ភាគទី៩ : កុំណា៎លោក អ្ហឹក អ្ហឹក !!
_______________
« មួយមាត់ជេរពីរមាត់ជេរមាត់ឯងនេះសមតែយើងជញ្ជក់មាត់អោយស្លេកទេ » ជុងហ្គុគចងចិញ្ចើមយកអណ្តាតទល់ថ្ពាល់ទាំងបង្ហាញទឹកមុខមិនល្អគេមិនចូលចិត្តនោះទេមនុស្សរឹងរូសចចេសពិបាកនិយាយគ្នាដៃមាំទាញរាងកាយតូចមកជិតនិងទ្រូងហាប់ណែនយ៉ាងស្អិតបេះមិនចេញ
« អ្ហឺ ! នេះសំណាងហើយដែលយើងមិនជេរម្រាយឯងនោះវើយលែងយើងណាអាមុខហុីង លែងវើយៗ !! » ថេហ្យុងកញ្ជ្រោលរើពីរង្វង់នាយក្រាស់លាយឡំនិងការខឹងសម្បារស្រែកជេរញ៉ែតៗមិនសំចៃមាត់បើកភ្នែកក្រឡោតៗសម្លក់នាយក្រាស់ដូចសត្រូវពាន់ជាតិ
« ស្ងាត់ម៉ាត់ គីមថេហ្យុងដេសុីយេស៍ » នាយក្រាស់បណ្តឹងអោបដៃរួមរឹតនាយតូចស្ទើរធ្លាយឆ្អឹងជុងហ្គុគស្រែកគំហគដាក់ថេហ្យុងដោយសំឡេងធំក្រឡដូចរាសីភ្នែកនាយចាប់ផ្តើមឡើងក្រហមភ្លាមៗខណៈពេលរាងតូចកាន់តែបានដៃជេរប្រមាថនាយសព្វគ្រប់
« យើង ម មិន...អ្ហឹម !! » ថេហ្យុងនិយាយមិនទាំងចប់សេចក្តីផងស្រាប់តែបបូរមាត់នាយក្រាស់ហក់មកលេបត្របាក់ជញ្ជក់បបូរមាត់ពណ៍សុីជម្ពូឡើងរលៀមថេហ្យុងប្រឹងខ្ជិបមាត់មិនអោយនាយក្រាស់ជ្រៀតអណ្តាតចូលឡើយនាយក្រាស់ចិត្តខ្លាំងខាំញ៉េញគែបបបូរមាត់នាយតូចរហូតទាល់តែមានឈាមជ្រៀបមករឹមៗតាមចុងមាត់ថេហ្យុងអស់ជម្រើសក៏ព្រមបើកមាត់អោយនាយក្រាស់លូកអណ្តាតក្រលាស់លេង
« អ្ហឹម អ្ហឹក !! » នាយក្រាស់នៅតែបន្តថើបជញ្ជក់ក្រលាស់អណ្តាតរលៀមពេញក្រអូមមាត់ថេហ្យុងនាយជញ្ជក់រហូតទាល់តែបបូរមាត់តូចច្រមិចស្លេកស្លាំងថេហ្យុងដង្ហក់ខ្យល់មិនដល់គ្នាព្យាយាមវាយខ្នងមាំអោយដកបបូរមាត់ចេញនេះចង់ថើបគេសម្លាប់ទាំងរស់ម៉ងហី
« អ្ហាស ! អ្ហឹក » ក្រោយពីព្រលែងមាត់ចេញពីគ្នាហើយនាយតូចក៏ប្រឹងដកដង្ហើមញាប់ស្អេកកែវភ្នែកចាប់ផ្តើមរលីងរលោងគល់ទឹកភ្នែកបម្រុងបង្ហូរចុះមក
« ជុចៗ ! ផ្អែមមែន » នាយក្រាស់ជញ្ជក់មាត់តិចៗយកដៃជូតមាត់បន្តិចសឹមនិងលួចឌឺដងផ្កែផ្កាដាក់រាងតូចមួយប្រយោគទាំងមិនគិតពីអារម្មណ៍អ្នកដែលត្រូវគេបៀតបៀនឯណ្ណោះឈឺចាប់ប៉ុណ្ណា
YOU ARE READING
មួយរាត្រីចងចាំមិនភ្លេច
Romansអតីតធ្លាប់តែត្រូវគេក្បត់ចិត្តតែវាសនាបានពាំនាំអោយជួបនិងម៉ាហ្វៀលមួយដែលអាចធ្វើបេះដូងគេរគោះរគើម្តងទៀតហ៑ានបើកទទួលយកម៉ាហ្វៀលលម្នាក់នោះចូលក្នុងជីវិត 💜
