Intern |B.A.Y|

15

Okumaya devam ettiğinize göre hikayeyi beğendiniz. Ama lütfen beğenişinizi eyleme geçirin :( İnsan böylece motive olup daha çok yazası geliyormuş onu farkettim. Bu arada diğer hikayemede bakmanızı öneririm 🫶🏻

  Barış Alper'in omuz darbesinin ardından şaşkınlığımla cafeyi aramaya devam ettim. Berkan ile aramızda geçen forma olayı ne çabuk ciddiye binmişti öyle! Cafeye vardığımda kasadaki ablaya white mocha istediğimi söyleyip beklemeye başladım. Bir kaç personelin bakışlarını üzerimde hissediyordum. Stajyerler her zaman dikkat çekerdi. Ancak buradaki ilgi biraz farklı olmalıydı. Berkan'ın forma şakasına hemen atlamamdan kaynaklı bile olabilirdi.

  Kahvemi alıp köşedeki bir masaya oturdum. Sırtımı rahatça sandalyeye yaslayıp gelen mesajları kontrol ettim. Annem klasik nasıl gittiğini sorarken İsmail ve Ferdi'nin dalga geçen mesajlarına cevap verdim. Miray ise sürekli nasıl gittiğini soruyordu. Hepsine tek tek cevap verirken karşıma birinin oturduğunu farkettim. Başımı kaldırdığımda Samet hoca karşımdaydı.

  "Akşam yemeğinde memnuniyetle takıma tanıtıldın. Futbolcularla şimdiden çok iyi anlaşıyorsun. Bu harika bir şey. Ama şunu bilmelisin ki burada herkes sınırlarını bilmeli. Profesyonellikten ödün vermemelisin."

  Sözleri beni biraz düşündürdü. Fenerbahçe'de iken bu tarz imalarla hiç karşılaşmamıştım. Kötü niyetle söylemediği yüzündeki yumuşak gülümsemeden belliydi.

  "Gözüm açık ve bunun bilincindeyim hocam merak etmeyin." Samet hoca başını salladı.

  "İyi, böyle devam et. Ama arada eğlenmeyi unutma," diyerek göz kırpıp arkasına yaslandı. Kahvemden yudum alırken Samet hocanın rahatlığı içimi biraz olsun rahatlatmıştı.

  "Sahada ısınmaya yardım etmen gerekecek." dedi bir süre sonra. "Erkan hocan seni biraz gözlemlemek istiyor, takıma nasıl adapte oluyorsun diye. Zaten tecrübelisin, git ve kendini göster." Omuzumu poh pohlayıp, çıkacağını söyleyerek vedalaştı. Kahvemin geri kalanında içtikten sonra tekrar sahaya dönmek için hazırlandım.

  Sahaya çıktığımda, futbolcular bireysel olarak soğuma hareketlerine başlamıştı. Berkan uzaktan göz kırparak formasını işaret etti. Gülümseyerek kafa salladım. Erkan hocanın beni izlediğini farkedince ciddi bir ifade takınıp Berkan'ın yanına gittim.

  "Formanı alayım." dedim muzip bir ifadeyle. O da aynı ifadeyle formayı uzattı "Benden böyle kurtulamazsın." Dedi gülerek.

  "İleride benden iyilik istemek zorunda kalırsan bunu hatırlatırım sana." Formayı omuzuma bağlayıp ilerledim. Göz ucuyla baktığımda diğer futbolcular da bizi izleyip gülüyordu. Hepsi belli ki Berkan'ın küçük oyunlarını biliyor ve hoşlarına gidiyordu. Erkan hocanın yanına geldiğimde hafif bir gülümsemeyle bakıyordu.

  "Adaptasyon sürecin iyi gidiyor. Bu takımda herkes birbirine bağlıdır. Sen de bunun bir parçası olacaksın." dedi. Dirseklerini dizlerine dayayıp öne doğru eğildi. "Ancak bir şeylerin farkında olman lazım. Fenerbahçe'de kuzenininde olmasıyla futbolcularla çok yakındın biliyorum. Samimi olmanda çok güzel aksini söyleyemem. Ama her zaman belli bir çizgide kalmalısın. Sahada profesyonellik önemlidir. Yarın sabah bana bireysel seanslarda eşlik edeceksin." Başımı sallayarak kabul ettim.

  Antrenman bitmiş, herkes toparlanmaya başlamıştı. Tesisten çıkarken Samet hoca ve Erkan hocanın dedikleri beynimde tekrarlanıyordu.