırıp karşımdaki adama baktım. Daha fazla tutamadığım yaşlardan bir damla süzüldü yanağımdan.

Derin bir nefes verip ellerini çenesinin altında birleştirerek gözünü pencereden dışarıya çevirdi. "Bir hafta sonra stajın bitiyormuş zaten. Sana son iyiliğimi yapıp tamamlamana izin vereceğim. Aslında direk kovmam gerekirdi ama sene uzatıp hakkına girmek istemem. Kalan son iki stajın için de Ayda, burada devam etmeni istemiyorum. Son günlerini güzel geçir. Yolun açık olsun." Hafifçe gülümseyip arkasına yaslandı. Bir şeyler söylemem gerektiğini hissettim. Tabii ki devam edeyim stajlarıma diye yalvarmayacaktım. Ama bu beni inanılmaz üzmüştü çünkü iki senedir buraya alışmıştım.

  "Her şey için teşekkür ederim öncelikle. Sayenizde burası bana çok şey kattı, inanılmaz deneyimlere sahip oldum. Bir Galatasaraylıdan önce insanlığımla o gün o futbolcuya yardıma gittim. Ve kesinlikle aklımda dikkat çekmek gibi bir düşünce yoktu. Daha fazla konuşmamın anlamı yok. Stajımı tamamlamama izin verdiğiniz içinde ayrıca teşekkür ederim. Sizede ligde başarılar dilerim." Birbirimize samimi bir gülümseme bahşettik ve odadan çıktım.

Göz yaşlarımı silip çim sahaya çıktım. Herkes oturmuş dinleniyordu. Beni bekliyor gibi hepsi kafasını bana çevirdi. Yavaş yavaş yürüyerek yanlarına gittim ve boş ortada duran sandalyeye oturdum.

  "Son günlerim, artık burada devam edemeyeceğim." Kimsenin şaşırmamasına şaşırdım. Muhtemelen ya tahmin ediyorlardı ya da şu gelmediğim 2 günde duyulmuştu. Ferdi ile göz göze geldim. Kafasını sağa sola sallayıp ofladı. Canı çıkmıştı beni staja aldıracak diye. Şimdi Brighton'a transfer olurken gözü arkada kalacaktı. İrfan'a baktığımda gözü uzaklara dalmış düşünüyordu.

  İsmail'e döndü gözlerim. Sürekli şen şakrak adam şimdi gözleri dolu dolu elindeki topu yerde yuvarlıyordu. Cenk abi aynı şekilde üzgün üzgün bakıyordu yere öylece. Herkeste tek tek gözümü gezdirdim hepsi mutsuz duruyordu. Çok alışmıştılar bana tıpkı benim onlara alıştığım gibi.

"Senin kulüpte son günün, ama dışarıda buluşmaya devam edeceğiz. Bizden kurtulacağını sanma cinconlu." Mert Hakan'ın sesiyle ona dönüp güldüm. Ortamı yumuşatmaya çalışıyordu. Diğerlerinde ona katılır ses tonuyla onayladılar.