Προχωρησα μεχρι το γραφειο του διευθυντη και αφου πηρα την αδεια μπηκα μεσα.
《Ολα ειναι ετοιμα, οπως ζητησατε. Θα με χρειαστειτε κατι αλλο;》
《Θελω να με βοηθας μεσα στην αιθουσα. Θα σε παρακαλουσα να παρευρισκοσουν εκει ολη την ωρα》ειπε. Εε μωρε. Ποιος ξερει; Μπορει να μην με γνωρισει; Απο τοτε που εχει να με δει εχουν περασει σχεδον 10 χρονια και εχω και δυο παιδια. Ποιος ξερει;
《Οπως επιθυμείτε》ειπα και σηκωθηκε και εγω τον ακολουθησα. Μπηκε στην αιθουσα συσκεψεον και καθησε στην κορυφη του μεγαλου γυαλινου τραπεζιού. Οση ωρα γινοταν η συσκεψη ενιωθα τα ματια του να με τρυπανε και αν μπορουσε να με σκοτωσει με τα ματια θα το ειχε κανει. Οταν τελειωσε το meeting η αιθουσα άδειασε σχεδον αμεσως και εγω εμεινα να συμμαζεψω μερικα πραγματακια. Ομως αυτος ηταν ακομα στην θεση του και με κοιτουσε χωρις να μιλάει
《Μπορω να βοηθησω;》τον ρωτησα μετα απο λιγο
《Βρε βρε βρε! Και ελεγα τοσο καιρο...που χαθηκε αυτη η κοπελα》ειπε γεματος ειρωνια
《Ειδες τι μικρος που ειναι ο κοσμος;》συνεχισε
《Δεν σας καταλαβαινω》απαντησα εγω και πηγα να φυγω οταν μου επιασε το χερι και με γυρισε αποτομα ενω κοντεψα να πεσω. Κατσε ρε φιλε. Πιο ηρεμα! Τα δωδεκαποντα δεν τα βλεπεις;
《Τι ευγενιες ειναι αυτες Ελενα; Τωρα πληθυντικο και τοτε πουστη! Δεν εξηγήστε καλα δεσποινης Κοντονικολαου》ειπε και κοκκαλωσα. Με θυμαται ακομα
《Εχω δουλεια》ειπα οταν με ξαναγυρισε προς το μερος του.
《Για χαρη σου μπηκα φυλακη και εχω να μιλησω σχεδον 10 χρονια με τον γιο μου. Δεν θα φυγεις τοσο γρηγορα》
《Και εγω εχασα την μητερα μου εξαιτίας σου》ειπα και ειχα αρχισει να κλαιω
《Δεν με νοιαζει αυτη η τσουλα! Παρ'το χαμπαρι》ειπε και το χερι μου προσγειωθηκε στο μαγουλο του με μεγαλη ταχύτητα με αποτελεσμα να γυρισει ολοκληρο το κεφάλι του. Μολις συνηλθε εκανε το ιδιο και εγω επεσα στο πατωμα
《Σηκω πανω!》ειπε αλλα εγω εκανα πως δεν ακουω κοιτωντας το πατωμα
《Σηκω πανω ειπα!》φωναξε ακομα δυνατότερα και δάκρυα ειχαν αρχισει να τρεχουν απο τα ματια μου
《Ασε την κοπελα ησυχη》ακουσα μια αντρικη φωνη απο πισω μου
《Δεν θα μου πεις τι θα κανω》ειπε ο Νικος ενω ακομα με κοιτουσε αγριεμενα και γρυλιζε και λιγο
《Ειπα ασε την κοπελα ησυχη》ειπε πιο αγριεμενα ο αγνωστος αντρας απο πισω μου. Τοτε ο Νίκος εσκυψε στο αυτι μου και μου ψιθύρισε
《Ο λογαριασμος μας δεν εληξε εδω δεσποινης Κοντονικολαου》αμεσως μετα εφυγε. Ο αγνωστος αντρας με σηκωσε στα χερια του και με εβαλε να κατσω σε μια καρεκλα. Τραβηξε αλλη μια καρεκλα κοντα μου και εκατσε και αυτος. Τοτε σηκωσα τα ματια μου και τον παρατηρησα. Ειχε μαυρα σγουρα μαλλια και γαλαζοπράσινα ματια. Το δερμα του ηταν λευκο και τα χειλη του ζουμερα και ετοιμα για φιλημα. Το χαμογελο του ηταν κ'αυτο υπεροχο.
《Ειμαι ο Ιορδανης παπαδοπουλος. Ο γιος του διευθυντη της εταιρείας.》ειπε και μου εβαλε ενα ποτηρι νερο. Μου το εδωσε και εγω μαζευτηκα στη θεση μου.
《Τι συνεβη;》με ρωτησε και γω πεταχτηκα απο τη θεση μου. Αφησα το νερο στο τραπεζι και πηγα να φυγω.
《Εχω δουλεια. Πρεπει να πηγαινω》ειπα και εγινα καπνος απο την αιθουσα . Αφου ζητησα αδεια για σημερα πηγα σπιτι οπου ολοι ελειπαν. Ο μπαμπας μου μου ειχε αφησει μυνημα πως πηρε τα παιδια και τη νταντα και πηγαν διακοπες. Θεοτρελος αυτος ο ανθρωπος, οπως παντα! Τους πηρα τηλεφωνο και οταν σιγουρευτηκα πως ηταν καλα αποφασισα πως ηταν η ωρα να χαλαρωσω. Γεμισα τη μπανιερα με νερο και εκατσα μεχρι να μουλιασω. Με το που βγηκα παρηγγειλα μια πιτσα και πηγα να ντυθω. Φορεσα το σκαφτο σορτσάκι μιας καλοκαιρινης πιτζάμας που ηταν ριγε κόκκινο και ασπρο και απο πανω μια μπλουζα των Rolling Stones που ηταν ασπρη και ειχε το κοκκινο σημα των Rolling Stones ενω ηταν κοντομανικη με μακρυ μανικι και ηταν ριχτη απο τον ενα ωμο. Τα μαλλια μου οπως ηταν υγρα τους εβαλα και λιγο αφρο και τα αφησα να στεγνωσουν μονα τους. Μολις κρεμασα τις πετσέτες μου ακουσα το κουδουνι. Ετρεξα να ανοιξω και μολις ανοιξα το στομα μου σφραγίστηκε και τα ποδια μου κολκησαν στο εδαφος.
《Παρηγγειλε κανεις πιτσα;》○°○°○°○°○°○°○°○°○°○°○°○°○
Γεια σας και παλιι
Το ξερω πως εχω 4 μερες να ανεβασω κεφαλαιο ομως δεν μου εβγαινε απολυτος τιποτα!
Αυτο ειναι για σημερα ελπιζω να σας αρεσε αν ναι τοτε πατήστε το ☆ για να γίνει★ και αφηστε μου και ενα σχολιο
Φιλακια πολλα
ΕλεάνναΥΓ. Σας επιασα στον υπνο αγαπουλες με την εμφανιση του Νικουυυ χαχαχαχαχ
Φιλάκια
YOU ARE READING
Η παίκτρια 2: The come back
Teen Fiction"Οταν χανεις καποιον δεν ξεχνας να ζεις χωρις αυτον. Απλα το συνηθιζεις" Η Έλενα η πρωη παικτρια του σχολειου αφου εχασε τα παντα γυρισε πισω στη Θεσσαλονικη για να τα ανακτησει και εκει γνωρισε τον Κωσταντινο. Ερωτευτηκαν θανασιμα. Εμεινε εγκυος ομ...