Mroczna Prawda - zakończona (2018 rok)

ROZDZIAŁ 27.5

Obiecał sobie, że nie spocznie, dopóki nie zakończy swojej misji, ale sprawy trochę się skomplikowały. Młoda Wasilewska była kolejna na jego liście, ale sam się właściwie zaczął zastanawiać, po co marnował na nią czas. Od początku powinien był skupić się tylko i wyłącznie na tym, po co tu przyjechał i już dawno byłoby po sprawie. Teraz miał wrażenie, że wszystko już przepadło. Ten ostatni oprawca został przy życiu a on nie był już w stanie do niego dotrzeć. Było za późno.

Sięgnął po torbę podróżną i zaczął pakować swoje rzeczy; nie było tego dużo, ale większość z nich mogła się jeszcze przydać.

W momencie, kiedy spakował już połowę ubrań, jak obuchem uderzyły go słowa spikera: „Karol W. podejrzany o udział w zaginięciu nieletniej Joanny N. w październiku 1989ego roku oraz ukrywanie faktów w sprawie śledztwa, dziś rano został zwolniony z aresztu. Policja na razie nie chce podawać żadnych szczegółów. O sprawie będziemy państwa informować na bieżąco".

Podniósł się natychmiast z podłogi i usiadł przed telewizorem. Z radością stwierdził, że noga już praktycznie wcale mu nie dokucza. To był dobry moment. Był gotów, żeby działać.

Spiker nie mówił już nic więcej na temat Wasilewskiego, ale on i tak nie potrafił oderwać oczu od ekranu telewizora. Miał wrażenie, że śni na jawie. Los ewidentnie mu sprzyjał.

Pochylił się nad torbą podróżną i dłonią odszukał swój najcenniejszy skarb, zdjęcie. Uśmiechnął się do niego i pogładził dłonią buzię ślicznej dziewczynki z blond warkoczami. Następnie schował je ponownie między ubrania i z bocznej kieszeni wyciągnął duży, kuchenny nóż. Ostrze zalśniło w powietrzu niczym pierwsza gwiazda na czarnym niebie a on zacisnął palce na drewnianej rękojeści i padł na kolana cicho szepcząc:

– Dzisiejszego wieczora odnajdziesz wreszcie spokój, mamo. Pozbędę się ostatniego z nich. Przysięgam.