හිස් හාදු.

06.ආයු

එදා ඒ මැසේජ් එකෙන් පස්සේ,ඒ නාදුනන පුද්ගලයගේ හමුවීමෙන් පස්සේ මගේ ජීවිතේ ලොකු වෙනසක් වෙයි කියලා කවුරුත් හිතන්න නැතුව ඇති........

මම හරියටම හතර වෙද්දිම කැෆේ එකට ගියා... ඒ දොර ඇරගෙන ඇතුලට යන්න හිතා හදා ගන්න බැරි වුන තැන.අවුරුදු 10ක් තිස්සේ ආව ගිය තැන. ගෙදර වගේ දැනුන තැන.මගෙ අයියගේ මගේ කතා,හිනාවල් තාමත් දෝංකාර දිදී ඇහෙන දැනෙන තැන ඒ මතක අස්සේ මනෝලෝකෙක හිර වෙලා හිටපු මම ඇස් අරන් ගියේ අයියගෙයි මගෙයි සුපුරුදු ටේබල් එකට .....

එතන වාඩි වෙලා හිටියේ මගේ අයියගෙම වයසම වගේ කෙනෙක්.... මම එතනට යනවත් එක්කම එතනින් වාඩි වෙන්න කියලා ඉගි කරලම එයා ශොප් එකේ හෙල්පර් කෙනෙක්ට කතා කලා.........

"Excuses me.can you take my order??"

"Sure sir"

"Ayu"
"Same as old days right??"

"Didn't change aiya.." මම වෙනදට අයියට කියන දේම ඉබේම කියවුනේ මාවත් පුදුම කරවලා........

"Two subs with cokes.."

"ආයු ඔයා මාව දන්නේ නැතුව ඇති.මම මේ කියන දේවල් අහලා ඔයා කලබල වෙන් නැති වෙයි කියලා මම හිතනවා මල්ලී.....මම අද Colombo ඉදන්ම මෙහේ ආවේ මිහීට උන පොරොන්දුවක් ඉෂ්ට කරන්න...ඔයාගේ බර්ත්ඩේ එක දවසේ ඔයාවත් එක්ක ඔයාලගේ මේ ආසම කැෆේ එකට ඔයාව එක්ක එන්න ගත්තු පොරොන්දුව පිට...

එයාව suicide කරගන්න සතියකට කලින් එයා මේ පොරොන්දුව මගෙන් ගත්තා ආයු..ශිට් එයා මේ තරම් දෙයක් කර ගනී කියලා මම හිතුවේ නෑ මල්ලියෝ.........."

ගොඩක් දුක හිතෙන ඇස් වලින් මගේ දිහාම බලාගෙන එයා කියාගෙන ගියා..............

"Anyway...මම සජන වංශධීර......මිහීගේ හොදම යාලුවෙක්.....මිහික කියනනේ අපි කැම්පස් ගියකාලේ මගේ රූම්මේට් කෙනෙක්..එහෙමයි අපි මුලින්ම අදුරගත්තේ....

ඒ වගේම මිහී කියන්නේ මගේ හොස්පිට්ල් එකේ පේෂන්ට් කෙනෙක්.. එයා අවුරුදු දෙකක් තිස්සේ මෙන්ටල් ඩිසෝඩර් එකකින් රිකව(ර්) වෙන ගමන් හිටියේ......මේ දේවල් ඔයාවත් ඔයාගේ අප්පච්චිවත් දන්නෙ නෑ ආයූ..

මේ හැමදේම ගෙදරිනුත් රහසක් විදියට තියාගන්න මිහීට ඕනි වුනේ.............."

සජන අයියා කියන දේවල් මට අදහගන්න බැරි වුනා... දෙයියනේ මගේ අයියා කිසිම වෙනසක් නොපෙන්වා හිටියේ ඔලුව ඇතුලේ ගොඩක් ප්‍රශ්න තියාගෙන කියලා මම කීයටවත් හිතුවේ නෑ....

අයියගේ අහින්සක හිනාව,හිනාවෙන ඇස්,නිතරම කියවපු ඒ කටකාර කතා අස්සේ මෙච්චර දුකක් තිබුණා කියලා මම දැක්කේ නැත්තේ කොහොමද?? මට දැනුනේ නැත්තේ කොහොමද???...............

"එයාගේ හැමදේම වගේ මම දන්නවා වුනත් මේ ලෙටර් එකේ ඔයා දැන ගන්න ඔනි තරම විතරක් මිහී ලියලා ඇති කියලා මම හිතනවා..

ඒ වගේම ඔයාගේ 17වෙනි බත්ඩේ ගිෆ්ට් එකත් එයා කලින්ම රෙඩී කරලා ආයු......"

එහෙම කියලා එයා පරිස්සමින් තියාගෙන හිටපු  පොඩි බොක්ස් එකක් මට දුන්නා......
ඒ බොක්ස් එක තාම අයියගේ සුවද දැනෙනවා...අයියා ලග ඉන්නවා වගේ දැනෙනවා.... කදුළු පෝලිමක් ආපහු ගලන් ගිහින් ඒ බොක්ස් එක උඩටම වැටෙන්න ගද්දිම සජන අයියා මගේ ගාවට ඇවිත් මාව තුරුළු කරගත්තා....................

ඒ එක්කම සජන අයියගේ පිටිපස්සෙ ටේබල් එකේ හිටපු බෝයි කෙනෙක් අපි දෙන්නා දිහා බලන් ඉන්නවා මට දැනුනා... ඒ අළු පාට ඇස් දැක්කම මාව ගැස්සිලා,ලැජ්ජාවක් දැනුනේ..... මම  පිට මිනිස්සු ඉස්සරහ මෙහෙම අඩන කෙනෙක් නොවුන නිසා කියලා මට හිතුනා...............
මගේ ගැස්සීම තේරුන නිසාම එයත්  එයාගේ යාලුවෝ දිහාවට වේගෙන්  හැරුනා මම දැක්කා.....

"මිහී වගේම මාවත් හිතන්න ආයු.. ඔයාගේ ඕනම දේකට මම ඉන්නවා..... ඔයා ගාව දැනටම මගේ නම්බර් එක තියෙනවා.. මේ මගෙ බිස්නස් කාර්ඩ් එක... මේ අපේ අප්පච්චිගෙ හොස්පිට්ල් එක... ඔයා Colombo එන ඕනිම වෙලාවක මාව බලන්න එන්නම ඕනි......"

එහෙම කියලා Colombo වල හැමොම දන්න ප්‍රයිවට් හොස්පිට්ල් එකක බිස්නස් කාර්ඩ් එකක් සජන අයියා මට දුන්නම ඒ අළු පාට ඇස් මට මගහැරුණා...........

.................................................................
ඒ අළු ඇස් කාගෙද??????????

ආයු ගැස්සුනේ අඩපු නිසා විතරක්මද.?????