Κεφάλαιο 21

447 70 6
                                    

《Τι;》ρωτησε ο Ορεστης. Το ειχα πει τοσο χαμηλόφωνα που δεν μ'ακουσε
《Θα παω να πιω νερο》ειπα δυνατα και πηγα στην κουζινα και εβαλα ενα ποτηρι νερο. Ο Ορεστης μ'ακολουθησε και στηριχτηκε στο παγκο.
《Και πως θα τα ονομασεις;》με ρωτησε μετα απο λιγο
《Το αγορι Κωσταντινο και το κοριτσι Πηνελοπη》ειπα. Πηνελοπη λεγανε την μητερα του Μητσου οποτε το κοριτσι θα επερνε απο εκει το ονομα του. Οσο για το Κωσταντινος, δεν θελει και πολυ σκεψη.
《Και τι θα τους πεις οταν μεφαλωσουν και ρωτησουν για τον μπαμπα τους;》με ρωτησε και ξεροκαταπια.
《Θα βρω καποια δικαιολογια οταν ερθει η ωρα》ειπα και τοτε ακουσα κλάμα μεσα απο το δωματιο. Τα αγγελουδια μου ειχαν ξυπνησει. Τυλιξα την μικρη σε μια πανα και την εδωσα στον Ορέστη. Πηρα τον μικρο αγκαλιά και πηγα να ζεστανω το γαλα τους. Επειδη ηταν διδυμα εβγαζα το γαλα για ευκολια. Μολις ηταν ετοιμα εδωσα το ενα μπουκαλι στον Ορεστη και του εδειξα πως να ταΐσει τη μικρη. Οταν τελειωσαν το φαγητο σηκωθηκαμε και αρχισαμε να τους κανουμε βολτες γυρω γυρω για να χωνεψουν
《Καθε μερα αυτο κανεις;》με ρωτησε ο Ορεστης ενω η μικρη δεν τον αφησε ουτε δευτερολεπτο να κατσει.
《Και 5 φορες την ημερα μη σου πω》ειπα και αυτος εκατσε ενω καταφερε να την κοιμησει. Τα βαλαμε στις καλαθουνες και τα αφησαμε μεσα στο δωματιο να κοιμηθούν
《Πραγματικα σου βγαζω το καπελο》ειπε και γελασα
《Γιατι;》
《Γιατι εγω ουτε με το ενα δεν τα βγαζω περα. Εσυ πως τα βγαζεις και με τα δυο, ενας θεος ξερει.》ειπε χωρις να κουνηθει απο τον καναπε
《Ποσες μερες θα κατσεις;》
《Οσες θελω! Γιατι ρωτας;》ειπε τρομαγμενα και χαμογελασα πλαγια. Εμεινε 2 εβδομαδες και τον εβαλα σε πρόγραμμα. Με βοηθησε παρα πολυ και με τις δουλειες και με τα μωρα. Οι μηνες περνουσαν απλα και εγω ειχα ξεκινησει να δουλευω ενω τα παιδια ηταν σε βρεφονηπιακο σταθμό. Καθως ειχα παρει τα παιδια και γυρνουσα σπιτι, μια ευχαριστη εκπληξη με περιμενε εξω απο την πορτα. Η Αννα με 2 βαλιτσες να περπαταει νευρικα στο διαδρομο. Μολις με ειδε με τα μωρα τρομαξε.
《Ελενα》ειπε και με αγκαλιασε προσεκτικα για να μην βλαψει τα μωρα.
《Ελα μεσα να τα πουμε》ειπα και ανοιξα την πορτα. Μολις μπηκαμε μεσα εβαλα τα παιδια στις καλαθουνες τους και στο δωματιο τους.
《Μην μου πεις πως αυτα ειναι δικα σου》ειπε και εννοουσε τα μωρα
《Δικα μου ειναι》ειπα εγω χαμογελαστα και αυτη εβαλε το χερι της μπροστα απο το στομα της
《Πως, ποτε, γιατι;》ειπε και γελασα
《Με τον γνωστο τροπο, πριν 5 μηνες και γιατι ετυχε απλα》ειπα και γελασαμε
《Εσυ πες μου νεα》ειπα και αυτη πηρε μια βαθυα ανασα
《Με τον Κριστιαν παντρευομαστε. Απο τοτε που εφυγες, εγω τον παρηγορησα και μειναμε μαζι. Και παντρευομαστε σε λιγο καιρο》ειπε και την αγκαλιασα
《Ξες ποσο χαίρομαι; Πες στον Κριστιαν να περασει απο δω》ειπα και αυτη τον πηρε τηλεφωνο. Μεχρι να ερθει τα μωρα ξυπνησαν οποτε αναγκαστηκα να ανοιξω με το μωρο στην αγκαλια. Μολις το ειδε σαστισε. Κοιτουσε μια εμενα, μια το μωρο. Καποια στιγμη μας αγκαλιασε τοσο σφυχτα που το μωρο αρχισε να κλαιει. Μολις το ακουσε μας αφησε και πηραμε αερα
《Να και κατι που δεν περίμενα να δω! Μια Ελενα με ενα μωρο στο χερι. Τι ειναι;》
《Αυτο εδω ειναι κοριτσι. Το αγορι μας το εχουμε μεσα!》ειπα και αυτος με δυο βήματα πηγε και πηρε το μωρο απο την αγκαλια της Αννας. Το σηκωσε ψηλα και αρχισε να το κανει σβουρες.
《Εεε ηρεμα μωρο ειναι》ειπα εγω και αμεσως το κατεβασε ενω ο μπεμπης μας γελουσε.
《Ποιανου ειναι;》ρωτησε την απαγορευμενη ερωτηση.
《Δικα μου. Μυρισα τον κρινο και τσοοοοουπ δυο μωρακια》ειπα και μου το εδωσε. Εγω σαν καλη μανα τους τα ξαναεδωσα και πηγα να ετοιμασω το γαλα τους. Οταν γυρισα τους ειδα να κάθονται και να παιζουν με τα μικρουλια μου. Αφου τους εδωσα τα μπιμπερό για να τα ταΐσουν πηγα στην κουζινα να στρωσω τραπεζι να φαμε ολοι μαζι αφου ηταν μεσημέρι. Οταν ηρθαν εβαλαν τα μωρα στα relax για να μας κοιτανε και εμεις απλα τρωγαμε.
《Ελενα θελαμε να σε ρωτησουμε κατι》ξακινησε ο Κριστιαν
《Πειτε μου》
《Θελεις να γινεις κουμπάρα μας;》ρωτησε η Αννα και πεταχτηκα απο τη χαρα μου
《Φυσικα και θελω》με ολη μου την καρδια ηθελα.
《Και μαζι με τον γαμο μπορουμε να κανουμε και την βαπτοση των διδυμων》ειπε ο Κριστιαν και η ιδεα του ηταν καταπληκτικη.

Την ημερα του γαμου και των βαπτισεων ολα ηταν παραμυθένια. Οπως το ειχαμε φανταστεί. Η μικρη Πηνελοπη και ο μικρος Κωσταντινος. Ολα με τη δουλειά πηγαιναν τελεια. Ο πατερας μου ηρθε Ελλαδα με το που εμαθε πως εχει εγγονια. Οι μέρες περνουσαν κανονικά ομως καποια μερα το αφεντικο ηθελε να μου ανακοινωσει κατι πολυ σημαντικο.
《Με ζητησατε》ειπα μπαίνοντας στο γραφειο του
《Ναι. Αυριο εχουμε ενα παρα πολυ σημαντικο meeting. Προκειτε να συνεργαστουμε με μια εταιρεια απο τη Θεσσαλονικη. Ειναι κολοσσός και θα μας αποφερει τεραστια κερδη. Θελω να ειναι ολα στην εντελεια》ποσο τη μισουσα αυτη τη λεξη! Εντελεια! Τιποτα δεν ειναι τελειο. Γυρισα σπιτι οπου με περιμενε ο μπαμπας μου με μια νταντα την οποια ειχε προσλαβει ο ιδιος. Το σπιτι ηταν συμμαζεμενο, τα μωρα κοιμοταν και ο μπαμπας καθόταν στο τραμεζι και με περιμενε. Οταν τελειωσαμε το φαγητο αποφασισε να παει στο σπιτι του. Το απόγευμα βγηκαμε με τα μωρα βολτα και γυρισαμε νωρις. Αφου κοιμηθηκαν εκανα μπανιο και ισιωσα τα μαλλια μου για να ειναι ωραια για αυριο. Το πρωι με ξύπνησε το κουδούνι. Ηταν ο μπαμπας μου. Πρωι πρωι με την νταντά απο διπλα. Αφου εκανα ενα ντου και ισιωσα λιγο τα μαλλια μου, φορεσα ενα μαυρο κολλητο φορεμα μεχρι λιγο πιο πανω απο το γονατο, με μακρια μανικια και κλειστο μεχρι πανω στο λαιμο ομως η πλατη ηταν ολη γυμνη απο το σβερκο μεχρι λιγο πιο κατω απο τη μεση. Εκανα εντονο μακιγιαζ, κοκκινο κραγιον και τις μαυρες καστορ γοβες μου. Κρικοι για σκουλαρικια τσαντα, κινητο και έτοιμη. Πηρα το αυτοκινητο και έφτασα στη δουλεια στην ωρα μου. Ολα τα βλεμματα ηταν καρφωμενα πανω μου. Πηγα στο γραφειο του διευθυντη και μολις με ειδε γουρλωσε τα μάτια του.
《Κοπελα μου, θα σε δει κανεις και θα νομιζει πως εισαι το μοντελο της εταιριας》ειπε και γελασα
《Αφου ειναι σημαντικο meeting πρεπει να ντυθουμε και καταλληλα ετσι δεν ειναι;》ειπα και γελασε ενω μετα απο λιγο πηγα να ετοιμασω την αιθουσα συσκεψεων. Εβαλα ο,τι ηταν απαραίτητο και πηγα να φυγω οταν το ματι μου επιασε μια γνωστη φυσιογνωμία.
《Δεν μπορει!》σιγοψιθυρισα και προσπαθησα να περασω οσο πιο απαρατήρητη γινετε.

●•●•●•●•●•●•●•●•●•●•●

Γειιαααα

Παλι εδω με νεο κεφαλαιο!!

Ελπιζω να σας αρεσε! Ποιος λετε να ηρθε; Τελος παντων αν σας αρεσε ψηφίστε και αφηστε μου ενα σχόλιο! Βοηθαει πολυ!

Φιλακια πολλα
Ελεάννα

Η παίκτρια 2: The come backWhere stories live. Discover now