Derya deniz misali

Aşığım

Eşim| Acil ameliyata geçiyorum hatunum beni bekleme yemeğini ye güzelce 

Siz| Allah yardımcın olsun Derya'm :) 

Siz| Tamam kafeteryadayım yerim

Eşim| Amin sağ ol karıcığım ❤️

İkinci mesajıma kalp bırakmış. Birlikte yiyemediğimize bir nebze üzülsem de yapacak bir şey yok. Sağlıklı bir şekilde mesleğime geri döndüm, mutluyum. Şükürler olsun.

Kendime yiyecek bir şeyler alıp boş masaya oturdum. Vakit kaybetmeden yemeğe başladım bile. 

Hastaneye döndüğümden beri bazı kötü bakışları üzerimde hissetsem de umursamıyorum. 

Moralim yerinde yemeğimi silip süpürdüm. İyileştiğimden beri iştahım açıldı. Yaşlı teyzem arada çalışmaktan fazla vaktim olmaz diye yemek getiriyor bize. Düşünceli hâli yüzümü güldürüyor. Ben çok mutlu oluyorum.

Elimi yıkamak için lavaboya geçtim. İçerisi dolu. Bakışlar bana döndüğünde gözlerimi lavabolara çevirdim. Her birinin önünde kız var. Biraz bekleyebilirim.

"Derya Hocanın karısına yer verin. İşinizden olmayın." 

Başımı çevirdim ciddiyetle. Asistanlardan Sultan'dı. Gözlerini üzerimde gezdirdi. Boğazımı temizledim.

"Ben bu hastaneye eşimi görmeye gelmedim. Hemşire olarak mesleğimi yapıyorum. Bu hastanede torpil işlemediğini sanıyordum. Bir yakının var herhalde bu hastanede. İşinden olmayacağına çok eminsin."

Donup kaldı. Kızlar kendi aralarında fısıldaşırken asistanlardan biri lavabonun önünden çıktı. "Burası boş." dediğinde başımı salladım. Ellerimi yıkamaya koyulmuşken bana yer veren kız yanımda durdu. Tekrar sesini duydum.

"Geçmiş olsun bu arada. Benim annem de kanser hastasıydı ve kurtuldu çok şükür. Kolay değildi."

"Teşekkür ederim. Annen adına sevindim, geçmiş olsun. Umarım tekrarlamaz." dedim memnun hâlde. Gülümsedi.

"Umarım. Teşekkür ederim."

Ellerimi kağıt havlu ile kuruturken ismimi duymamla başımı çevirdim. Necla Abla güleç yüzüyle bana bakıyor.

"Nasılsın Deniz? Sonunda karşılaşabildik." dedi gülümseyerek. Kocaman gülümsedim.

"Vallahi ya çok yoğun başladık güne. Çok şükür, iyiyim. Sen nasılsın?"

Ellerini yıkarken güldü. Yanında enerjim yükseliyor. 

"Ben de boşluk buldukça tuvalete kaçtım. Yaren'e hamileyken bu kadar tuvalete çıkmıyordum. Aşermelerimi saymıyorum bile." 

Elimi karnına getirip okşadım. Hamile kadınlara çok saygı duyuyorum. Duygulanıyorum da. Necla Abla, çok tatlı bir anne.

"Hamilelik de çok yakıştı sana." dedim gülümseyerek. Gözlerimi yüzüne çevirdiğimde neredeyse gözleri kapanacak şekilde gülümsedi. İçten gülümsüyordu. Gözlerimi kıstım muzurca. "Ayrı bir güzellik gelmiş sanki."

Elini biraz büyümüş karnına getirip güldü. "Kocam da öyle söylüyor." dediğinde güldüm. Üniformasının cebinden telefonunu çıkardı hemen. Gözlerimi aynaya çevirdim memnun hâlde. Necla Ablanın enerjisine hayranım, maşallah. 

Bonem biraz arkaya kaymış, saç diplerim gözüküyor. Farkında değilim. Çabucak bonemi düzelttim. Bazen yoğunluktan kendimi düşünmeye fırsatım olmuyor.