Intern |B.A.Y|

23

Arkadaşlar merhabaaa 🙌🏻 Oy ve yorumlarınız, fikir belirtmeniz çok önemli benim için, motivasyon sağlıyor açıkçası, iyi okumalar 🫶🏻

Telefon elimden düştü, kalbim yerinden fırlayacak gibi atıyordu. Gözlerim bir anda bulanıklaştı, ne yapacağımı bilmiyordum. Panik içimde yükselirken, telefonumu elinde tutan Miray'ın endişeyle bana baktığını fark ediyordum ama ona bile yanıt veremeyecek kadar donmuştum.

"Bu gerçek olamaz. Bunu kim görmüş olabilir ki?" Derin bir nefes almaya çalıştım ama göğsüm sıkışıyordu.

"Ayda sakin ol. Her şey hallolur, bu sadece bir magazin haberi. Hem fotoğrafa dikkatli bak, öpüşme felan yazmışlar ama belli olmuyor bile. Sarılmış gibisiniz. İsmail ilede sarılıyordun? Bu şekilde sıyrılabilirsiniz gibi." Telefon ekranını bana çevirip fotoğrafı incelememi sağladı. Evet, açıdan ötürü gerçekten sarılıyor gibiydik. Ama yinede telaş tüm bedenimi sarmıştı. İçimdeki ses susmuyordu. Ferdi'yi daha yeni sakinleştirmiştim, şimdiyse başka biriyle çıkmıştı adım. Ya ailem, onlara ne diyecektim? Stajım ne olacaktı? Galatasaray Spor Kulübü böyle bir şeyi kabul edecek miydi? Yıllardır bu kulüpte staj yapabilmek için uğraşmıştım. Her şey iyi gidiyor derken bu olanlarda neyin nesiydi?

Aramalara girip Barış Alper'in ismine tıkladım. Haber saatinden önce aramıştı, demek ki haberden ötürü aramadı. Görmüş müydü acaba? Yarın staj için kulübe gittiğimde alacağım tepkilerden korkuyordum. Düşüncelerim birbirine karışmışken Miray uyumam için odama götürdü. Sabaha kadar gözüme uyku girmemişti, öylece uzanıp düşünmüştüm. Güneşin doğmasına yakın uyusamda sadece 2 saat sonra uyanmam gerekiyordu.

Sabah gözlerimi açtığımda başım ağrıyordu. Bir an için rüya gördüğümü düşünsemde telefonuma baktığımdaki gelen aramalar ve mesajlar gerçekliği kanıtlar nitelikteydi. Boğazım yırtılırcasına çığlık atmak istiyordum. Ama yaptığım tek şey kalkıp duşa girmek oldu. İçimdeki karmaşayı belki birazda olsun hafifletirdi.

Sıcak suyun altına girdiğimde Miray'ın dediklerini düşündüm. Fotoğrafta gerçekten sarılıyor gibiydik. Hatta altında bunu söyleyen bir kaç yorum görmüştüm. Bu kadar basit halledebilir miydik bu haberleri? Ferdi'nin basit bir şeye karşı tepkisi aklımdan çıkmıyordu. Kim bilir bu nasıl çıldırtmıştı. Ne mesajlarına ne de aramalarına dönmemiştim. Her şey beni sıkıştırıyor gibi hissediyordum.

Duştan çıkıp aynaya baktım. Gözlerimin altında uykusuzluktan kaynaklanan hafif morluklar vardı. Yüzümdeki yorgun ifade, yaşadıklarımın ağırlığını bir kez daha hatırlattı bana. Makyaj bile gizleyemezdi bu yüzümü. Gitmese miydim bugün kulübe? Ama bu sefer yalanlayabileceğim haberi, gitmemem ile doğrular gibi olacaktı.

Kahvaltı masasına oturduğumda Miray'ın bana merakla baktığını fark ettim. O da tedirgindi. "İyi misin?"diye sordu. Başımı sallayıp omuzlarımı silktim.

"Ne kadar iyi olabilirim ki? Şimdi tesise gitmek zorundayım. Her şey dahada karmaşık olacak biliyorum."

"Bence çok gazla endişelenme, herkesin başına gelebilir. Kendini sevdirmiştin, seninle ilgili fikirlerini bu haber değiştirmez. Kaldıki seni sevdiğini alenen söyleyen bir Barış Alper'de var, yanında durur." Miray'ın rahat tavırlarına rağmen ben bir türlü içimdeki sıkıntıyı atamıyordum. Barış Alper'in yanımda durmak istemeside ayrı bir olay yaratmaz mıydı? Barış Alper şu an sadece benden uzak olmalıydı.

Kendimi hiç iyi hissetmiyordum ama yinede eşofman takımımı giyip tesislere gittim. Tüm gözlerin üzerimde olduğunu hissediyordum. Sanki herkes ne olduğunu biliyor, bir şey söylemeyi ya da söylememi bekliyorlardı. Derin bir nefes verip çim sahaya çıktım. Anında gözler bana dönerken, omuzlarıma ağırlık çökmüş gibiydi. Erkan hocanın yanına ilerlerken midemde bir düğüm vardı sanki. Her an kötü bir şey olacakmış gibi hissediyordum. Adımlarımın hızını azalttım, zaman kazanmak istiyordum ama kaçmak için değil, sakinleşebilmek içindi.