Η παίκτρια 2: The come back

Κεφάλαιο 12

《Και για πες μου τωρα πως ηταν ο καθηγητης; Καλος; Καλος;》ρωτησε ενω ειχε γουρλωσει τα ματια της
《Μονο καλος; 》της ειπα και της εκλεισα το ματι και αυτη σχηματισε ενα ειρωνικο χαμογελο στα χειλη της.
《Θελω λεπτομεριες》ειπε ενθουσιασμενα
《Θα ντυθω και θα σου πω ενταξει;》τη ρωτησα και αυτη μου εγνεψε καταφατικα. Πηγα στο μπανιο εκανα ενα γρηγορο ντουζ, επλυνα τα δοντια και το προσωπο μου, βαφτηκα και φορεσα ενα μαυρο κολαν, ρνα μακρυ τζιν πουκαμισο, μια μαυρη ζωνη και τα μποτακια μου και βγηκα. Η Αννα ηταν ηδη ετοιμη οποτε φυγαμε. Με το που κατσαμε στις θεσεις μας μεσα στην αιθουσα αρχισε τις ερωτήσεις.
《Το κανατε; Πως ηταν; Εχει κοιλιακους; Πως ειναι; 》ειπε και περιμενε να της απαντησω σε ολες τις ερωτησεις της.
《Ναι, τελεια, ναι, απλα υπεροχοι και πολυ γυμνασμενος.》απαντησα και εβαλε το χερι της μπροστα απο το στομα της
《Και τι εγινε μεταξυ σας;》ξαναρωτησε
《Του ειπα πως θελω να ειμαστε μαζι》της ειπα και με αγκαλιασε
《Φιλεναδα ζηλευω. Τα εχεις με τον πιο τελειο, απιστευτο, μαναρι καθηγητη της σχολης!》σιγα καλε. Με τον Στελιο τα'χω οχι με τον Brant Pit!
《Εε ενταξει》
《Τι ενταξει; Εγω αν ημουν στη θεση σου θα το ειχα πει σ' ολη τη σχολη》το ξεχασα! Κανενας δεν πρεπει να το μαθει!
《Σσσς!》ειπα και εβαλα το δεικτη μου πανω στα χειλη μου
《Κανεις δεν πρεπει να το μαθει》ξαναειπα και με κοιταξε περιεργα
《Γιατι;》
《Γιατι αν το μαθουν την πατησαμε! Θα λενε οτι γλυφω τον καθηγητη για να παρω το πτυχιο》ειπα σχεδον ψιθυριζοντας για να μην μας ακουσει κανεις. Και τοτε μπηκε στην ταξη και πηγε στην εδρα. Ειχε ενα χαζοχαρουμενο χαμογελο στα χειλη του. Εβγαλε το κινητο του και εγραψε κατι καθ στη συνεχεια το ξαναεβαλε στην τσεπη του. Αμεσως χτυπησε το δικο μου και ειδα πως μου ειχε στειλει
《Τι λεει; Τι λεει; 》πεταχτηκε η Αννα απο διπλα μου. Ανοιξα το μυνημα και διαβασα τι εγραφε
《Μετα το μαθημα ελα στην εδρα. Εχω εκπληξη》εγραφε το μυνημα και ενα χαμογελο σχηματίστηκε στα χειλη μου και τοτε ενα ακομα μυνημα ηρθε
《Σε αγαπαω》ειπε και το χαμογελο σβήστηκε. Δεν μπορουσα να πω κατι που δεν αισθανομαι.

Οταν τελειωσε το μαθημα του τον πλησιασα στην εδρα
《Γεια σου μωρακι μου》ειπε και με φιλησε. Γρηγορα μετετρεψε το φιλι μας σε γλωσσοφιλο και μολις μας τελειωσε το οξυγόνο διεκοψαμε το φιλι μας.
《Γειαα! Τι εκπληξη μου ετοιμασες;》
《Φαγητακι εξω》ειπε και χαμογελασα. Χρειαζομουν και λιγο φαΐ απ'εξω γιατι τοσο υγιεινο φαΐ στην καφετερια θα πάθουμε και τιποτα. Αρχισα σαν μικρο παιδακι να χοροπηδαω και του εδωσα ενα πεταχτω φιλακι.
《Αντε παμε γιατι πειναω》ειπα και επιασα το στομαχι μου που γουργουριζε. Αυτος με επιασε απο τη μεση και πηγαμε στο αυτοκινητο του. Με πηγε σε ενα εστιατόριο.
《Σ' αρεσει εδω;》μου ειπε μολις κάτσαμε και εγω κουνησα καταφατικα το κεφαλι μου.
《Τι εγινε με τον Κωσταντινο; Χωρισατε;》ειπε γεματος χαρα
《Εγω με τον Κωσταντινο δεν υπηρχε καμια περιπτωση να χωριζαμε》ειπα και οι εικονες περασαν απο το μυαλο μου. Προσπαθησα να μην βαλω τα κλαματα και συνεχισα
《Η Ξενια ειχε ενα καλοφτιαγμενο σχεδιο για να μας χωρισει και εκει που περνουσα απο τον δρομο για να φυγω ενα αμαξι πηγε να με πατησει ομως μπηκε στη θεση μου.》ειπα και ενα δακρυ κυλισε και απο τα δυο μου ματια ανίκανη να τα συγκρατησω.
《Ωω》ηταν το μονο που ειπε
《Λοιπον για πες μου πως περνας εδω;》ειπε αλλαζοντας θεμα
《Καλα.》ειπα ξερα. Οσο τρώγαμε μια σιωπη επικρατουσε που δεν μπορει να χαρακτηριστει αβολη ουτε βολικη. Καπου στη μεση
《Εισαι ενταξει; Θες να φυγουμε;》ειπε μετα απο ωρα αφου ειχαμε τελειωσει το φαγητο μας. Εγω απλα κουνησα το κεφαλι μου καταφατικα και αφου πληρωσε φυγαμε. Μολις πηγαμε στις εστιες εκει που πηγα να πατησω το κουμπι για τον τελευταιο οροφο ο Στελιος με προλαβε και πατησε το κουμπι για τον 5ο οροφο
《Τι εκανες;》διαμαρτυρηθηκα
《Στεναχωρησα το μωρακι μου και θα το αφησω ετσι;》ειπε και με εκλεισε στην αγκαλια του η οποια δεν κρατησε πολυ γιατι ανοιξαν οι πορτες ενημερωνοντας μας πως ειχαμε φτασει. Με πηγε στο δωματιο του και αρχισε να με φιλαει.
《Σταματα》ψελλισα προσπαθώντας να τον διωξω απο πανω μου αλλα αδικος κοπος. Ειχε κολλησει τοσο πολυ που γινοταν γρηγορος και καταπιεστηκος
《Σταματα. Σε παρακαλω Στελιο! Σταματα》πλεον ειχα αρχισει να τον παρακαλαω. Δεν ειχα ορεξη και αυτος μου το επεβαλλε
《Θελω να ξαναμπω μεσα σου οπως χτες! Σε παρακαλω ασε με》παρακαλεσε και αυτος και μετα απο λιγη ωρα τον αφησα. Μετα απο κανα μισαωρο βρισκομουν ξαπλωμενη στο στερνο του
《Ελενα φορας ακομα το μονοπετρο;》καλα πως του ηρθε τωρα αυτο;
《Δεν το βγαζω ποτε》ειπα την αληθεια και ειδα μια στεναχωρη εκφραση να καταλαμβανει το προσωπο του
《Ο,τι και να γινει ο Κωσταντινος θα κατεχει ενα μεγαλο μερος της καρδιας μου. Πρεπει να το δεχτεις》ειπα και σηκωθηκα να ετοιμαστω. Μολις ντυθηκα εφυγα και πηγα στο δωματιο μου οπου για ακομα μια φορα συναντησα την Αννα να κοβει βολτες πανω κατω και τον Κριστιαν να καθετε στην καρέκλα του γραφειου μου και να κανει σβουρες σαν τα 5χρονα.
《Επιτελους ηρθες! Με εχει πρηξει απο τοτε που ηρθα στο δωματιο. Ολη την ωρα ρωταει που εισαι. Που ησουν;》ρωτησε αγανακτησμενα η Αννα .
《Με τον Στελιο ειχαμε βγει για φαγητο》ειπα και πεταξα τη τσαντα μου πανω στο κρεβατι και τα παπουτσια μου σε μια γωνιά
《Ποιος ειναι αυτος》πεταχτηκε ο κριστιαν. Ωχ αυτον τον ξεχασα τελειως!

°•○●□■◇◆°•○●□■◇◆°•○●□■◇◆

2ο κεφαλαιο για σημερααα!

Ανεβαζω αυτη την εβδομαδα γιατι την επομενη θα λειπω και δεν θα εχω wi-fi οποτε θα ανεβασω 1-2 ολη την εβδομαδα sooo θα ανεβασω και αυριο κανα δυο.

By the way ηθελα να πω πως το βιβλιο θα ειναι μεγαλυτερο απο το προηγουμενο οποτε εχει πολλες εξελιξεις ακομα.

Βλεπω πως το team Ελενα-Στελιος εχει πολλους υποστηριχτες. Για να δουμε θα αντεξουν μεχρι το τελος.

Ενα μεγαλο ευχαριστω σε ολες γιατι κοντευουμε σε αυτο το βιβλιο τα 1K και στο αλλο τα 5K ουαουυ

Ψηφίστε και σχολιαστε!

Ευχαριστώ

Φιλακια πολλα
Ελεάνα