Küçüklüğümden beri her köşesi zambaklarla dolu acı tatlı bir yerdi burası. İki çam ağacı ile başlayıp geniş bir tepe ile son buluyordu. Tepenin üzerinde mahallenin aksine manolya çiçekleri vardı, her zaman zambaklardan daha çok onları sevmiştim. Ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚽
Alev'e olan hırsımızı birazcık çıkardığımız upuzuuun bir bölüm yazdım. Ama dediğim gibi sadece birazcık, merak etmeyin kalanını da çıkaracağız.
Ayrıca sınır dolmuş, o yüzden atıyorum bölümü. Oy veren herkese çok teşekkür ediyorum, varolun efendim.
🎶
Bölüm Şarkıları
Yıldız Tilbe (Kenan Doğulu)- Kurşun Adres Sormaz ki
Mavi Gri- İlaç Ol Yaralarıma
Pinhani- Çok Aşık (:))
Özgün- İnsaf
Sertab Erener- Ateşle Barut
Yaşlı Amca- Giderdi Hoşuma
Plan Değişti - Arsız => Özellikle bunu dinlemenizi tavsiye ediyorum, ritmi benim çok hoşuma gitti.
🪷
°
°
°
25. Bölüm
Beynimin içinde mükkemmel bir şarkı çalıyordu. Sokakta adımlarken olduğum yerde sallanmaktan kendimi alamıyordum. Elimdeki değneği bile salmıştım, havada sallanıyordu yavaşça. Bir kez daha nakaratı kargalara taş çıkartan sesimle söylemek için dudaklarımı araladım.
"Kurşun adres sormaz ki- Ah!"
Nil'in kafama elini geçirmesiyle gözlerim açılırken kafamın içindeki teyiptecızırdamaya başladı. Elimi vurduğu yere götürüp ovarken ters bir bakış attım ona. "Salak." Diye mırıldandı ağzının içinde. Gözleriyle arkasını işaret etti. "Abimler savaşa gidiyormuş gibi gerginler sende ki vurdumduymazlığa bak."
Bakışlarımı arkama çevirip Öküzüm ile Dağ Ayısına baktım. İkisi de son derece ciddiydi. Alpaslan ile gözlerimiz buluştuğunda sakin bir uyarıyla değneği işaret etti. Kolumun altına almamı ve dizime basmamamı istiyordu. Lakin onu umursamadım. Yürüyebiliyordum ve morluklarda neredeyse geçmiş, yaralar kabuk tutmuştu.
