Η παίκτρια 2: The come back

Κεφάλαιο 24

Το πρωί ξυπνησα απο το κλαμα των μωρών. Ανοιξα τα ματια μου και ειδα δυο γαλαζοπράσινα ματια να με κοιτανε.
《Με τρομαζεις》ειπα και πηγα να σηκωθω ομως τα ποδια μου δεν με αντεξαν και ξαναεπεσα.
《Τι λεει ρε τιγρη; Δεν μπορουμε να περπατησουμε;》ειπε ειρωνικά και του χαρισα ενα δολοφονικο βλεμμα. Στην επομενη προσπαθεια σηκώθηκα και αφου φορεσα μια ρομπα πηγα στο δωματιο των παιδιων. Αφου πηγαμε στην κουζινα κατσαμε να φαμε. Με το που βαζω την πρωτη μπουκια απο κορν φλεϊκς στο στομα μου βλέπω να βγαινει απο το μπανιο ενας Ιορδανης με μια πετσετα γυρω απο τη μεση του και τα νερα να τρεχουν στο γυμνασμενο σωμα του.
《Μαζέψου》φωναξα και ετρεξα να τον κρυψω απο τα μικρα
《Ηρεμα τίγρη》ειπε και κέρδισε ενα ακομα δολοφονικο βλεμμα
《Ειναι δυνατον να κυκλοφορεις ετσι μεσα στο σπιτι; Δεν ειμαστε μονοι μας ξες!》ειχα αρχισει να φωναζω οταν αυτος με εκλεισε στην αγκαλια του
《Εισαι γκρινιαρα αλλα σε θελω και ετσι》ειπε και με εσφυξε ακομα περισσοτερο. Τοτε ειδα δυο κεφαλακια να ξεπροβάλλουν απο την πορτα.
《Πηνελοπη! Κωσταντινε! Ελατε εδω》ειπε ο Ιορδανης. Αυτα με τα μικρα τους πατουσακια να ακουγονται στο σανιδι ηρθαν προς το μερος μας και ο Ιορδανης τους πηρε αγκαλια και μας εκλεισε ολους μεσα στη δικη του
《Πραγματικα εύχομαι αυτη η στιγμη να κρατουσε για παντα》ειπε και συγκινήθηκα. Ολοι ειχαμε ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια ακομα και τα παιδια.
《Αντε παμε να φαμε》ειπα και ολοι πηγαμε στην κουζινα. Βαλαμε τα παιδια στα καρεκλακια τους και ετοιμασαμε τα φρουτα τους. Ο Ιορδανης τάισε την Πηνελοπη και εγω τον Κωσταντινο. Οταν φαγαμε και εμεις ντυσαμε τα μικρα και ντυθηκαμε και εμεις. Τα πηγαμε στον μπαμπα μου λιγα τετράγωνα πιο κατω και μετα πηγαμε στη δουλεια. Με το που μπηκα στο γραφειο μου η Αγγελικη με περιμενε
《Πως περασες με τον Ιορδανη;》ρωτησε με ενα χαμογελο. Οπα οπα πως το ξερει;
《Τι ξες;》
《Ειναι ερωτευμενος μαζι σου》
《Και συ το ιδιο》ειπα. Ειναι καπως λυπηρό
《Ε μωρε δεν πειραζει》ειπε και με αγκαλιασε. Μολις πηγα στο γραφειο με φωναξε ο διευθυντης.
《Οριστε》ειπα μολις μπηκα μεσα και ειδα πατερα και γιο να καθονται διπλα διπλα.
《Ελενα ηθελα να σου συστησω τον γιο μου. Τον Ιορδανη παπαδοπουλο. Θα αναλαβει την θεση μου.》ειπε ο διευθυντης μου και ο Ιορδανης, μου χαμογελασε και μου εκλεισε το ματι. Οταν το ανακοινωσε σε ολη την εταιρεια ολες τον κοιτουσαν σαν λυσσαρες.Ολη η μερα περασε να τον ξεναγω στην εταιρεια. Πηγα να φυγω ομως ξεχασα πως με ειχε φερει αυτος.
《Θα φυγουμε》ειπα μπαινοντας μεσα
《Ναι μισο λεπτο》ειπε και πηρε το σακακι του. Πηγαμε στο πάρκινγκ και αφου μπήκαμε στο τζιπ του ξεκινησαμε.
《Που παμε;》ρωτησα αφου καποια στιγμη πηρε αλλο δρομο απο αυτον που παει σπιτι μου
《Στο σπιτι μου. Θα μεινεις μαζι μου σημερα》δηλωσε
《Εχω τα μικρα》
《Θα μεινουν στον πατερα σου》ειπε. Μετα απο ωρα ειχαμε φτασει σε μια βίλλα. Κυριολεκτικά. Ενα τεραστιο κτηριο που γυρω γυρω περιτρυγιριζοταν απο εναν καταπρασινο κηπο με συντριβάνια σε μερικα σημεια. Μεσα ηταν τοσο μεγαλόπρεπες οσο και το εξωτερικο του. Αφου φαγαμε με οδηγησε στο δωματιο του.
《Απο την πρωτη στιγμη που σε ειδα σε ερωτευτηκα. Δεν θελω να σε κλεψει κανεις απο εμενα! Σ'αγαπαω》μου ειπε και με φίλησε
《Και γω》του ειπα. Το τριτο ατομο που το λεω αυτο.
《Σε ξερω τοσο λιγο και ομως αισθανομαι πως σε ξερω χρονια》ειπε και χαμογελασα. Αφεθηκα στα χερια του χωρις να αντισταθώ. Μεσα σε λιγο καιρο η ζωη μου ειχε αλλαξει. Ειχαμε μετακομισει στο σπιτι του και σιγα σιγα ετοιμαζαμε τον γαμο. Αυτη τη φορα ηθελα να γινει. Η μερα εφτασε και πλεον ειχα τα 3χρονα διδυμακια μου για παρανυφακια. Ολα ηταν βγαλμενα απο παραμυθι. Με τον Ιορδανη ήμασταν παρα πολυ καλα. Δεν ελειπε τιποτα απο τη σχεση μας. Ουτε η αγαπη, ουτε τιποτα. Αποφασισαμε να κανουμε κανα δυο παιδακια ακομα γιατι και οι δυο μας τα αγαπουσαμε. Τα διδυμα μεγαλωναν. Η Πηνελοπη ηταν ιδια εγω. Αν μας εβγαζες φωτοτυπία πιο πολλες διαφορες θα εβρισκες. Ο Κωσταντινος παλι ιδιος ο Μήτσος. Πως βγηκαν ετσι ενας θεος ξέρει. Πρωτη μερα στη πρωτη δημοτικου για τα διδυμα και εγω ειμαι ηδη 5 μηνων εγκυος σε εναν μπεμπη. Οταν γεννήθηκε και αυτος 4 μηνες μετα κερδισε ενα κομματι της καρδιας μου. Τωρα πλεον εχω την οικογενεια μου και πιο ευτυχισμενη απο οποιαδηποτε αλλη φορα και απο την δικη μου πλευρά αν μπορουσα να σταματησω τον χρονο θα το εκανα ακριβως αυτη τη στιγμη που ειμαστε ολοι ευτυχισμενοι.

:-D:-D:-D:-D:-D:-D:-D:-D:-D

Γειαααααα

Το προχωρησα παρα πολυ το ξερω ομως επρεπε για να προχωρησει και η ιστορια. Τα κεφαλαια τα υπολογιζω γυρω στα 7-8. Δεν ξερω!

Αν σας αρεσε χαριστε μου την ψηφο σας και ενα σχολιο!

Ελεάννα