Metal Zihinler

5.Gece- Kısaca Mangle -Düzenlendi-

Ertesi gün tamamen normal geçmişti. Pizzacıda şarkılar söylenmiş çocuklar yine neşeyle etrafta koşuşturmuştu. Ancak sorun şuydu ki endişelenen aileler, aramaya gelen polis ekipleri pizzacının itibarını düşürmeye başlamıştı. Mari müzik kutusundan çıkıp çocuklara hediyeler dağıtırken gözüne bir görevli takıldı.

Çocuklar ne kadar gözünün önüne dolsa da o uzun mor saçları her yerde tanırdı. İçine dolan katıksız öfke az kalsın çocuklara yansıyacaktı. Ama onun tek tesellisi buydu. Çocuklardı. Yalnız onların mutlu yüzleri, onların saf duyguları onu mutlu edebiliyordu. Yetişkinlerden de nefret ederdi.

Tek bildikleri ağır sorumluluklar ve bu sorumlulukların ağır yüklerini çocuklara yüklemekti. Şimdiden onları çalıştırmak, şimdiden onları gelecek için endişelenmeye zorlamak. İşte. Yetişkinlerin gerçek yüzü buydu. Bu asla değişmeyecekti. Bir süre boyunca dalgın dalgın duvara bakan Mari aniden bir çocuğun önünde kağıt sallaması ile irkildi. Çocuğun salladığı kâğıda gülümseyerek baktı.

Çocuk kendisini ve Mari'yi çizmişti. Marinin uzun kolları ve gülümseyen bir yüzü vardı. Çocuk mutlu bir ifade ile Mari'den gelecek hediyeleri bekliyordu. Mari gülümserken ağlamak üzereydi. O da Sam gibi aynı amaç için buraya gelmişti. Sadece birazcık sıcaklık istemişti. Robotların olmayan zihinlerini ziyaret etmek istemişti.

Daha fazla düşüncelere dalmaması gerektiğini düşünerek ikinci kez irkildi ve çocuğa gülümsedi. Mari Çocukların yanında konuşmazdı. O bir kukla-insandı. İnsanlarla/çocuklarla konuşmak onun görevi değildi. Bir kuklanın kendi sesi olmazdı. Onu seslendirenleri olurdu. Mari kendi sesini çoktan bulmuştu. Üstelik o ses bir tane değildi tam beş taneydi.

Toy animatronikler sahnede yer alırken yerde kendisini yapboz gibi parçalayan ve geri birleştiren çocukların oynadığı bir animatronik duruyordu. Makyajlı, beyaz saçlarının üstünde pembemsi kulaklara sahip bir animatronik. Bir zamanlar çocuklar tarafından gerçekten seviliyordu. Ünlü bir itibarı vardı. Hatta birçok kişi onun kız mı erkek mi olduğunu tartışmıştı. Yerel gazeteler çıkan ilk korsan animatroniğin haberini boy boy sayfalarda yazmış, iddia kuponları havalarda uçuşmuştu. Büyük bir kısım bu animatroniğin bir kız olduğunu söylüyordu. Ağır pembe-kırmızı makyajı, kırmızı ve pembe ağırlıklı korsan kıyafetleri, süslü beyaz üçgen şeklindeki şapkası ve şapkasının üstünde beyaz, kırmızı ve mor renklerinden oluşan tüyü ile hayranlık uyandırıcı bir animatronikti. Ancak bu animatroniğin erkek çıkması birçok kişi tarafından beklenmeyen bir durumdu.

Onu diğer animatroniklerden ayıran özelliği ise konuşup çocuklara hikayeler anlatmasıydı. Ancak çocuklar onu o kadar çok seviyordu ki onlar tarafından biraz hırpalandı. Her gün pizzacı da bu animatronik için çocuklar arasında kavgalar çıkıyordu. Çocuklar kendi aralarında pembeli kırmızılı animatroniği çekiştirip duruyor, ''O benim.'' Diye sahiplenen mızmızlıkları ve çekiştirmeleri sonucunda animatroniğin her gün birer parçası kopuyordu.

Artık öyle bir durumdaydı ki herkesin favorisi olan bu animatronik büyük bir düşüş yaşamıştı. Hikayeler anlatan kayıtlı sesi çocuklar tarafından bozulmuş, bozuk bir plak gibi saçma radyo sesleri duyulmaya başlanmıştı. Artık o kadar yıpranmış durumdaydı ki onu daha fazla sahneye çıkaramadılar. Ancak bir zamanlar bu kadar popüler olan bir animatroniği çöpe atmak oldukça yazık olurdu. Bu yüzden onu yapboz olarak çocukların uğraşması için verdiler.

Evet. O animatronik Mangle.

Mangle tam şu anda yine çocuklar tarafından parçaları sökülüyor, yerlerine takılıyor ve vidaları sıkıştırılıp gevşetiliyordu. Ancak ciddi bir sorun yoktu çünkü çocukların başlarında duran görevli, çocukların yaptıkları her işlemi kontrol edip bir kenara yazıyordu. Böylece çocukların işleri bittiği zaman Mangle ile uğraşıp onu yeniden düzenliyordu. Eğer bu durumun rahatsız edici olup olmadığını Mangle'a sorarsanız onun cevabı sadece ''Normal'' olurdu. Bir robot, bir metal yığını ne hissedebilirdi ki başka?