Η παίκτρια 2: The come back

Κεφάλαιο 13

《Ποιος ειναι αυτος》πεταχτηκε ο κριστιαν. Ωχ αυτον τον ξεχασα τελειως!
《Εεε 》προσπαθησε να πει κατι η Αννα
《Το αγορι μου》ειπα εγω και πιστευω πως το εσωσα
《Τον ξερω;》ρωτησε ο Κριστιαν και εκανε μια στροφη με την καρεκλα " και εσυ και η υπολοιπη σχολή"σκέφτηκα και φυσικα δεν το ειπα δυνατα
《Δεν ξερω. Μπορει》απαντησα και προσπαθησα να ξεφυγω
《Να μου τον γνωρισεις τοτε》μου απαντησε και αυτος με τη σειρα του. "Παλιοκουτσομπολη"σκεφτηκα
《Εμμ δεν ξερω αν ειναι και πολυ καλη ιδεα》
《Δηλαδη τι; Να μην ξερω σε ποιον ανηκει η νεραϊδουλα μου;》σηκωθηκε και αρχισε να με πλησιαζει. Εβαλε τα χερια του γυρω απο τη μεση μου. Με κολλησε πανω του και εσκυψε κοντα σφο λαιμο μου και τον παρατηρησε. Ενιωθα την ανασα του να χτυπαει πανω στο λαιμο μου. Πιεσε το χερι του σε ενα σημείο και καταλαβα πως εκει ειχα πιπιλια
《Βλεπω μικρη νεράιδα περασες καλα! Ομως θα μαθω ποιος την εκανε και αν σου ξανακανει θα μπλεξει ασχημα》ειπε και απομακρυνθηκε. Βγηκε απο την πορτα και εγω εμεινα να κοιταω τον τοιχο οπου κοιτουσα πιο πριν.
《Σε παρακαλω υποσχεσου μου πως δεν θα κανεις τιποτα με το Κριστιαν. Σε παρακαλω Ελενα υποσχεσου》μου ειπα η Αννα ενω με έπιανε απο τα μπρατσα μου
《Γιατι;》
《Ειμαι ερωτευμενη μαζι του》παραδεχτηκε και εσκυψε το κεφαλι
《Δεν μπορω να υποσχεθω τιποτα》ειπα και εγω και εσκυψα το κεφαλι
《Σε παρακαλω τουλαχιστον προσπαθησε》
《Θα προσπαθησω》της ειπα και με αγκαλιασε

7 μήνες μετα

《Αντε παμε θα αργησουμεε》γκρινιαξε η Αννα και αρχισε να με τραβαει. Θα πηγαιναμε στο παρτυ αποφοιτησης και λογικα θα ξενυχτουσαμε. Η σχεση μου με τον Στελιο ηταν σε πολυ καλο δρομο και αν και αυτος εκανε προσπαθειες να μεινω εγκυος εγω δεν τον αφηνα. Ευτυχώς ο Κριστιαν με ειχε αφησει στην ησυχία μου και εκανε σχέση με την Αννα ενω ο Μητσος απλα τα ειχε παρατησει.
《Νταξει νταξει ηρεμισε》ειπα και βγηκαμε απο το δωματιο. Πηγαμε στο αυτοκίνητο και σε λιγη ωρα βρισκομασταν στο σπιτι της αδελφοτητας που γινοταν τα μεγαλυτερα παρτυ. Το σπιτι ηταν γεματο μεθυσμενα κολλεγιοπαιδα που χορευαν ξεφρενα.
《Παμε να βρουμε τον Κριστιαν!》τσιριξε η Αννα και αρχισε παλι να με τραβαει. Πηγαμε στον καναπε οπου καθόταν ο Κριστιαν και η Αννα με αφησε, ετρεξε, έκατσε στα ποδια του και του εδωσε ενα ζουμερο φιλι.
《Γεια σου μωρο μου》ειπε η Αννα
《Τι κανεις;》την ρωτησε
《Καλα ειμαι. Ελενα που ειναι ο Στελιος;》ρωτησε η Αννα και ενιωσα δυο χερια να τυλιγονται γυρω μου. Η ανασα του χτυπησε το λαιμο μου και με εκανε να ανατριχιασω
《Εδω ειμαι》ειπε και ειδα τον Κριστιαν να γουρλωνει τα ματια του. Γυρισα και εγω και φιλησα το Στελιο.
《Το λεει μωρο μου ορεξουλες σημερα;》ειπε και ειδα τον Κριστιαν να πεταει την Αννα στο πλάι και να μας χωριζει με τον Στελιο
《Ελενα πρεπει να μιλησουμε》ειπε θυμωμενα
《Αργοτερα》ειπα και ξαναεπεσα στην αγκαλια του Στελιου
《ΟΧΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΕΛΕΝΑ! ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ!》ειπε και με τραβηξε θυμωμενα. Με πηγε σ' ενα απο τα δωματια και μας κλειδωσε μεσα.
《Τι κανεις;》τον ρωτησα και αυτος με βια εκατσε πανω στο κρεβατι του δωματιου
《Εγω τι κανω; ΕΓΩ; Εσυ πας και τα φτιαχνεις με τον φλωρο καθηγητη που μου εχει κλεψει 3 γκομενες. Το καταλαβαινεις Ελενα; 3》ειπε τονιζοντας το 3.
《Τι εννοεις;》
《Τους επιασα να το κανουν Ελενα! Το καταλαβαινεις;》ειπε πιο ηρεμα. Ωστε ετσι ε; Ωραια σεμιναρια ειχε μπραβο!
《Λοιπον τι λες, θες να του κλεψεις εσυ μια;》τον ρωτησα και εκατσα διπλα του.
《Πολυ》ειπε και αρχισε να με φιλαει ενω γελουσα. Ετσι οπως καθόμασταν με ξαπλωσε και ανεβηκε πανω μου. Ηταν καλος. Δεν τον ειχα δει ποτε πιο ηρεμο
《Ξες ποσο καιρο θελω να μπω μεσα σου;》ρωτησε κανοντας μια παυση
《Τι περιμένεις; 》ειπα και του εδωσα το πράσινο φως. Ομως εξακολουθουσε να ειναι αργος. Συνεχισε το φιλι και κατεβηκε στο λαιμο μου ενω ειχα αρχισει ηδη να υγραινομαι. Εκανα πισω το κεφαλι μου για να εχει καλυτερη προσβαση στο λαιμο μου. Σε καθε ρουφηξιά του δερματος του λαιμου μου ενας αναστεναγμός εβγαινε απο τα χειλη μου. Περασε το χερι του μεσα απο τη μπλουζα μου και την εβγαλε ενω τα χειλη του παρέμεναν κολλημενα στα δικα μου. Του εβγαλα και εγω τη μπλουζα και ήμασταν πλεον μονο με τα παντελονια. Οταν το κορμι του αγγιξε το δικο μου ανατριχιασα. Αυτος χαμογελασε και αρχισε να με φιλαει στο περιγραμα του σουτιέν. Εγω ημουν ηδη υγρη και οι ρογες μου ειχαν ηδη σκληρύνει.
《Μωρο μου ηρεμισε ακομη δεν σε εχω αγγιξει》ειπε και χαμογελασε για αλλη μια φορα και γω μαζι του. Με φιλησε στα χειλη και μου εβγαλε το σουτιεν και το παντελονι. Με το που τα χερια του αγγιξαν την κοιλιά μου αισθανθηκα ετοιμη να τελειωσω
《Σε παρακαλω μπες μεσα μου θα τελειωσω》παρακαλεσα και αφου βγαλαμε ολα τα ρουχα που μας εμποδιζαν μπηκε μεσα μου. Στην αρχη μπαινοβγαινε αργα και στη συνεχεια πιο γρηγορα. Με αφησε να τελειωσω πρωτη και μετα τελειωσε και αυτος. Ξαπλωσε διπλα μου και με εβαλε πανω στο στερνο του ενω προσπαθουσαμε να βρουμε τις αναπνοες μας
《Αυτο ηταν υπεροχο. 》ειπε και γελασα
《Το ξερω》ειπα και με εβαλε απο κατω και αρχισε να με φιλαει.
《Αν συνεχίσεις δεν θα βγουμε ουτε αυριο απο εδω μεσα》του ειπα και αυτος γελασε
《Και ποιος σου ειπε πως θελω;》ειπε και μετα απο ωρες πλεον πέσαμε για υπνο. Το πρωι οταν ανοιξα τα ματια μου τον βρηκα να με παρατηρει και στην αναμνηση και μονο πως ο Κωσταντινος με κοιτουσε ετσι καθε πρωι που ξυπνούσαμε με εκανε να δακρυσω
《Μωρακι μου τι συμβαινει;》ρωτησε ο Κριστιαν και με έκλεισε στην αγκαλια του
《Τιποτα》ειπα ενω σκουπιζα τα δακρυα μου και πηγα να σηκωθω
《ΕΛΕΝΑ ΓΑΜΩΤΟ ΣΟΥ ΜΗ ΜΕ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙΣ!》ειπε θυμωμενα και με εσφυξε στην αγκαλια του
《Σου λεω τιποτα. Ασε με!》ειπα καο σηκωθηκα. Μαζεψα τα ρουχα μου και ντυθηκα. Οσο ντυνομουν ο Κριστιαν παρατηρούσε καθε μου κινηση.
《Μωρο μου συγγνωμη. Τωρα πες μου τι εχεις》ειπε και σηκωθηκε. Με εκλεισε στην αγκαλια του και αρχισα να κλαιω.
《Ειμαι μονη μου Κριστιαν! Μονη μου!》ειπα και με κοιταξε περιεργα
《Οποιος σε αφησε πρεπει να ηταν πολυ μαλακας για να σε αφησει. Εγω παντως αν ειχα εναν θυσαυρο σαν και σενα δεν θα τον αφηνα ποτε να φυγει》ειπε και τον κοίταξα. Ολοι ετσι ελεγαν ομως στην πρωτη δυσκολια τα παρατουσαν. Μονο ο Κωσταντινος αντεξε γιατι με αγαπουσε πραγματικα.
《Δεν με αφησε. Πεθανε για μενα. Μπηκε μπροστα σε αυτοκινητο για να μην πεθανω εγω. Ημουν εγκυος και εχασα το παιδι! Καταλαβαίνεις; Το παιδι του! Συγγνωμη. Παντα θα ανηκω σε αυτον. Παντα θα ειμαι δικια του. Δεν μπορω να δωθω ολοκληρωτικα καπου γιατι ανασαινω για αυτον. Συγγνώμη》ειπα και πηρα τη τσαντα μου και εφυγα απο το δωματιο.
《Συγγνωμη》του ψιθύρισα ενω εκλεινα την πορτα. Πηρα το αυτοκίνητο μου και πηγα στο δωματιο μου. Δεν θα μπορουσα να μιλησω στην Αννα γιατι την προδωσα και ευτυχως κοιμοταν. Μπηκα οσο πιο αθορυβα μπορουσα ομως οταν γυρισα να κλεισω την πορτα ακουσα τη φωνη της
《Που ησουν;》
《Στο σπιτι της αδελφοτητας》ειπα ενω προσπαθουσα να ακουστω αθωα
《Τι δουλειά ειχες με τον Κριστιαν; 》ρωτησε και κρυος ιδρωτας αρχιζε να με λουζει.
《Απλα δεν πιστευε πως τα εχω με τον Στελιο και ηθελε να μιλησουμε και εγω ημουν κουρασμενη και κοιμηθηκα》ειπα με ευκολια. Δεν γινοταν να μαθει τι εγινε με τον Κριστιαν. Δεν γινετε!