"හැපි බර්ත් ඩේ ආයු මල්ලියෝ...ඔයාට පුලුවන්ද අද හවස හතරට මාව ඔයාගෙයි අයියගෙයි ආසම කොෆි ශොප් එකේදී හම්බවෙන්න.??"
උදේ පාන්දර දන්නැති නම්බර් එකකින් හම්බවුන sms එක දැකලා මාව ගොඩක්ම කලබල වුනා.. ඇස් බොදවෙලා ස්ක්‍රීන් එක පේන්නේ නැතිවෙන තරමටම කදුළු කැට ෆෝන් එකට වැටෙද්දි අමාරුවෙන් මම ඒ නම්බර් එකට කෝල් එකක් ගත්තා...දෙතුන් පාරක් ගත්තත් ආන්සර් කරපු නැති නිසා මාස හයකින් විතර නොගියපු,ආයේ කිසි දවසක නොයන්න තීරණය කරපු ඒ ගොඩක් ලස්සන මතක තියෙන කොෆි ශොප් එකට හවසට අනිවාරෙන්ම යන්න මම තීරණය කරා......
පලවෙනි වතාවට බර්ත්ඩේ එක දවසේ මම තනිවෙලා ඉන්නවා... අවුරුදු 10ක් තිස්සේ අයියා උදේම මාව ඇහරවලා දෙන කිස් එක,හැම අවුරුද්දෙම අයියගෙ අතින්ම හදලා දෙන කිරිබත් එක,අපි දෙන්නා ආසම කොෆි ශොප් එකේ ගන්න බර්ත්ඩේ පාර්ටි එක ඒ හැමදේම මට ගොඩක්ම මතක් වෙනවා..........
මට වයස 06 දී අම්මා මාව දාලා යනකොට අයියට වයස 14යි.. එදා ඉදන්ම මගේ අයියා මට අම්මා කෙනෙක් වුනා ,මගේ හොදම යාලුවා වුනා...ආදරේ හැර අනිත් කිසි දේකින් අඩුවක් නොකරපු අප්පච්චි අයියගේ මරණින් පස්සේ ගෙදර ඉන්නේ නැතිම තරම්.... මේ හිස් ගෙදර මමයි මගේ මතකයි ලොකු මූසලකමකුයි, පාලුවකුයි විතරයි තියෙන්නේ......... මගේ බත්ඩේ ගිෆ්ට් එක විදියට තාත්තා මට එවලා තිබුන මම ආසම, අයියා මෙච්ච්ර කාලයක් පාවිච්චි කරපු කැබ් එකේ කී එක තාම ටේබල් එක උඩ එහෙමමයි....අයියා නැතුවෙලා මාස හයයි..ඒ ටික කාලෙට මම නැතිවුණ වාර ගාන අනන්තයි....
'ඔයා ඉන්න තැනකට මාවත් ගන්න අයියේ...ඔයා නැතුව ගොඩක්ම පාලුයි මට....'
බර්ත්ඩේ එක දවසේ මගේ එකම විශ් එක වුනේ මේක විතරයි.........
YOU ARE READING
හිස් හාදු.
Non-Fiction"ඔයා ආදරේ කරන හැමදේම අතෑරලා ඈතට යන්න... ඒ ඈතත් නැතිකරලා දාලා ඔයාව හොයාගෙන එන කෙනාට ඔයා ආදරේ කරන්න.... " -යුකිත්- "මට ඉන්න එකම කෙනා,මට හුස්ම ගන්න හේතුවක් දුන්න එකම කෙනාවත් මට නැති කරන්න එපා...
