Η παίκτρια 2: The come back

Κεφαλαιο 20

Η παραμονη του γαμου εφτασε και γω ημουν ακομα μουδιασμενη απο τη χθεσινη μου ανακαλυψη. 3η φορα! 3η φορα! Αμαν πια! Αποφασισα ομως! Αυτο το παιδι θα το κρατησω. Ο,τι και να γινει το παιδι δεν το ριχνω. Πηγα πανω και ετοιμασα τις βαλιτσες μου. Το επομενο πρωι, το σπιτι γεμισε κοριτσια. Ο Γρηγορης ειχε κοιμηθει στον Ορέστη του που θα γινοταν και κουμπάρος μας. Φορουσα το ωραιο μου χαμογελο και αφησα τα κοριτσια να με ντυσουν, την κομμωτήρια να με χτενισει και την αισθητικο να με βάψει. Με λιγα λογια δεν κουνησα ουτε το μικρο μου δαχτυλακι. Οταν τελειωσαμε τα κοριτσια εφυγαν για την εκκλησια και γω εμεινα μονη μου με τον Ορεστη.
《Εισαι πιο ομορφη απ'οτι περιμενα》ειπε και μου επιασε τα χερια
《Δεν μπορω》ειπα και εσκυψα το κεφαλι
《Τι ειπες;》
《Δεν μπορω να το κανω!》ξαναειπα
《Και τι θα κανουμε; Ο,τι και να αποφασισες θα ειμαι μαζι σου αρκει να μου πεις το λογο. Μπορει ο Γρηγορης να ειναι κοκκητος μου ομως εσυ εισαι αδερφη μου και σ'αγαπαω》ειπε και τον αγκαλιασα
《Και γω! Πιο πολυ απο τον καθενα! Ορεστη θα με βοηθησεις να το σκασω;》ειπα και γελασε
《Να βοηθησω με τις βαλιτσες;》
《Απλα κουβαλα τες! Ειναι ετοιμες πανω στο δωματιο》ειπα και αυτος σχεδον ετρεξε και πηγε πανω να κατεβασει τις βαλιτσες. Εγω, εβαλα το νυφικο στη θήκη του. Το ειχα αγορασει και μαλιστα πανακριβα οποτε ποιος ο λογος να το αφησω πισω; Φορεσα κατι ρουχα που ειχα αφησει εξω και τα πεδιλα μου και ημουν ετοιμη. Βγηκα 500 σελφι για να θυμαμαι πως ηταν το μακιγιαζ μου αν ποτε παντρευτω και μετα ξεβαφτηκα και εβγαλα ολα τα λουλουδακια απο τα μαλλια μου. Αφου ημουν κανονικος ανθρωπος τωρα ηρθε ο Ορέστης να με φωναξει
《Που παμε;》ρωτησε ενω μπηκαμε στο αυτοκινητο
《Αεροδρομιο》ειπα εγω και ξεκινησε
《Αμερικη;》
《Αθηνα》ειπα και με κοιταξε λιγο περιεργα
《Που θα μεινεις;》
《Σε κανα ξενοδοχειο αρχικα και μετα θα νοικιασω κανα σπιτι》ειπα και δεν απαντησε. Φτασαμε και πηγε να μου βγαλει εισιτήριο. Πρωτου φυγω με αγκαλιασε τοσο σφιχτά που νομιζα πως θα παθαινα ασφυξια
《Περιμενω τον λογο για ολο αυτο》ειπε
《Δεν μπορω να στο πω τωρα αλλα θα στο πω καποια στιγμη》ειπα και εφυγα. Σε λιγη ωρα ημουν Αθηνα και ολα πηγαιναν οπως τα ειχα σχεδιασει. Νοικιασα ενα σπιτι, οχι τιποτα το ιδιαιτερο ομως να εχει δυο υπνοδωματια. Ενα για μενα και ενα για τα παιδια. Ειχα διδυμα. Ενα κοριτσι και ενα αγορι. Το σπιτι εγινε λιτο αλλα με ολα τα απαραιτητα. Βρηκα μια δουλεια αλλα θα τη συνεχιζα μετα απο καποιους μηνες. Δεν ημουν τιποτα το ιδιαιτερο. Μια γραμματεας, ομως απο το τιποτα αυτο ειναι πολλα παραπανω. Ειχα κανει μια φιλη, μια κολλητή! Κατι που ποτε δεν ειχα. Εκτος απο την Αννα που την προδωσα. Η Αγγελικη, η κολλητη μου πλεον ειναι οντως σαν αγγελος. Οχι στην εμφανιση αλλα στην ψυχη. Ημουν στο σπιτι οταν ξαφνικα ειδα μια λιμνη κατω απο τα ποδια μου. Αρπαξα το τηλεφωνο και πηρα την Αγγελική. Μεσα σε λιγη ωρα ήμασταν στην κλινικη και τελικα μετα απο 4 μερες εφυγα με δυο υγιεστατα μωρακια. Κανεις δεν τολμησε να ρωτησει τιποτα για αυτα τα μωρα. Ηταν μονο δικα μου! Δεν ειχα σαραντησει ακομη οταν το κουδουνι χτυπησε αλλη μια φορα για μια απροσμενη επίσκεψη. Μολις ειδα πως ηταν ο Ορεστης επεσα στην αγκαλια του.
《Επ! Μικρη τι κανεις;》ρωτησε ενω ημουν γατζωμενη πανω του
《Βλεπω βαλαμε κανα δυο κιλακια》ειπε ενω με κοιτουσε απο πανω μεχρι κατω
《Γιατι;》ρωτησε και γελασα
《Ελα να σου δειξω》ειπα και αφησε τη βαλιτσα του και με ακολουθησε. Τον πηγα στο δωμάτιο των μωρων που κοιμοταν σαν αγγελουδια στις καλαθουνες τους.
《Ελενα πες μου πως...》
《Ναι. Για αυτα εδω εφυγα. Δεν ειναι του Γρηγορη. Ειναι του...》δεν προλαβα να τελειωσω και με διεκοψε
《Του Μητσου!》Κατι ξερει
《Που το ξες;》
《Μα ειναι λες και βλεπω τον Μητσο σε μικρογραφια. Καλα ρε εσυ κοιμοσουν;》ειπε και τον κοιταξα περιεργα
《Σε παρακαλω μην του το πεις! Βασικα μην το πεις σε κανεναν.》τον παρακάλεσα. Αν ελεγε τιποτα ολα θα καταστρεφονταν
《Τι νεα;》ειπα και εκατσα στον καναπε διπλα του δινοντας του τον καφε του
《Οταν εφυγες απο τον γαμο εγινε το ελα να δεις! Ο Μητσος ειχε ενα χαζοχαρουμενο χαμογελο, ο Γρηγορης κοντεψε να με σκοτωσει, η Χριστινα λιποθυμησε αλλα μαντεψε το καλυτερο》ειπε και το ειρωνικο χαμογελο εμφανίστηκε στα χειλη του
《Τι;》
《Χωρισαν》ειπε και κοντεψα να πνιγω
《Γιατι;》
《Γιατι ο Μητσος παραδεχτηκε πως εγινε κατι μεταξυ σας και στην πραγματικοτητα εσενα αγαπαει και πηραν διαζυγιο》ειπε και ενω απο μεσα μου μονο παρτυ δεν εκανα φροντισα να μην το δειξω
《Και γω τον αγαπω!》ψιθύρισα

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Γειιαααα

Δεν απαντουσα στα σχολια και εγραψα κεφαλαιο. Πραγματικα ευχαριστώ ολες οσες σχολιασατε μου δωσατε παρα πολυ εμπνευση. Παρα πολυ!

Αν σας αρεσε ψηφιστε και αφηστε μου σχολιο. Οπως ειπα βοηθάει πολυ!

Ευχαριστω παρα πολυ

Φιλακια πολλα
Ελεάννα